آتنا دائمی، فعال حقوق بشر
از بکتاش آبتین تا سمیه رشیدی
مرگ تدریجی زندانیان پشت میله‌ها، به دلیل محرومیت از درمان و به بهانه «تمارض»
روزانه صدها زندانی بیمار در زندان‌های جمهوری اسلامی به بهانه‌ٔ «تمارض» از حق درمان محروم می‌شوند. گاهی هم با تجویز داروهای نامربوط و حتی خطرناک، تنها برای رفع مسئولیت، جان آن‌ها به بازی گرفته می‌شود. این بی‌توجهی عامدانه پیامدهایی جبران‌ناپذیر برای زندانیان داشته و دارد.
سمیه رشیدی، زندانی سیاسی محبوس در زندان قرچک، پس از چند روز تشنج، به دلیل بی‌توجهی مسئولان با سطح هوشیاری پنج به بیمارستان منتقل شده و پزشکان از نجات جان او قطع امید کرده‌اند.
این نخستین بار نیست. پیش‌تر زندانیانی چون جواد روحی، بکتاش آبتین، وحید صیادی نصیری، شاهرخ زمانی، بهنام محجوبی و بسیاری دیگر، قربانی همین روند ظالمانه و سیستماتیک شدند و به دلیل محرومیت از درمان، به قتل رسیدند.
من و ده‌ها زندانی دیگر، از جمله راحله راحمی‌پور، مهوش ثابت، آرش صادقی، علیرضا رجایی و … نیز به همین دلیل به بیماری‌های سخت و صعب‌العلاج مبتلا شده‌ایم.
بی‌توجهی به وضعیت پزشکی زندانیان و محرومیت از حق درمان، در حقیقت حکم مرگ تدریجی است که از سوی مسئولان زندان، نهادهای امنیتی و قضات جمهوری اسلامی علیه زندانیان صادر می‌شود.
حق درمان ابتدایی‌ترین و اساسی‌ترین حق هر زندانی است. امروز زندانیانی چون راحله راحمی‌پور، فاطمه سپهری، مریم اکبری منفرد و ده‌ها نفر دیگر به‌شدت به درمان و رسیدگی فوری پزشکی نیاز دارند.