دموکراسی در میان سیاستمداران روسیه «ناسزا» و «توهین» است
یورونیوز: دیمیتری مراتوف، یکی از دو برنده جایزه نوبل صلح از وضعیت حقوق بشر در روسیه انتقاد کرد. آقای مراتوف در مصاحبه ای نادر استقلال رسانه ها را در کشورش دشوار و «سمی» توصیف کرد و گفت واژه دمکراسی در بین سیاستمداران روس به «ناسزا» و واژه ای «توهین آمیز» تبدیل شده است.
دیمیتری مراتوف که قرار است هفته آینده در کنار ماریا رِسا جایزه نوبل صلح ۲۰۲۱ را دریافت کند بر این باور است که : «ماشین تبلیغات و پروپاگاندای رژیم موثر بوده است و اکثر مردم روسیه دمکراسی را مضر می دانند و این می تواند فروپاشی را در پی داشته باشد. این به این دلیل است که مردم شروع کرده اند به دوست داشتن یک دیکتاتور در قدرت.»
دیمیتری مراتوف (مرادوف) که سردبیری نشریه «نووایا گازتا» را در کارنامه دارد، در این مصاحبه که از طریق نرم افزار «زوم» و در زمان پروازش به نیویورک انجام شده می گوید شکی ندارد که این جایزه نمادین نه تنها تهدیدات موجود علیه آزادی رسانه را نشان می دهد که وضعیت دنیایی را به تصویر می کشد که روی «لبه» قرار دارد. به زعم این روزنامه نگار روس، دنیای امروز دیگر دوستدار دموکراسی نیست و به دیکتاتوری متمایل شده است. خبرنگاران درست مثل رسانه های مستقل شده اند خط دفاعی بین دیکتاتوری و جنگ.»
مرادف که سال‌ها در زمینه پیگیری رسانه ای قتل روزنامه نگاران در روسیه فعالیت کرده، بلافاصله پس از برنده شدن، نوبل خود را به همکاران قربانی‌اش در این نشریه تقدیم کرد. شش نفر از پرسنل «نووایا گازتا» تاکنون به دلیل فعالیت حرفه ای خود کشته شده اند.
با این حال واکنش کرملین به خبر اعطای جایزه نوبل صلح به این خبرنگار منتقد، دستکم در نگاه اول، مثبت بود. دولت روسیه با انتشار بیانیه‌ای ضمن تبریک گفتن به مراتوف او را «مستعد» و «شجاع» خوانده و گفته بود که او «همواره پیرو آرمان‌های خود» بوده و آن را حفظ می‌کند.
نشریه بریتانیایی«گاردین» در گزارشی نسبت به «افزایش نشانه‌های تاریک‌تر شدن فضای مطبوعاتی-رسانه ای در روسیه» هشدار داده است. نشریه «اکونومیست» هم هفته گذشته با انتشار مقاله ای تحت عنوان « از اتوکراسی(یکه سالاری) به دیکتاتوری» به توصیف فضای حاکم بر آزادی بیان و مطبوعات در این کشور پرداخت و ادعا کرد که فضا به سمت «استالینیزه» کردن دوباره کشور در حال تغییر است و سرویس های اطلاعاتی و پلیس مخفی روسیه در این راستا نقش بسزایی ایفا می کنند. در واقع این سرویس های اطلاعاتی هستند که تصمیم اصلی را اتخاذ می کنند ولی هیچگاه در برابر تصمیم خود و تبعات آن مسئولیتی متوجه آنها نیست.
