علی دهباشی/جهان صنعت
مارکز را در زبان فارسی بیش از هر چیز مدیون بهمن فرزانه هستیم. می‌توان گفت این نویسنده در ایران خوش‌شانس بود چون بعضی نویسنده‌ها بدشانس هستند و گرفتار مترجم‌های ناشی می‌شوند اما شاهکار مارکز، «صد سال تنهایی» را مدیون بهمن فرزانه و رضا جعفری، مدیر و ویراستار آن زمان انتشارات امیرکبیر هستیم.
ادامه درهمین صفحههر چند خبر مرگ گابریل گارسیا مارکز پنجشنبه‌شب به مردم رسید، اما این نویسنده سال‌ها بود که کار نمی‌کرد و فعالیت ادبی نداشت. در واقع مرگ ادبی او پیش از مرگ جسمی‌اش مدت‌ها پیش فرا رسیده بود. از آنجایی که حیات این نویسنده به نوعی یادآور کارهای خیلی خوب او در حوزه ادبیات بود، این اتفاق باعث
تاسف است.
این نویسنده از نظر سیاسی هم نوسانات زیادی داشت.
ماجرای ماریو بارگاس یوسا و او که رسانه‌ای هم شد، یکی از این نوسانات است.
دعوا بر سر دفاع مارکز از دیکتاتوری به نام فیدل کاسترو بود که این نویسنده به وی علاقه داشت. به اعتقاد من، مارکز در این خصوص عقب افتاده بود و یوسا مدرن‌تر از او فکر می‌کرد و حق با او بود.
در مجموع این نویسنده بزرگ یکی از تاثیرگذارترین نویسنده‌های قرن بیستم محسوب می‌شود هر چند نویسنده‌های بزرگ دیگری هم بودند که همان‌طور که اشاره کردم به اندازه مارکز درخصوص مترجم خوب، خوش‌شانس نبودند.