دوستان و هم‌میهنان گرامی،
در این مکان نمادین، در پارک حقوق بشر کلن، جایی که در دو دههی گذشته بارها گرد هم آمده‌ایم، امروز نیز بار دیگر ایستاده‌ایم؛
در کنار درخت آزادی و حقوق بشر که در سال ۲۰۱۳ بهعنوان نماد جاودانِ کرامت انسانی کاشته شد.
این‌بار اجتماع ما، به نام زندگی و علیه اعدام برپا شده است.
ما آمده‌ایم تا فریاد هزاران کنشگر حقوق بشر ایرانی را در ایران و سراسر جهان پژواک دهیم — آنان که سال‌هاست در برابر مجازات اعدام و قتل دولتی ایستاده‌اند و هزینه داده‌اند.
حضور شما امروز، بازتاب پنج دهه مبارزه میلیونها ایرانی است؛
مبارزه‌ای برای آزادی، برای حق زیستن، و برای حقوق انسانی و شهروندی‌ای که رژیم اسلامیِ اعدام‌محور آن را به سخره گرفته و لگدمال کرده است.
از پای این درخت، که ریشه در وجدان انسان دارد و شاخه در آسمان آزادی، ما پیام خود را به سراسر جهان می‌فرستیم:
تا روزی که اعدام در ایران پایان نگیرد، صدای ما نیز خاموش نخواهد شد.
و در پایان، با دلی سرشار از امید می‌گوییم:
روزی فرا خواهد رسید — و دیر نخواهد بود — که در پایتخت ایران و در شهرهای بزرگ میهنمان نیز پارک‌هایی برای پاسداشت آزادی، کرامت انسانی و نگهبانی از حقوق بشر برپا شود؛
پارک‌هایی که در آن، به جای سوگ و داغ، نسیم زندگی و برابری بوزد و نسلهای آینده در سایه‌ی درختان آزادی بیاموزند که انسان، سزاوار زیستن است، نه مرگ.