۱۶ روز از بازداشتِ همراه با توهین و ضربوجرحِ نرگس محمدی و دهها تن دیگر از شرکتکنندگان در مراسم یادبود خسرو علیکردی در مشهد گذشت.
امروز شنبه ششم دیماه، شانزدهمین روزی است که نرگس و شماری دیگر از فعالان حقوق بشر در سلولهای انفرادی بهسر میبرند.
نرگس شامگاه ۲۳ آذر، پس از حدود سه روز بیخبری، تماسی کوتاه با خانواده گرفت و از آن زمان تاکنون هیچ اطلاع موثقی درباره وضعیت و سلامت او در دست نیست.
سلول انفرادی مصداق «شکنجه سفید» است؛ شکنجهای روانی مبتنی بر انزوا، سکوت و محرومیت از ارتباط انسانی. نبود هرگونه اطلاعرسانی، بخشی از همین شکنجه است؛ هم علیه زندانی و هم علیه خانوادهاش.
طی این مدت، «سرکوبگرانِ حقِ آزادی بیان»، تمام توان خود را برای خفهکردن صدای بازداشتشدگان به کار بستهاند و تلاش کردهاند دیگران را از اطلاعرسانی منع کنند؛ با این حال، اکثریت فعالان و شهروندان آزادیخواه اسیر فضای رعب و وحشت نشدند و پای حقیقت ایستادند.
سپاس از همه شما که چراغ حقیقت را روشن نگه داشتید و بر خواست آزادی تمامی عزیزان بازداشتشده تاکید کردید.
اکنون بار دیگر از تمامی انسانهای آزادیخواه و برابریطلب میخواهیم نسبت به وضعیت تمامی بازداشتشدگان مشهد و دیگر زندانیان سیاسی در ایران سکوت نکنند و بیتفاوت نمانند.
ما خواستار آزادی فوری و بیقیدوشرط نرگس محمدی تمامی بازداشتشدگان در مشهد و دیگر زندانیان سیاسی در ایران هستیم.
بر اساس گزارشها، علاوه بر نرگس محمدی، عالیه مطلبزاده، هستی امیری، طیبه نظری، سپیده قلیان، پوران ناظمی و جواد علیکردی، برخی دیگر از جمله ابوالفضل ابری، احمد کلمیشی، امیر خاوری، بهروز علیکردی، جواد جلالی قمصری، حامد حسینی، حامد زارع، حسن پژوم، حسین محبی، حیدر چاهچمندی (سروش)، رضا قرهباغی، زهرا شریفی، سینا کراچی، صادق منصوری، علی آدینهزاده، علی وثوقی نیا، قاسم قره قلی، کیوان (مرتضی) کیوانلو، مختار کلمیشی، محمدرضا بابایی، محمد کارگر، محمدحسین محبیزاده، محمدرضا صالحیفر، محمود خانعلی، محمود قره قلی، مهدی رسولخانی، مهدی صدر حافظ، میلاد فتاح، نورا حقی (وحیده حقپرست) و یحیی لندرانی همچنان در بازداشت بهسر میبرند.
بنیاد نرگس
۶ دی ۱۴۰۴