صلح و امنیت با دولت فراگیر ممکن است!
بازگشت طالبان بر سر قدرت در افغانستان فاجعه‌ای دیگر در این کشور درگیر جنگ و خشونت در بیش از چهاردهه‌ی گذشته‌است. از همین امروز، سرکوب اعتراضات زنان، ضرب و شتم خبرنگارانی که قصد انعکاس اعتراضات علیه طالبان را داشتند، حمله‌ی نظامی به پنجشیر، آخرین منطقه‌ای که هنوز در دست طالبان نبود و محدود نمودن تظاهرات به کسب مجوز از تفنگداران طالبان، در واقع ممنوع کردن اعتراض، نشان‌دهنده‌ی آغاز دوران سیاه دیگری در این کشور است.
دولت آمریکا و متحدان آن بعد از بیست سال جنگ با طالبان، افغانستان را عملا به حال خود رها کردند. خروج فرارگونه‌ی آمریکا از افغانستان که جهانیان را در بهت و حیرت فروبرد، بخش مهمی از جامعه افغانستان اعم از زنان، روشنفکران، فعالان جامعه مدنی و روزنامه نگاران … را در ناامنی و هراس از آینده رها ساخت. عملا دولت مرکزی از هم پاشید. با تسلط سریع طالبان بر کل افغانستان بار دیگر سیر خروج صدها هزار تن از افغانستان و پناهندگی در همسایگان این کشور آغاز شد. صحنه‌های دلخراش آویزان شدن از هواپیما در فرودگاه کابل برای هزاران تن از کسانی که قصد فرار از کشور خود را داشتند، از خاطرها محو نخواهد گشت.
اعلام ترکیب یک دست دولت موقت طالبان، نشان داد که طالبان اعتنائی به حقوق و آزادی‌های مدنی و شهروندی نخواهند کرد، پایبند مذاکره و گفت و گو با دیگر نیروها در افغانستان نیستند و در فکر حذف آن‌ها هستند. در نظامی که طالبان در صدد تحمیل آن بر مردم افغانستان است، برابر حقوقی زنان، آزادی عمل دگراندیشان، احترام به حقوق و آزادی‌های مردم جائی ندارد. انتصاب تندروترین رهبر طالبان به وزارت کشور، خود به اندازه‌‌ی کافی گویای قصد طالبان است. در ترکیب دولت طالبان نه تنوع سیاسی، نه تنوع قومی و اتنیکی و نه دیگر تنوعات این کشور در نظر گرفته شده‌است. زنان در قاموس طالبان دارای حق نیستند و عملا حذف شده‌اند. اما تاجیک‌ها، ازبک‌ها، هزاره‌ها و دیگر تنوعات اتنیکی نیز در این دولت یکسر پشتون جائی ندارند. اعلام چنین دولتی زنگ خطری برای همه است. همین واقعیت نیز احتمال تنش و خشونت قومی و برافروخته شدن دوباره‌ی جنگ داخلی در این کشور را بیشتر می‌کند.
امارت اسلامی طالبان را نباید به رسمیت شناخت. باید طالبان را وادار کرد که به یک حکومت فراگیر تن دهد. بیبش از چهاردهه است که افغانستان یکی از کانون‌های اصلی بحران و جنگ و آوارگی در منطقه است. جامعه‌ی جهانی و همسایگان افغانستان نباید بر آن چه که در افغانستان می‌گذرد بی‌تفاوت باشند. برای تامین صلح و امنیت در این کشور راه حلی جز ایجاد دولتی مورد قبول اکثریت مردم افغانستان و در برگیرنده‌ی تنوع درونی این کشور نیست. تنها توافق و تفاهم بین نیروهای مختلف در افغانستان است که می‌تواند این کشور را از چرخه‌ی خشونت و جنگ بیرون آورده و صلح و امنیت را در این کشور برقرار کند. کشورهای منطقه قبل از همه همسایگان افغانستان باید به جای دخالت در امور این کشور کمک کنند که جنگ و خونریزی در افغانستان پایان یابد.
اتحاد جمهوریخواهان ایران از تلاش مردم افغانستان برای زندگی در صلح و امنیت پشتیبانی می‌کند و شجاعت و ایستادگی زنان و مردانی را که با حضور در خیابان‌ها و تلاش در رسانه‌های ارتباط جمعی هم چنین مقاومت در پنجشیر، از آزادی صلح و امنیت در کشور خود دفاع می کنند، ارج می‌گذارد. رهایی از جنگ و خونریزی و مخال با بازگشت به دوران سیاه امارت اسلامی طالبان حق مردم افغانستان است. ما دخالت دولت‌های همسایه در امور افغانستان و حمایت از طالبان را به ضرر تحولات صلح‌آمیز در این کشور، مذموم و محکوم می‌دانیم و بر این باوریم که انعکاس صدای مبارزان راه آزادی، صلح و امنیت در افغانستان و پشتیبانی از تلاش‌ها برای ایجاد یک حکومت فراگیر در افغانستان یک وظیفه‌ی انسانی است.
هیات سیاسی اجرائی
اتحاد جمهوریخواهان ایران
۱۹ شهریور ۱۴۰۰ - ۱۰ سپتامبر ۲۰۲۱