iran-emrooz.net | Fri, 22.08.2008, 21:02
اعتراض به احكام صادره برای فعالان حقوق بشر
در دیدار با خانواده محمد صدیق كبودوند مطرح شد
اعتراض فعالان سیاسی و مدنی به احكام صادره برای فعالان حقوق بشر
صدور حكم ۱۱ سال زندان برای محمدصدیق كبودوند فعال حقوق بشر در كردستان و روزنامهنگار دلیلی بود تا كمیته پیگیری بازداشتهای خودسرانه یكی از نشستهای خود را در منزل وی برگزار كند. از همین رو این كمیته با صدور اطلاعیه شماره ۱۱ خود از همه فعالان مدنی و سیاسی خواست تا روز جمعه اول شهریورماه با حضور در منزل محمدصدیق كبودوند ضمن اعتراض نسبت به صدور این حكم، با خانواده این زندانی فعال در حوزه حقوق بشر همراهی كنند. همانگونه كه در لوح تقدیر كمیته پیگیری بازداشتهای خودسرانه خطاب به محمدصدیق كبودوند آمده بود: «دفاع از حقوق بشر نهتنها نشانه نوعدوستی، باور به كرامت ذاتی انسان و رشد اخلاقی است، بلكه امری ضروری برای ادامه حیات و بالندگی جامعه نیز هست. بدینجهت ، تلاشهای جنابعالی به عنوان رئیس سازمان دفاع از حقوق بشر در منطقه كردستان را كه منجر به صدور حكم ناعادلانه محكومیت ۱۱ سال حبس برای شما شده است، ستایش كرده و قدر مینهیم.»
به این ترتیب جمعی از فعالان مدنی و سیاسی وابسته به طیفهای مختلف سیاسی با حضور خود در این نشست از خانواده محمدصدیق كبودوند به دلیل تاخیر در انجام این دیدارعذرخواهی كردند تا همانگونه كه محمدعلی عمویی كه سابقه سالها زندان را در پرونده سیاسی خود دارد، انجام اینگونه نشستها و مهمتر از آن منعكس كردن خواستهای این جمعیت را واجد تاثیرات مثبت بداند. وی گفت كه این جلسات، حتی اگر تاثیر نیز نداشته باشد اعتراضات حقی است كه افراد این مملكت كه منتقد پارهای از تصمیمات حكومتی هستند، دارند.
او از اینكه در این نشستها صاحبان اندیشههای گوناگون حاضر میشوند، اظهار شادی كرد و گفت كه بهرههای زیادی از جمع بودن میبریم و امر مملكتی مورد توجه واقع میشود.
كوروش زعیم از فعالان ملی نیز در این نشست گفت كه «پیشگامان نوعدوستی، انسانیت و حقوق بشر، پیشگامان اخلاق اجتماعی و ترویجكنندگان رعایت قانون اساسی را به جای ستایش و تشویق، تهدید و بازداشت و زندانی میكنند. كبودوندها را كه با فعالیتهای حقوق بشری خود، مردم ستمدیده، محروم و مستاصل كردستان را به آینده امیدوار میكنند و نیز به اینكه حتی در نظامی مانند جمهوری اسلامی امكان بهبود وجود دارد، به جای ۱۱ مدال افتخار، ۱۱ سال زندان میدهند.»
سخنران بعدی این نشست محمد بستهنگار از فعالان ملی- مذهبی بود كه او نیز با انتقاد از رویه شدن بازداشتهای خودسرانه افرادی كه تنها جرمشان آگاهیبخشی جامعه از طریق انتشار نشریه یا تاسیس نهادهای حقوق بشری است، این نوع فشارها را در شهرستانها به خصوص در مورد اقلیتهای دینی و قومیتهای مختلف ایران، بیشتر و مضاعف ارزیابی كرد.
او گفت كه تحقق اصل حاكمیت مردم، مستلزم تامین حقوق برابر برای همه ایرانیان صرفنظر از تفاوتهای قومی، مذهبی، مسلكی و جنسیتی است.
به این ترتیب نوبت به گیتی پورفاضل وكیل محمدصدیق كبودوند رسید تا توضیح كوتاهی در خصوص سیر پرونده موكلش ارائه دهد. او گفت كه اعتراضهایی كه صورت میگیرد برخلاف قانون اساسی نیست. او از اینكه احكام دادگاهها در برخی موارد به وكیل ارسال نمیشود، انتقاد كرد. پورفاضل به اینكه چهار بار محاكمه موكش به دلایل مختلف به تعویق افتاده است، اشاره كرد.
