فرزند کامران فروغی، شهروند ایرانی– انگلیسی که به اتهام جاسوسی از سال ۲۰۱۱ در زندان اوین به سر میبرد به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت: «پدرم بیش از ۲۰۰۰ روز است که در زندان به سر میبرد. ما از مقامات قضایی ایران آزادی او سریع او را خواستاریم. در این مدت بیش از ۵۰ بار وکیلش درخواست آزادی و یا مرخصی او را داده و دفتر دادستان تهران نیز بارها شفاهی قول آزادی را داده اما تاکنون پدرم آزاد نشده است.»
کامران فروغی همچنین گفت در تاریخ سوم آبان ماه (۲۴ اکتبر) خانواده او و خانواده نازنین فروغی، دو شهروند ایرانی- بریتانیایی که با حکمهای مختلف در زندان اوین به سر میبرند نامهای به وزارت امور خارجه بریتانیا تحویل دادهاند. آنها در طی این نامه از بوریس جانسون، وزیر امور خارجه بریتانیا مصرانه خواستهاند تا با توجه به بهبود روابط بریتانیا با ایران، اقداماتی برای آزادی سریع این زندانیان و بازگشت به نزد اعضای خانواده اشان فراهم شود. این نامه تاکنون به امضای بیش از ۷۲ هزار نفر رسیده است.
فرزند کمال فروغی با اظهار اینکه پدر ۷۷ سالهاش با بیماریهای متعدد بیش از پنج سال است در زندان اوین به سر میبرد به کمپین گفت: «ما از مقامات قضایی ایران سه تقاضا داریم. اولین تقاضایمان آزادی او به شکل مشروط است. هیچ دلیل منطقی و قانونی برای اینکه بیش از این پدرم در زندان باشد وجود ندارد. او ۱۸ ماه در انفرادی بود و بعد بدون مستندات کافی به هفت سال حبس محکوم شد. اما اگر مقامات بخواهند او را همچنان نگه دارند دومین تقاضایمان حق استفاده او از مرخصی است چون او تاکنون از این حق محروم بوده است. همچنین سومین درخواست مان مراقبتهای پزشکی مناسب در خارج از زندان است.»
کمال فروغی، متولد ۱۳ سپتامبر ۱۹۳۹، شهروند ایرانی– انگلیسی تبار و مهندس عمران در تاریخ پنجم می۲۰۱۱ از سوی ماموران سپاه پاسدران در آپارتمان محل سکونتش در تهران بازداشت شد و به مدت ۱۸ ماه در سلول انفرادی بند دو–الف سپاه پاسداران در زندان اوین بود. پس از آن او به بند ۳۵۰ این زندان منتقل شد و تاکنون در آنجا به سر میبرد. آقای فروغی در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی ابوالقاسم صلواتی به اتهام «جاسوسی» به شش سال و به اتهام «داشتن مشروبات الکی در منزل» به یکسال حبس محکوم شد.
کامران فروغی درباره وضعیت سلامت پدرش گفت: «پدر من مسن و بیمار است و ما به شدت نگران او هستیم. طبق معاینهای که یکبار سال گذشته و امسال از او به عمل آمده چشمهایش دچار آب مروارید شده و نیاز به عمل جراحی فوری دارد اما تاکنون این عمل ساده اتفاق نیفتاده است. ما نگرانیم اگر طول بکشد به نابینایی او منجر شود.»
فرزند این زندانی در پاسخ به این سوال که چرا برای مدت طولانی بازداشت پدرش را مسکوت نگه داشته بودند به کمپین گفت: «ما تقریبا ۱۶۲۳ روز سکوت کردیم. درواقع ما تا اکتبر ۲۰۱۵ هیچ ارتباطی با رسانهها نداشتیم. اوایل فکر میکردیم بهتر است ساکت باشیم چون او کاری نکرده و آزاد خواهد شد. داستان زندانیهای دیگر را هم میخواندیم که پس از مصاحبه خانوادههایشان با رسانهها یکی از آنها حکم اعدام گرفت و دیگری بعد از دادگاه کوتاه به حکم سنگین محکوم شد. بعد از یکسال هم که گفتند اتهام مشخص شده و پرونده کامل است فکر میکردیم که اتهامش سبک خواهد بود و به زودی آزاد میشود اما بعد حکم صادر شد، ۶ الی ۷ هفته قبل از انتخابات ریاست جمهوری بود، فکر کردیم الان زمان خوبی برای رسانهای کردن و طرح شکایت نیست. فکر میکردیم با آمدن روحانی پدرم آزاد خواهد شد. ما در این مدت مرتب فکر میکردیم بهتر است قبل از رسانهای کردن راههای دیگری را امتحان کنیم. حتی الان هم که دارم حرف میزنم نمیدانم به نفع پدرم است یا به ضررش.»
