اقای کاظم صدیقی سالهاست که با سخنان ناشایست و بی جایش نسبت به رابطه برخی افراد با امام زمان اعتقادات جوانان و آبروی روحانیت را نشانه رفته است. مسخره تر این که به همراه سخنان بی پایه اش گریه های غیر معمولی از خود نشان می دهد.
اما دریغا! در پرونده اخیر که خود و پسرانش به زمین خواری متهم گشته و سخن روز غالب شبکه های اجتماعی شده وتوجیه ناموجه ای که در مصاحبه و طی نامه ای با عنوان جعل امضا برای رفع و رجوعش کرد، آبرویی برای خود، و متاسفانه روحانیت، باقی نگذاشت. و سوژه بزرگی برای ضربه به روحانیت به دست شبکه های بیرون داد.
متاسفانه برخی با مشاهده این عملکردهای زشت و نامناسب، تمام روحانیت را از این سنخ می بینند.
کاش روحانیون حاکم و برخی امامان جمعه دست از نهادسازی و مدرسه سازی بر می داشتند. تا چنین آلوده نگردند. تاسف این جاست که هزاران طلبه با شهریه ای اندک فدرت تامین نیازهای اولیه خود را ندارند.
دریغ و درد این که مرد خیال می کنند تمام روحانیون از قماش امثال صدیقی و علم الهدی هستد. لهذا غالب طلبه ها در کوچه و‌خیابان با لباس مبدل رفت و آمد می کنندتا از فحش و آسیب مصون بمانند.
جا دارد دستگاه قضا و سیاستگذاران ائمه جمعه ملاحظات صنفی را کنار گذاشته و با چنین افراد وجریانات، عادلانه برخورد کنند و اصل ماجرا را، راست یا دروغ، به مردم شفاف بگویند.
طوری نباشد که مردم از قول پروین اعتصامی بگویند:
دزد زر بستند و دزد دین رهید
شحنه مارا دید و قاضی را ندید
من ربودم موزه و طشت و نمد
تو سیه دل دفتر و حکم و سند
دزد اگر شب گرم یغما کردنست
دزدی حکام روز روشن است
اعدلوا و لو کان ذا قربی.