فریبرز رئیسدانا پژوهشگر و نویسنده نیز خطاب به مسوولان گفت كه چرا به همین قانون اساسی وفادار نیستید؟ او سپس در پاسخ به این سوال با اشاره به رشد و گسترش آگاهیهای مردم، نتیجه برخورد با فعالان مدنی و حقوق بشری را ناموفق ارزیابی كرد و در ادامه باز پرسید: چرا كوچكترین تشكل صنفی، اتحادیههای كارگری، اجازه تاسیس ندارند.
اجلال قوامی روزنامهنگار كرد كه او نیز به تازگی از زندان آزاد شده است، در این نشست با بیان اینكه محمدصدیق كبودوند دغدغه حقوق بشر داشت، گفت كه كبودوند در نشریه توقیف شده پیام مردم كردستان بر حقوق انسانی، قانونی و مشروع كه در قانون اساسی برای اقوام در نظر گرفته شده است، تاكید داشت و مورد توجه او بود.
او در ادامه به برخوردهایی كه در مناطق كردنشین با فعالان مدنی میشود، اشاره كرد و آن را به مراتب شدیدتر از برخوردها یی كه در مركز و دیگر نقاط ایران با فعالان مدنی میشود، ارزیابی كرد. به این ترتیب خواستار توجه بیشتر فعالان سیاسی و مدنی به این مناطق شد.
قوامی در بخش دیگر سخنان خود از اقدامات افرادی سخن گفت كه سعی میكنند حركتهای مدنی و مسالمتآمیز فعالان مدنی در منطقه كردنشین را به سمت رادیكالیسم سوق دهند.
تقی رحمانی از فعالان ملی- مذهبی كه او نیز تجربه سال ها زندان در كارنامه سیاسی خود دارد، در این نشست ابتدا از اینكه همه فعالان سیاسی از گرایشهای مختلف به مقوله حقوق بشر دیدی سیاسی دارند و آن را تبدیل به مقولهای ایدئولوژیك كردهاند، انتقاد كرد.
او گفت كه به لحاظ سیاسی بیشترین توجه در ایران باید به منطقه كردستان باشد چراكه مسئله اقوام مسئله تمام مردم ایران است. رحمانی با اشاره به صدور احكام اعدام برای چند نفر از فعالان كرد به قوانین حاكم برایران و آموزههای دینی اشاره كرد و گفت كه فعالان حقوق بشر از این منظر باید با حكومت وارد گفتوگو شوند.
او با اشاره به اجرای حكم یعقوب مهرنهاد از نگرانیهایش درخصوص احتمال اجرای حكم اعدام برای افرادی كه در غرب كشور زیر حكم اعدام هستند، سخن گفت. رحمانی صدور اینگونه رأیها با توجه به قوانین داخلی منطبق ندانست.
با این سخنان نوبت به صدیقه وسمقی رسید تا او نیز بهرغم اینكه آشنایی نزدیكی با كبودوند نداشته است نسبت به روند رسیدگی به پرونده این فعال مدنی انتقاد كند.
وسمقی كه دروس اسلامی خوانده و سالیان طولانی است فقه تدریس میكند از صدور چنین مجازاتهای سنگین برای فعالان مدنی ابراز تعجب كرد و آن را منطبق بر قوانین جمهوری اسلامی ندانست. او در ادامه ضمن تبیین مقوله محارب در اسلام و با انتقاد از اینكه برخی این واژه را به همه جرائم سیاسی تعمیم میدهند، نسبت به این موضوع ابراز نگرانی كرد. بنابراین گفت كه باید این موضوع را به حاكمان تفهیم كنیم كه اولین وظیفه هر حكومتی حفظ جان و مال مردم است. بنابراین گفت: وای به روزی كه حكومتها خود مخل امنیت جانی و مالی مردم شوند.
به این ترتیب او ابراز امیدواری كرد كه این جمع شدنها و تلاشها زمینه خشونت را از جامعه كم كند. از همین رو آرزو كرد تا فضایی به وجود بیاید تا همه در كنار هم با آرامش عقایدشان را بیان كنند و از عقاید هم برای ساختن كشور استفاده كنند.
