مهدیه گلرو، فعال حقوق زنان و عضو کانون شهروندی زنان در مصاحبه با کمپین حقوق بشر در ایران گفت که موضعگیری و وعدههای کاندیداهای ریاست جمهوری درباره مسائل زنان، نشان میدهد که علیرغم همه فشارها و همه سرکوبها جنبش زنان دارد نتیجه ۴۰ سال تلاش خود را میبیند.
خانم گلرو به کمپین گفت که همه کاندیداها مجبور شدهاند در مورد زنان در سخنرانیها و توییتهایشان حرف بزنند و این نشان میدهد که میبینند جامعه زنان مطالباتی دارند و نمیتوانند درباره این خواستهها سکوت کنند.
بیش از ۱۸۱ تن از کنشگران جنبش زنان در ایران با انتشار بیانیه ای، مطالبات خود از رئیس جمهور آینده ایران و همچنین شوراهای شهر و روستا را اعلام کردهاند. آنها خواهان اختصاص حداقل سی درصد از کابینه رئیس جمهور آینده به زنان، بهبود شرایط اشتغال زنان، برابری دستمزد زنان و مردان، رفع تمامی تبعیضهای جنسیتی و اصلاح قوانین مدنی و مجازات اسلامی به منظور کاهش تبعیضهای جنسیتی شدهاند.
توقف فعالیت گشتهای ارشاد، رفع ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاهها، رفع نگاه امنیتی به کنشگران زنان، افزایش بودجه ورزش زنان و انتصاب حداکثری زنان در سمتهای ارشد سیاسی و مدیریتی از جمله فرمانداری، استانداری و معاونت از دیگر مطالباتی است که در این بیانیه ذکر شده است.
مهدیه گلرو، فعال حقوق زنان و عضو کانون شهروندی زنان در ایران که از امضاکنندگان این بیانیه است در مصاحبه با کمپین گفت: «همیشه در آستانه انتخابات به خاطر شعارها و قولهایی که کاندیداها میدهند فضایی ایجاد میشود که مطالبات مطرح شود و از کاندیدای مورد نظر یا همه کاندیداها خواسته شود که نظرشان را درباره مطالبات بگویند. ما هم در چنین فضایی یکسری از مطالبات زنان را پوشش دادیم.»
برخلاف انتخابات دورههای گذشته فعالان زن حضوری ملموس در انتخابات پیش روی انتخابات ریاست جمهوری ایران که ۲۹ اردیبهشت ماه برگزار میشود ندارند. مهدیه گلرو دراین باره گفت: «اتفاقا امسال خیلی پررنگ تر است چون چند مدل بیانیه با مطالبات اغلب شبیه هم با یکسری تفاوتها داده شده، ستاد زنان آقای روحانی هم خیلی کار میکند و سعی میکند که مطالبات زنان را پیگیری کند. شاید به خاطر اینکه این ستاد کار میکند به نظر می آید که جنبش زنان کمتر در این حوزه فعالیت می کند. هرچند واقعیت این است که همه جنبشهای اجتماعی به خاطر سرکوبهایی که در ۸ سال دوران احمدی نژاد شدند دیگر آن توانایی و قدرت مانور که در سالهای گذشته داشتند را ندارند. مثلا در سال ۸۸ همگرایی زنان در فضایی شکل گرفت که فضای تغییر بود و همه خواستههایشان را می گفتند. در کمپین تبلیغاتی اقای کروبی بحث حجاب اجباری هم مطرح میشد ، وقتی اینقدر رادیکال میشود خیلی مطالبات را میشود گفت و همراه شد اما دیدیم که در سال ۹۲ این کنش به حداقل میرسد و فقط یکسری فعالین قدیمی جنبش زنان می آیند نامه مینویسند و میگویند باید حتما وزیر زن داشته باشیم و مطالبه دیگری هم مطرح نمیکنند. یعنی فضایی که در سال ۹۲ بود حداقلی از کنش در جامعه زنان بود که محصول ان ۸ سال سرکوب بود.»
خانم گلرو به کمپین گفت: “جنبش های مدنی در ایران در این ۴ سال حداقل فرصت پیدا کردند که بتوانند کمی نفس بکشند. من نمی گویم جنبش های مدنی توانستند زنده شوند، احیا شوند و به دوران اصلاحات برگردند. جنبش زنان، جنبش های کارگری و دانشجویی و مدنی در دوران اصلاحات می دانید که خیلی توانستند مطالبات خودشان را فریاد بزنند و مطالبات طیف های مختلف را هم دربر بگیرند. اما به واسطه این ۴ سال یک کمی فشارها کاهش پیدا کرده هرچند که هنوز هم می بینیم که برخورد می شود سرکوب می شود اما به آن شکل و شمایل دوران احمدی نژاد نیست. بلندتر شدن این صدا الان به واسطه این ۴ سالی است که دوره احیا شروع شده هرچند هنوز احیا نشده اما تلاش هایی برای احیا صورت گرفته.”
