ما حق نداریم به دلیل وجود سوءمدیریت در داخل کشور، به استقبال دخالت بیگانگان برویم، آنهم بیگانگانی که در شرور بودن و جنایتکار بودنشان، شکی نداریم. اما حاکمان هم باید بدانند وقتی که از دادن “وعده” بهبود شرایط هم، ابا می‌کنند، وقتی یک زندانی سیاسی را برای دلخوشی آزاد نمی‌کنند، وقتی حاضر نیستند به یکی از ضعف‌ها و یا کوتاهی‌هایشان اعتراف کنند، بپذیرند استفاده نکردن آنها از اندیشمندان دلسوز کشور در مدیریت، منجر به فجایع فعلی شده، و حتی برپا شدن جنگ ۱۲ روزه هم درصد زیادی از آن، ناشی از بلوف‌ها و سخنرانی‌هایی بوده که می‌توانست وجود نداشته باشد، آدمی به فکر می‌رود؛ نکند تهدید خارجی رفع شود و باز برگردیم به همان شرایطی که با چشمان خودمان از بین رفتن ایران را می‌دیدیدم!
آنها که در شرایط بحران و نیازمندی به حمایت مردم، یک کلمه وعده تغییر سیاست‌ها و بهتر شدن وضعیت مردم را نمی‌دهند.
آنها که حاضر نیستند بپذیرند معضلات مهمی در کشور به‌وجود آمده، آنها که نمی‌فهمند “تغییر” یعنی نفس کشیدن جامعه، “نقد” یعنی نجات کشور از انحراف، جای منتقد زندان و حصر و دادگاه نیست، نمی‌دانند دست مخالف دلسوز را باید بوسید که امکان پیدا کردن نقاط ضعف را می‌دهد.
آنها که حاضر نیستند به اندکی تغییر در سیاست‌هایشان داده، نصایح دلسوزان را بشنوند، آیا در مصیب‌های گریبانگیر کشور، واقعاً بی‌تقصیرند؟
آیا شایسته حمایت‌های بی قید و شرطند؟
همین امروز کارهایی “می‌شود” انجام بشود.
که چهار ماه دیگر خواهیم گفت “می‌شد” انجام بشود.
و کاش انجام شده بود!
همان وقتی که دیگر خیلی دیر شده.
چه در ابتکاراتی برای مذاکره.
چه در تغییرات مهمی در داخل.
ما دلمان می‌سوزد از بی‌عملی مطلق مقامات، در این شرایط حساس.
ما دلمان می‌سوزد از اینکه نشسته‌ایم و فرو رفتن ایران در باتلاق تهدید تحریم‌های گسترده و تهدید حمله و تهدید خرابکاری نفوذی‌ها و تهدید مهاجرت نخبگان و تهدید دودستگی و تهدید ناکارآمدی‌ها را می‌بینیم.
و کاری از دستمان برنمی‌آید.
جز نگاه کردن!
ما با دخالت اسرائیل و آمریکا در تعیین سرنوشت‌مان مخالفیم.
اما مردمی که امید به بهبود نداشته باشند، به سرعت تبدیل می‌شوند به تماشاچیانی که ترجیح می‌دهند تماشا کنند؛ کدام پیروز می‌شود، کدام شکست می‌خورد!
راه‌حل‌ها ساده‌اند.
فقط اندکی شجاعت نیاز دارند
اندکی واقع بینی
و پذیرش اشتباهات گذشته!
وقتی دلسوزان می‌گویند از مردم همه‌پرسی کنید آیا خواهان ادامه غنی سازی هستند یا نه
از مردم بپرسید چه نوع سیستمی را دوست دارند
از اندیشمندان بپرسید راه برون رفت از بحران‌ها چیست...
این، خدمت است به کشور، نه خیانت!
خیانت را آنها می‌کنند که توصیه می‌کنند، همین راه را همچنان بروید!
در حالی که می‌دانند ادامه این راه
فقط نابودی در پی دارد.
هم نابودی کشور زیبایمان
هم نابودی امیدهای مردم
اگر تصمیم نگیرید
اگر تغییر ندهید
اگر شجاعت پذیرش واقعیت‌ها را نداشته باشید
و بخواهید فکر کنید هیچ خبری نیست
فقط ایران نابود می‌شود
و امیدهای مردمی
که نجیبانه صبوری می‌کنند.
تلگرام نویسنده
@ghomeishi3