کامران فروغی درباره نحوه بازداشت پدرش به کمپین گفت: «پدرم مرتب به ایران سفر میکرد و هیچ وقت برایش مشکلی پیش نیامده بود. در واقع او بین دو شهر تهران و لندن برای کار و زندگی در حال سفر بود. اما روز پنجم می۲۰۱۱، پنج نفر که یکی از آنها لباس نیروی انتظامی تنش بوده به خانهاش هجوم اوردهاند. در آن روز همسر او و دو نفر از دوستانش هم در خانه بودهاند. این پنج نفر بدون آنکه کارت شناسایی یا حکمی نشان دهند یا درباره علت بازداشت پدرم توضیحی بدهند او را با خود بردند. پس از دو هفته متوجه شدیم که او را به زندان اوین منتقل کردند و سپاه پاسداران مسوول بازداشت پدرم بوده است.»
فرزند کمال فروغی ادامه داد: «به ما گفتند او را به سلول انفرادی بند دو–الف سپاه پاسداران در زندان اوین برای بازجویی منتقل کردهاند. تا یک سال فقط در انفرادی و بازجویی بود. بعد از یکسال ما گفته شد که اتهام به او تفهیم شده و پروندهاش کامل است اما پس از ۸ ماه او را به دادگاه بردند. فکر میکنم پنج جلسه دادگاه از ژانویه تا مارچ ۲۰۱۳ برایش برگزار شد. وکیلش فقط در اولین جلسه دادگاه حضور داشت و بقیه جلسات دادگاه بدون اطلاع دادن به وکیلش و حضور او برگزار شد. پدرم در طی این جلسات به دو اتهام جاسوسی و داشتن مشروبات الکلی متهم شد.»
کامران فروغی در پاسخ به این سوال که آیا پدرش اتهامات خود را پذیرفته است به کمپین گفت: «پدرم بارها هر دو اتهام را در بازجوییها و دادگاهش تکذیب کرده است. او نه اتهام جاسوسی را قبول دارد و نه مشروبات الکلی در منزلش داشته است. او را بدون مستندات و مدارک مشخصی به هفت سال محکوم کردند. و هیچ مستنداتی را ما از رویه دادگاهش نداریم که چطور گذشته است.»
فرزند این زندانی درباره مستندات اتهام جاسوسی به کمپین گفت: «هرگز مقامات قضایی ایران توضیحی درباره مستندات اتهام جاسوسی او ارائه نکردند و ما نمیدانیم بر چه اساسی این اتهام وارد شده است. اما از پدرم در بازجوییها پرسیده شده چرا مرتب بین دو کشور مسافرت میکرده، چرا دوستان انگلیسی دارد و چرا پاسپورت انگلیسی دارد.»
فرزند کمال فروغی گفت که در طی ۱۸ ماه انفرادی اجازه ملاقات یا تماس تلفنی پدرش نداشته است: «پدرم برای اولین بار تابستان ۲۰۱۳ با ما تماس تلفنی گرفت. از آن زمان به بعد مرتب با هم تماس تلفنی داریم. اما متاسفانه از آنجا که هیچ کدام از اعضای خانواده در ایران نیستند او طی این سالها هیچ ملاقاتی نداشته است.»
نازنین زاغری، شهروند ۳۷ ساله ایرانی- بریتانیایی تبار دیگری است که در تاریخ ۱۵ فروردین ماه (سوم آوریل) در فرودگاه امام خمینی در زمانیکه قصد بازگشت به انگلستان به همراه کودک ۲۲ ماههاش را داشت، توسط ماموران سپاه پاسداران بازداشت شد. خانم زاغری پیش از این بارها برای دیدار با خانوادهاش به ایران سفر کرده بود. خانم زاغری به اتهامات “مشارکت در پروژههای براندازی”، ” مشارکت در طراحی و اجرای پروژههای رسانهای و سایبری با موضوع براندازی نرم جمهوری اسلامی ایران” در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب توسط قاضی ابوالقاسم صلواتی، به پنج سال حبس محکوم شد. این حکم روز ۱۶ شهریور (۶سپتامبر) به وکیلش اعلام شد. همسر ریچارد راتکلیف امروز همراه با کامران فروغی نامهای را به وزارت امور خارجه بریتانیا برای آزادی سریع عزیزانشان دادهاند.
همچنین رویا صابری نژاد نوبخت، شهروند ایرانی- بریتانیایی دیگری است که سال ۱۳۹۲ پس از سفر به ایران بازداشت و به اتهام توهین به مقدسات و توهین به مقامات از طریق فعالیتهای سایبری به پنج سال حکبس محکوم شد. کمپین از این زندانی هنوز اطلاعات بیشتری به دست نیاورده است.