به تقویم فیس بوک چهار سال پیش در چنین روزی هاشمی رفسنجانی رد صلاحیت شد. خبر که آمد در بهت و حیرت فرو رفتیم، ستاد ها تعطیل شد و کارها خوابید. جلسات پشت جلسات تا بالاخره با فشار بدنه جریان اصلاح طلبی ائتلاف شکل گرفت و حسن روحانی شد کاندیدای نهایی ما و دیگران.
انگار زندگی ما چون ققنوس هر بار از دل خاکستر دوباره سر بلند می کند. ۴ سال قبل ترش در خرداد داغ ۸۸ که رای هایمان را می خواستیم پس بگیریم، سوختیم و خاکستر شدیم. داغ برتنمان زدند، نداها و سهراب ها و اشکان ها و محسن ها را از پیشمان بردند. زنجیر بر دست و پایمان بستند، اما ما از خاکسترش سربلند کردیم. ۴ سال طول کشید تا رسیدیم به خرداد ۹۲، آن روز که پای کوبان در خیابان های تهران فریاد میزدیم رایت را پس گرفتم.
سال دوباره گذشت، سخت بود، آسان نبود. حصر بود، حبس بود و ... حتی غر زدنهایی بود از انتخاب دوباره حسن روحانی که مگرچه کرده است. حریف هم به میدان آمد حریف خطرناکی که یک نفر نبود چندین نفر و چندین نهاد بود. امده بود تا حماسه تک دوره ای رقم بزند. خروش مصلی و مشهد و نصف جهان به راه انداخت و خواست دلهایمان را خالی کند. هزار وعده و وعید داد، هزار راه نرفته را رفت. اما نمی دانست که ما عادت داریم به روزهای سخت، که ما از خاکستر خود بارها زاده شدیم.