اعتراض زندانیان سیاسی به شکنجه و اعترافات اجباری؛ حقیقت را نمی‌توان با شکنجه خاموش کرد
آنچه در گزارش به اصطلاح خبری ۲۰:۳۰ دوشنبه ۱۴ مهرماه سال جاری علیه امیر حسین موسوی(کاربر توییتری جیمز بی‌دین) پخش شده نه گزارش بود و نه یک روایت، بلکه ادامه سیاست دیرینه تحقیر انسان و تخریب حقیقت بود.
ما جعی از زندانیان سیاسی اعلام می‌کنیم که «اخذ اعترافات اجباری» در نفس خود، عملی است مغایر حقوق بشر که از منظر قوانین بین‌المللی و داخلی فاقد وجاهت، ارزش و اعتبار قضایی تلقی می‌شود و لازم است آمران و مباشران اخذ چنین اعترافاتی با پیگرد قضایی شایسته مواجه شوند.
بازجوها با تدوین و تقطیع گزینشی و تحریف مطالب و اندک جملات بیان شده در تحقیقات، آنچه مد نظر خودنشان است را بر خلاف قانون در اختیار برنامه سازان صدا و سیما قرار داده اند تا به زعم خود به مردم _خصوصاً مخاطبان اندک صداو سیمای میلی_ القا کنند که امیر حسن موسوی عنصری خطرناک و ضدامنیت کشور است و به نوعی قصاص قبل از جنایت کرده و در واقع، زمینه سازی لازم برای القای ذهنیت به دادگاه انقلاب تهران برای برخورد شداد و غلاظ با نامبرده فراهم شود.
این در حالی است که متهم افزون به تحمل ضرب و شتم، فضای سخت و رعب آور بازداشتگاه، همینطور گذراندن ایام طولانی بازداشت، نگهداری در سلولهای انفرادی و مواجه شدن با تهدید و ارعاب که همگی از مصادیق شکنجه سفید قلمداد می‌شود، مجبور به اعتراف نیز گردیده است.
این شیوه منسوخ قرون وسطی‌یی همچنان توسط دستگاه امنیتی - قضایی جمهوری اسلامی دنبال می شود که آخرین قربانی این صحنه آرایی، امیر حسن موسوی، زندانی سیاسی محبوس در اوین است.
صدا و سیما بار دیگه با اتکا به پرونده سازی امنیتی و اعترافات اجباری به تخریب چهره انسانی پرداخت که جز قلم سلاحی در دست نداشته است.
ما جمعی از همبندیان امیر حسین موسوی، او را از نزدیک می شناسیم و اعلام می داریم آنچه در گزارش سراسر کذب تلویزیون ج.ا منتشر شده است برای ما نه شگفت آور بود و نه تازه، فقط یادآور همان شیوه‌ای بود که در تمام این سالها با صدها انسان شریف دیگر بکار بسته‌اند، با این تفاوت که سابق بر این اعترافات اجباری ماخوذه از متهمان، پس از قطعیت و اجرای حکم پخش و منتشر می شد، این بار اعترافات اخذ شده از امیرحسین موسوی قبل از رسیدگی قضایی در دادگاه و صدور حکم و قطعیت آن پخش گردیده است.
حکومتی که از بیان آزادانه اندیشه می‌هراسد، ناچار است با تقطیع و تحریف صدای واقعی شهروندان و ساختن چهره میلی از آنها به دوربین بازجویی پناه ببرد و حقیقت را نه با گفتگوی آزاد و امن، بلکه با توسل به تحقیر و تخریب به نمایش در آورد؛ اما حقیقت را نمی‌توان کتمان و پنهان کرد، همانطور که نمی‌توان دروغ را با صحنه‌آرایی و تدوین، تطهیر نمود.
ما بعنوان کسانی که سالهاست در بند همین نظام بوده‌ایم، اعلام می کنیم امیر حسین موسوی نه مجرم که یکی از فرزندان آگاه و نجیب این سرزمین است و اعترافاتی که در زیر فشار و شکنجه از او گرفته شده بی‌اعتبار است. این اعترافات نمی‌تواند بعنوان دلیل اتهامات انتسابی بر وی قلمداد گردیده و مورد بهره برداری قضایی قرار گیرد.
ما بر این باوریم که حقیقت، دیر یا زوده از پس پرده سیاه و سنگین دروغ سر بر خواهد آورد و روش‌های قرون وسطایی، بویژه اخذ اعترافات اجباری در سلولهای انفرادی و زیر شکنجه و پخش و انتشار این قبیل اعترافات برای همیشه به زباله دان تاریخ فرستاده خواهد شد.
۱۴۰۴/۷/۱۹
سجاد آزاده
سیامک ابراهیمی
سعید احمدی دلجو
مطلب احمدیان
حمید اردلان
ودود اسدی
سجاد ایمان‌نژاد
مرتضی پروین
بهزاد پناهی
مصطفی تاج‌زاده
سعیدرضا حسینی
حسین شنبه‌زاده
مرتضی صیدی
محمدرضا فقیهی
ابوالفضل قدیانی
محسن قشقایی
نواب قزلباش
بهنام مهاجر
محمد نجفی
طاهر نقوی
@tahkimmelat