«نامه‌ی رضا از زندان:
امروز چهارشنبه هفتم آبان یک ماه از تحصن‌ام در مقابل دفتر بند ۷ زندان اوین می‌گذرد. تحصنی که به دلیل ده ماه جلوگیری از ملاقات همسر و دخترم به دلیل نداشتن حجاب مورد نظر مسئولان زندان صورت گرفته است. در این یک ماه هرروز (به غیر از روزهای تعطیل) از ساعت ۹ صبح تا دو بعد از ظهر در محل تحصن حاضر شده و اعتراضم را به مسالمت‌آمیزترین شکل ممکن نشان داده‌ام. واکنش مقامات زندان از همان روزهای اول تشکیل پرونده‌ی انضباطی و محرومیت از ملاقات بود. بدین معنی که سه هفته از ملاقات با پدر، مادر، خواهر و برادرانم نیز ممنوع شده‌ام.
من همچنان به احقاق حق ملاقات پافشاری خواهم کرد و مسولان زندان حق جلوگیری از ملاقات خانواده‌ها به دلیل واهی نداشتن حجاب را ندارند. این محرومیت ها نقض فاحش حقوق بشر و حق بدیهی زندانیان و خانواده هایشان است. اکنون در تمام دنیا تنها طالبان و برخی نهادهای حکومتی در ایران از جمله زندان اوین حق پوشش اختیاری را نادیده می‌گیرند. مقامات زندان بارها گفته اند همسرتان می‌تواند هنگام ورود “چیزی ” سرش بیاندازد و پس از ورود در داخل بردارد . درواقع هدف آن ها دیگر حفظ حجاب نیست. تلاش مضحکی است برای نمایش اقتدارشان.
رضا خندان
۷ آبان ۱۴۰۴
زندان اوین»
فیسبوک نسرین ستوده