پس از وسمقی، نوبت به محمدعلی توفیقی سردبیر نشریه توقیف شده «هاوار» كردستان رسید تا او بر این جمله تاكید كند كه اگر مسئله ایران دموكراسی است و مشكل ما نبود دموكراسی است، بنابراین باید بر رفع موانع بر سر راه دموكراسی تلاش كنیم. از همین رو او بافت قومی و مذهبی ایران را یكی از موانع تحقق دموكراسی در كشور عنوان كرد، البته مانعی كه میتواند به یك فرصت تبدیل شود.
توفیقی در ادامه از برخی تبعیضها در مناطق كردنشین سخن گفت و از بسته شدن اكثر نشریات مناطق كردنشین و انسداد سیاسی در این مناطق خبر داد. بر این اساس بود كه حكم محمدصدیق كبودوند را بارز مصداق تبعیض عنوان كرد.
توفیقی نیز در ادامه از تلاش عامدانه عدهای برای تشدید فضای امنیتی در كردستان خبر داد. او گفت: تلاشهای زیادی وجود دارد كه كردها را تجزیهطلب نشان دهند اما با شناختی كه از مسائل كردستان دارم حتی گروههای اپوزیسیون در مرامنامه خود موضوعی به نام جدایی كردستان را به رسمیت نشناختهاند. به این ترتیب بود كه او به عنوان یك فعال مدنی و سیاسی راهحل مشكلات كردستان را رویكردهای مسالمتآمیز دانست.
عیسی سحرخیز روزنامهنگار نیز در سخنان خود ابتدا فشارهای وارده بر روزنامهنگاران مناطق حاشیه را بیشتر از مركز ارزیابی كرد. او در بخش دیگری از سخنان خود بر ضرورت تفكیك جریانهای مسالمتجو و اصلاحطلب با جریانهایی كه خشونتطلب هستند، تاكید كرد و گفت كه حاكمیت از همین نقطه ورود پیدا میكند. بنابراین سحرخیز گفت كه اگر بر قانون اساسی و قوانین بینالمللی كه ایران نیز آن را پذیرفته است تكیه كنیم -نكاتی كه در آنجا حقوقی را برای فعالان حقوق بشر در نظر گرفته است و دولتها را ملزم به رعایت آن میكند- این ضایعات را كمتر شاهد خواهیم بود.
او گفت كه جریانهای خشونتطلب در داخل و خارج از كشور مثل دو لبه یك قیچی عمل كرده و افراد را تحت فشار قرار میدهند. سحرخیز در ادامه از تلاشهایی سخن گفت كه میخواهند شهروندان ایرانی را از ایران خارج كنند.
او در پایان توصیه كرد: بر قانونگرایی تاكید كنیم. بر ضعف حكومت بر نقض قانون اساسی انگشت بگذاریم و از همه نهادهای مسوول بخواهیم مسئله حقوق بشر را در اولویت قرار دهند و نقض حقوق بشر را ملاك قرار دهند.
محمد ملكی فعال سیاسی نیز از نقض قانون اساسی توسط برخی از مسوولان جمهوری اسلامی سخن گفت كه حقوق منتقدان خود را نادیده میگیرند. او بر لزوم همراهی همه گرایشهای مختلف فكری و سیاسی برای قدردانی از تلاشهای كسانی كه سالها پیش ایثار كردند، تاكید كرد.
با پایان این سخنان نوبت به پریناز حسنی همسر محمدصدیق كبودوند رسید تا با اشاره به اتهام اصلی همسرش كه تاسیس سازمان حقوق بشر بوده است از همه حاضران تشكر كند و بگوید كه حضور شما شادی من و بچههایم را دوبرابر كرد.
سخنانی كه با درددلهای مادر منصور اسالو كه او نیز در زندان به سر میبرد، همراه شد. او نیز از بیماری فرزندش و همچنین تشكیل پروندهای دیگر برای او خبر داد. او از حاضران خواست تا فراموششان نكنند.
به این ترتیب بود كه خانه كوچك محمدصدیق كبودوند محلی شد تا طیفهای وسیعی از گرایشهای مختلف دور هم جمع شوند و بر روی یك موضوع واحد دیدگاههای نزدیكی را ارائه دهند.