درنگی بر حمله نظامی اسراییل و آمریکا به خاک ایران
انجمن یاران ملّی ایران، با الهام از اندیشه‌ها و راه مصدق فقید، همواره منافع راستین ملت ایران را راهنمای عمل خود قرار داده است. ما بر این باوریم که در عرصه‌ی بین‌المللی، صلح، پرهیز از خشونت، و تقدم گفتگو بر ابزارهای قهرآمیز، اصولی بنیادی‌اند که باید به‌طور جدی رعایت شوند.
بر همین اساس، ما تجاوزات نظامی اخیر اسرائیل و ایالات متحده به خاک ایران را که در تضاد آشکار با منشور سازمان ملل و اصل احترام به تمامیت ارضی کشورها قرار دارد، به صراحت و با قاطعیت محکوم می‌کنیم. این حملات که بدون تهدید مستقیم و در آستانه‌ی مذاکرات دیپلماتیک صورت گرفت، نه‌تنها فاقد هرگونه توجیه حقوقی و اخلاقی است، بلکه ناقض اصول بنیادین حقوق بین‌الملل به شمار می‌رود.
ما در عین ابراز تأسف عمیق نسبت به تلفات انسانی و ویرانی‌های ناشی از این اقدامات، از اعلام آتش‌بس میان دو طرف استقبال می‌کنیم و آن را گامی نخست در جهت کاهش تنش‌ها و جلوگیری از گسترش آتش جنگ می‌دانیم.
جمهوری اسلامی ایران
از نخستین روزهای استقرار جمهوری اسلامی، حاکمان این نظام با شعارهایی چون «اسرائیل باید از صفحه‌ی روزگار محو شود» و «راه قدس از کربلا می‌گذرد»، بذر نفرت و جنگ‌طلبی را در منطقه پاشیدند. این شعارها، گرچه عمدتاً مصرف داخلی و تبلیغاتی داشتند و در عمل هیچ اقدام واقعی برای نابودی اسرائیل صورت نگرفت، اما در سطح بین‌المللی چهره‌ای تهاجمی از ایران ارائه دادند که فرصت را به دست دشمنان ایران داد تا سیاست‌های تجاوزکارانه‌ی خود را با چهره‌ای «مظلومانه» توجیه کنند.
این بزرگ‌ترین خیانت جمهوری اسلامی به مردم ایران و منطقه بود: فراهم‌کردن مشروعیت اخلاقی و سیاسی برای جنگ‌طلبان واقعی. تبدیل اسرائیل به «قربانی» در چشم افکار عمومی جهان، نه حاصل دیپلماسی تل‌آویو، بلکه نتیجه‌ی بلاهت سیاسی و شعارهای توخالی ملایان حاکم بر ایران است.
از سوی دیگر، جاه‌طلبی‌های هسته‌ای جمهوری اسلامی که با نقض تعهدات بین‌المللی و بی‌اعتنایی به خواست ملت برای صلح و رفاه همراه بوده، سایه‌ی سنگین جنگ را برای دهه‌ها بر سر ایران نگاه داشته است. پروژه‌ی مشکوک دستیابی به سلاح هسته‌ای، در کنار حمایت نظامی از گروه‌های نیابتی در منطقه، کشور ما را به آتش‌بازی بی‌پایان تبدیل کرده است که تنها هزینه‌اش را مردم ایران می‌پردازند.
هیچ ایرانی آزاده‌ای، از جمله ما یاران ملّی، تحمل نمی‌کند که بیگانه حتی سنگی به سوی خاک میهن پرتاب کند. اما هم‌زمان با محکوم‌کردن تجاوز خارجی، باید با صدایی رساتر به جنایات داخلی و سیاست‌های ویرانگر رژیم ولایت فقیه نیز اعتراض کنیم؛ چرا که ریشه‌ی بسیاری از تهدیدات بیرونی، در خود تهران است، نه در تل‌آویو یا واشنگتن.
اسرائیل
در نیمه‌شب ۱۳ ژوئن ۲۰۲۵، اسرائیل با اجرای عملیاتی نظامی و غافلگیرانه، شماری از تأسیسات حساس نظامی و هسته‌ای ایران را هدف قرار داد و تعدادی از فرماندهان بلندپایه‌ی ارتش و سپاه و دانشمندان برجسته‌ی کشور را ترور کرد؛ اقدامی که در غیاب هرگونه تهدید مستقیم از سوی ایران، صرفاً بر پایه‌ی شعارهای تکراری و جنگ‌طلبانه‌ی مقامات جمهوری اسلامی صورت گرفت.
