روایت ویدا ربانی از بازداشتگاه ۲۰۹ زندان اوین

🔹️ویدا ربانی، روزنامه‌نگار و زندانی سیاسی سابق، با انتشار دو تصویر از بند امنیتی ۲۰۹ زندان اوین، روایت دست‌اولی از شرایط غیرانسانی این بازداشتگاه ارائه داده است؛ روایتی که در آن از سلول‌هایی با ظرفیت چند نفره، خوابیدن کنار توالت، بوی تعفن، تراکم شدید جمعیت و حذف ابتدایی‌ترین معیارهای کرامت انسانی سخن می‌گوید، تصویری که به‌روشنی با روایت‌های رسمی از «شرایط مناسب» زندان‌ها در تضاد است. متن نوشته خانم ربانی به شرح زیر است:

🔹️«این تصویر یه سلول بند ۲۰۹ وزارت اطلاعته عکس بعدی راهرو بین سلول‌هاست. نمیدونم چطور توی اینترنت هست!

🔹️ابتدا و انتهای هر ردیف یه سلول انفرادی هست. ترانه علیدوستی احتمالا توی سلول انفرادی اولی یا آخری بوده. هنگامه قاضیانی رو میدونم همین سلول انفرادی اول راهرو بوده، بدترین سلولی که وجود داره، کنار دستشویی، بوی نم و کثافت میده…عقت میگیره.

🔹️اما سلول‌های بین اینها فرق دارن، دیوار بین دو تا سلول رو برداشتن و بزرگ تر شده.
۱۴۰۱ تا نه نفر تو این سلول ها میخوابیدیم. پتوها (پتو که چه عرض کنم، کثافت بود) رو یکسره پهن میکردیم و کتابی میخوابیدیم، ۴۰۱ من چهل روزی تو یکی از این سلول ها بودم، هی پر و خالی میشد، من بالای اون توالت فرنگی خودم رو  جا کرده بودم، حداقل یه طرفم دیوار باشه راحت تر بخوابم. مجبور بودم پام رو جمع کنم که بین توالت فرنگی و دیوار جا بشم. نمیدونم ۲۰۹ هیچوقت دیگه همچین جمعیتی رو به خودش دیده بود؟ غلغله بود.

🔹️آذر ۹۹ که بازداشت شدم و بردنم همین سلول‌های ۲۰۹ بعد از ۱۵-۱۶ روز انفرادی، میخواستن از انفرادی درم بیارن کسی نبود که بیارن پیشم! یه تلوزیون اوردن تو سلول، گفتن از الان دیگه انفرادی نیستی، عمومی شدی ولی ۴۰۱ واقعا آرزو داشتم انفرادی باشم اینقدر که شلوغ بود جای خواب نداشتیم…

برای خودم هم خیلی عجیبه، طول سلول  فکر نمیکنم بیشتر از سه متر باشه، واقعا الان که حساب میکنم نمیتونم درک کنم هشت نفر چطوری تو سه متر جا میشد! یعنی کمتر از نیم متر برای هر نفر؟ باید به پهلو میخوابیدی، البته مشخصه این عکس قدیمیه، چون الان پنجره ای در کار نیست، روی پنجره یه سری ورق قلزی سوراخ سوراخ جوش دادن، در این حد میشه بیرون رو‌ببینی که بفهمی شبه یا‌ روز»