پرویز کاردان، یکی از قدیمی‌ترین کارگردانان و بازیگران تلویزیون ملی ایران روز پنجشنبه بیستم خرداد ۱۴۰۰ در اثر ایست قلبی در هشتاد و چهار سالگی در لس‌آنجلس درگذشت. شخصیت مراد برقی، یکی از معروف‌ترین نقش‌هایی بود که آقای کاردان بازی کرده بود و بسیاری از مردم او را با این نام می‌شناختند.
پرویز کاردان فعالیت در تلویزیون ایران را به عنوان کارگردان و بازیگر نمایش‌های شبکه سه در سال ۱۳۳۸ آغاز نمود. اولین کارش «سرکاراستوار» از سریال‌های طنز قدیمی و طولانی تلویزیون ملی ایران بود که بسیاری از بخش‌های این سریال را خود نوشته و کارگردانی نموده بود، سال‌ها هفته‌ای یکبار مردم را در پای تلویزیون می‌نشاند و پخش تکراری آن در برنامه‌های نیمروز تابستانی نیز طرفداران فراوانی داشت. نقش سرکار استوار را عبدالعلی همایون بازی می‌کرد. مأمور ژاندارمری روستایی در جای نامعلومی در ایران که با نقشه‌های هوشیارانه‌ای که طرح می‌کرد و نام آن را «پولتیک سرکاراستواری» می‌نامید، خلافکاران را در دام می‌انداخت. تیپ‌های ماندگاری در این سریال تلویزیونی خلق شد که بعدها هر یک برای خود سوژهٔ سریال‌ها و حتی فیلم‌های سینمایی بسیار شدند. معروف‌ترین این تیپ‌ها، صمد با بازی پرویز صیاد و کرمعلی‌خان و مراد برقی با بازی خودش بودند.
بعد از آن کاردان سریال خانه‌به‌دوش را بر مبنای یکی از کاراکترهای سریال سرکار استوار، یعنی «مراد برقی» می‌سازد که در آن سال‌ها میان مردم به شدت گل می‌کند. شب‌هایی که این سریال از تلویزیون پخش می‌شد، خیابان‌های تهران کاملاً خلوت می‌شد. کاردان برای اولین بار از ستار که آن‌زمان جوانی بدون سابقه بود برای خواندن شعر موسیقی این سریال استفاده می‌کند و بدین ترتیب است او به عالم هنر معرفی می‌شود. سریال «اختاپوس» اولین کار مشترک پرویز صیاد و پرویز کاردان کار بعدی او بود. تیپی که برای اولین بار دراین سریال معرفی شد و بعدها به شدت گل کرد، قاطبه با نقش‌آفرینی زیبای نوذر آزادی بود.
کاردان فعالیت سینمایی‌اش با فیلم عمو یادگار به عنوان بازیگر و کارگردان در سال ۱۳۵۰ آغاز می‌کند. فیلم مراد برقی و هفت دخترون براساس سریال خانه بدوش را در سال ۱۳۵۳ می‌سازد. پس از انقلاب و مهاجرت به لس‌آنجلس فعالیت سینمایی او به‌ناچار متوقف می‌شود ولی کماکان در عرصهٔ تئاتر به فعالیت خود ادامه می‌دهد و دو سریال تلویزیونی را نیز برای شبکه‌های پارس و تلویزیون ملی ایران (NITV) می‌سازد.
منبع: ویکی‌پدیا