اگر سازمان ملل متحد دستگاهی بی‌طرف در خدمت صلح جهانی بود، بی‌درنگ پس از این حمله، می‌بایست نشست فوق‌العاده‌ی شورای امنیت تشکیل می‌داد و با محکومیت صریح این اقدام، تدابیر تنبیهی متناسب علیه کشور متجاوز اتخاذ می‌کرد. اما دریغ که این نهاد بین‌المللی از فلسفه‌ی وجودی خود فاصله گرفته و با امتیاز وتوی قدرت‌های بزرگ، عملاً فلج شده است.
ایالات متحده آمریکا
دونالد ترامپ، که پس از بازگشت به ریاست جمهوری، ظاهراً رویکردی دیپلماتیک نسبت به ایران در پیش گرفت، با سخنان متناقض و سیاستی غیرشفاف، تردیدهای فراوانی در نیت واقعی خود برانگیخت. با وجود پنج دور گفتگوی بی‌نتیجه، امید به توافقی مسالمت‌آمیز کاملاً از بین نرفته بود. اما اقدام اسرائیل درست در آستانه‌ی دور ششم گفتگوها، این ظن قوی را تقویت کرد که چنین حمله‌ای بدون اطلاع یا رضایت دولت ترامپ صورت نگرفته است.
اگر این گمانه درست باشد، ایالات متحده نیز مسئول مستقیم تشدید بحران کنونی است و باید پاسخگوی تبعات آن در منطقه و جهان باشد.
رضا پهلوی
در جریان این بحران، آقای رضا پهلوی نیز با مواضع و رفتارهای سیاسی خود نشان داد که هنوز در درک اولویت‌های ملی دچار کژفهمی است. سفر پر سروصدای وی به اسرائیل، نمایش نمادین در برابر “دیوار ندبه”، و اعلام دوستی آشکار با حکومتی که در حافظه‌ی جمعی ایرانیان به‌عنوان بازیگری فرصت‌طلب و غیرقابل‌اعتماد شناخته می‌شود، نه‌تنها جایگاه او را در میان مردم تقویت نکرد، بلکه شکاف عمیق‌تری میان او و افکار عمومی پدید آورد.
اگر او خود را نامزد رهبری ایران می‌داند، نمی‌تواند به حساسیت‌های تاریخی، روانی و هویتی ملت ایران بی‌اعتنا باشد. رفتارهایی از این دست، تنها به بی‌اعتمادی عمومی دامن می‌زند.
فراخوان به آینده
در همین راستا، گروه کاری انجمن یاران ملّی ایران با همکاری اندیشه‌ورزان ملی، در حال تدوین طرحی جامع برای شکل‌گیری یک ائتلاف ملی است؛ ائتلافی با هدف بازپس‌گیری کنترل کشور از چنگال حکومت غاصب و فاسد جمهوری ولایی، و واگذاری زمام امور به ملت شریف و خلاق ایران.
این ائتلاف، نه بر پایه‌ی سلطه‌ی فرد یا گروهی خاص، بلکه بر بنیاد اراده‌ی آزاد شهروندان، خرد جمعی، و مشارکت دموکراتیک کلیه نیروهای معتقد به آزادی، عدالت و تمامیت ارضی کشور بنا خواهد شد. این طرح در اسرع وقت منتشر خواهد شد تا مسیر گذار ملی از استبداد به مردم‌سالاری هموار گردد.
جمع‌بندی و موضع نهایی
یاران ملّی ضمن استقبال از آتش‌بس میان ایران و اسرائیل ـ که گامی ضروری در جهت توقف خون‌ریزی و پیشگیری از شعله‌ور شدن جنگی فراگیر در منطقه است ـ هشدار می‌دهد که صلح پایدار، تنها زمانی ممکن خواهد شد که ملت ایران زمام امور کشور را از دست حاکمان نابخرد و جنگ‌افروز بازستاند و با تکیه بر اراده‌ی ملی، حکومتی خردورز، آزاد و پاسخ‌گو را بنیان نهد.
ما امیدواریم که این آتش‌بس، نه پایان موقت خشونت، بلکه آغاز فرایندی بنیادین برای رهایی ملت از سلطه‌ی استبداد دینی، و بازیابی جایگاه شایسته‌ی ایران در منطقه و جهان باشد.
انجمن یاران ملی ایران
https://t.me/YarannMelliIran
۱۴ تیر ماه ۱۴۰۴، ۵ ژوییه ۲۰۲۵