خانم گلرو به محتوای اظهارات کاندیداهای ریاستجمهوری اشاره کرد و گفت: «تمام کاندیداها از آقای روحانی تا اقای رئیسی در برنامههای تبلیغاتیشان از مستند و مناظره و و سخنرانی در استانهای مختلف، هدف گیری می کنند و می دانند که جامعه هدفشان، جامعه زنان است. درباره مطالبات زنان حرف میزنند، درباره اشتغال حرف میزنند. حالا هرکدام با ادبیات خودشان، یکی مثل روحانی میگوید اشتغال زنان مهم است، حقوق زنان مهم است و از این ادبیات استفاده میکند. یکی مثل رئیسی میآید همسرش را معرفی میکند و میگوید بله حالا شام اگر آماده نباشد برای ما دلخوری پیش نمیآید.»
عضو کانون شهروندی زنان این مساله را نشانه تاثیرگذاری جنبش زنان در ایران دانسته و گفت: «همه مجبور شده اند که نیمه بی صدا و خاموش جامعه را که سالهاست نادیده گرفتهاند را ببینند و در موردش حرف بزنند. من فکر میکنم که همین اتفاق نشان میدهد تلاشهای جنبش زنان در تمام این سالها علیرغم همه سرکوبها و همه آزارهایی که دیده نتیجه داده، ممکن است برونداد هنوز نداشته باشد اما همین سطح حساسیت کاندیداهای انتخاباتی که همه درباره این مساله حرف میزنند نشان از این تاثیر دارد. حتی کسی که میدانیم فقط شعار میدهد و از موضع فمینیستی برخورد نمیکند و حتی از ادبیات ضدزن استفاده میکند آقای میرسلیم مثلا که میگوید زن ریحانه است ایشان هم با این ادبیات فکر میکند که از زنان حمایت میکند منتهی با ادبیاتی که ما میخواهیم نیست.»
به گفته مهدیه گلرو «همه کاندیداها مجبور شدهاند در مورد زنان در سخنرانیها و توییتهایشان حرف بزنند و این نشان میدهد که میبینند جامعه زنان مطالباتی دارد و نمیتوانند درباره این خواستهها سکوت کنند. علیرغم همه فشارها و همه سرکوبها جنبش زنان امروز دارد نتیجه ۴۰ سال تلاش خود را میبیند.»
خانم گلرو به دو دسته مطالبات از سوی فعالان زن اشاره کرد و به کمپین گفت: «یک بخش مطالباتی است که ما فکر میکنیم قابل دسترستر است مثلا داشتن وزیر زن در کابینه خیلی قابل دسترس است. متاسفانه دولت آقای روحانی علیرغم قولهایی که داده بود این مساله را عملی نکرد و ما نمیتوانیم بگوییم نتوانست چون آقای احمدینژاد ویزر زن معرفی کرده بود. حالا اگر رئیس جمهور اینده الان آمد و قول داد که من در کابینهام وزیر زن میگذارم این چیزی نیست که نیاز به رصد ۴ ساله داشته باشد ما دو ماه دیگر میتوانیم ببینیم به این قول خود عمل میکند یا نه. اما مطالبات بلندمدتتری هم است مثلا افزایش سهم اشتغال زنان. نتیجه این را ما نمیتوانیم دو ماه دیگر ببینیم اما دو سال دیگر و سه سال دیگر که آمارگیری میشود در سهم زنان در بازار کار آن وقت میتوانیم ببینیم که آیا این اتفاق افتاد؟ پروسه توسعه سهم زنان روی روال افتاده سهم زنان افزایش پیدا کرده یا نه. یعنی مطالبات ما مطالبات کوتاه مدت و بلند مدت است که میتوانیم رصد کنیم ببینیم رئیس جمهور منتخب مطالبات را پوشش داده یا نداده.»
او بیانیه ۱۸۰ کنشگر حقوق زنان در ایران را بیانیه ای جامع دانسته و گفت: «سعی شده مهم ترین مسائل که مسائل مهم زنان است پوشش داده شود اینکه چقدر توانستیم موفق باشیم و همه مطالبات را پوشش دهیم بحثهایی است که درمورد همه مطالبات و بیانیهها میتواند باشد. چون جامعه زنان اقشار مختلفی هستند از دانشجویان، کارگران، معلمان، مدیران ارشد، زنان ورزشکار، زنان کارتن خواب و کارگران جنسی خیلی وسیع است و خیلی سعی کردیم در بیانیه مطالبات همه اینها پوشش داده شود اما اینکه چقدر توانستیم همه این مطالبات را پوشش دهیم من ادعا نمیکنم که صددرصدی بوده اما این ادعا را میکنم که تلاش کردیم صددرصدی باشد.»
بیشتر بخوانید:
نشست خبری کنشگران جنبش زنان ایران
سهمخواهی زنان از قدرت و جایگاههای تصمیمساز