به: وزارت امور خارجه آلمان
جناب آقای دکتر یوهان داوید واده‌فول
وزیر محترم فدرال
دفتر امور خاورمیانه و ایران
نشانی: Werderscher Markt 1، 10117 Berlin
با سلام و احترام،
ما، به نمایندگی از انجمن «زن – زندگی – آزادی» در آلمان، این نامه‌ی سرگشاده را با فوریت به دفتر شما ارسال می‌کنیم و از شما خواهشمندیم در آستانه‌ی گفت‌وگوی قریب‌الوقوع‌تان با وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران مطرح نمایید .
درخواست ما این است که نکات، دغدغه‌ها و خواسته‌های مطرح‌شده در این نامه در گفت‌وگوهای شما با طرف ایرانی گنجانده شود – به نام مردم ایران که همچنان تحت خشونت، جنگ و سرکوب نفس می‌کشند.
ملت ایران نیازمند حمایت است، نه معاملات سیاسی
جناب آقای وزیر،
ایران در وضعیت اضطراری و بحرانی درونی و منطقه‌ای قرار دارد. در حالی که تنش‌های نظامی در منطقه رو به افزایش است، حاکمیت جمهوری اسلامی با قساوت و خشونت بی‌سابقه‌ای مردم خود را سرکوب می‌کند. صدای آزادی‌خواهان – به‌ویژه نسل جوان – عامدانه خاموش می‌شود.
هر مطالبه‌ای برای دموکراسی، کرامت انسانی و حاکمیت قانون با سرکوب، بازداشت‌های گسترده، اعدام‌های مکرر و گسترش ماشین سرکوب پاسخ داده می‌شود.
کاملاً روشن است که تداوم بقای این رژیم تنها به معنای افزایش موج بازداشت‌های دست جمعی، اعدام‌های مکرر و بدون وقفه، خفه کردن صدای مخالفان، و قطع کامل ارتباط مردم با جهان از طریق فیلترینگ و قطع اینترنت و تلفن خواهد بود.
در بزنگاه‌های حساس، حکومت اینترنت و تلفن را قطع می‌کند – خانواده‌ها بی‌خبر، نگران، و بی‌پناه می‌مانند. این انسداد ارتباطی، بخشی از راهبرد کلی حکومت برای ایجاد ترس و وابستگی در مردم است. جامعه جهانی نباید در برابر این سرکوب سیستماتیک سکوت اختیار کند.
نگرانی دیگر ما، احتمال حمله به تأسیسات اتمی در ایران است. هرگونه حمله نظامی به زیرساخت‌های هسته‌ای، خطری غیرقابل کنترل برای جان انسان‌ها، محیط زیست، و نسل‌های آینده است. مردم آسیب می‌بینند، نه حاکمان. تجربه چرنوبیل هشدار بزرگی برای بشریت است.
خواسته‌های ما:
۱. در تمام دیدارهای خود با مقامات جمهوری اسلامی، وضعیت فاجعه‌بار حقوق بشر را صریح و علنی مطرح کنید.
۲. آزادی فوری تمامی زندانیان سیاسی را مطالبه کنید.
۳. اعدام‌ها، بازداشت‌ها و سرکوب آزادی بیان را صراحتاً محکوم کنید.
۴. هرگونه مذاکره‌ای را مشروط به رعایت معیارهای قابل سنجش در حوزه حقوق بشر بین‌المللی کنید.
۵. دسترسی آزاد و بدون محدودیت به اینترنت و ارتباطات را به عنوان حداقل حق شهروندی مطالبه نمایید.
۶. اذعان نمایید که مردم ایران خواهان انرژی هسته‌ای نیستند – این تأسیسات برای حفظ قدرت رژیم است، نه برای صلح.
۷. برای پایان‌دادن به این جنگ – چه در داخل و چه علیه دیگر ملت‌ها – تلاش کنید.
زیرا حقیقتی انکارناپذیر است: تا زمانی که این رژیم بر سر قدرت است، جنگ ادامه خواهد داشت – برخلاف اراده مردم. ملت ایران بارها با صدای بلند اعلام کرده است که خواهان صلح، آزادی و کرامت انسانی است – نه بمب، نه سرکوب، نه بازی‌های سیاسی بر دوش آنان.
باید تمام تلاش‌ها معطوف به پایان‌دادن به این وضعیت فاجعه‌بار باشد؛ وضعیتی که تنها مردم را قربانی می‌کند و زیرساخت‌های حیاتی برای بقاء در این شرایط دشوار را از بین می‌برد.
جناب آقای دکتر واده‌فول،
از شما می‌خواهیم که صدای مردم ایران را با خود به میز گفت‌وگو ببرید – تا منافع، نه تنها بر پایه‌ی سیاست، بلکه با توجه به کرامت انسان‌ها سنجیده شود.
همچنین از شما تقاضا داریم که این مطالبات را به همتایان خود در فرانسه و بریتانیا نیز منتقل کنید تا آنان نیز با دیدگاه و خواسته‌های ملت ایران آشنا شوند و گامی مشترک در راستای حقوق بشر و عدالت بردارند.
با نهایت احترام و امید به موضع‌گیری قاطع و انسانی،
به نمایندگی از انجمن «زن – زندگی – آزادی»
بهروز اسدی