نضال المغربی و داود ابو الکاس / خبرگزاری رویترز / ۲۰ نوامبر ۲۰۲۵
دیده‌بان حقوق بشر روز پنجشنبه (۲۰ نوامبر ۲۰۲۵) اعلام کرد که اخراج ده‌ها هزار فلسطینی از سه اردوگاه پناهندگان کرانه باختری توسط اسرائیل در اوایل سال ۲۰۲۵، جنایات جنگی و جنایت علیه بشریت است و خواستار اقدامات فوری بین‌المللی برای پاسخگو کردن مقامات اسرائیلی و توقف سوءاستفاده‌های بیشتر شد.
این گروه حقوق بشری اعلام کرد که حدود ۳۲۰۰۰ نفر از ساکنان اردوگاه‌های جنین، طول‌کرم و نور شمس در جریان “عملیات دیوار آهنین” در ژانویه و فوریه توسط نیروهای اسرائیلی به زور آواره شده‌اند. در گزارش ۱۰۵ صفحه‌ای این گروه با عنوان “تمام رویاهای من پاک شده است” آمده است که این آوارگان از بازگشت منع شده‌اند و صدها خانه تخریب شده است.
میلنا انصاری، محقق دیده‌بان حقوق بشر که روی این گزارش کار کرده است، روز چهارشنبه در مصاحبه با رویترز گفت: “ده ماه پس از آوارگی، هیچ یک از ساکنان خانواده نتوانسته‌اند به خانه‌های خود بازگردند.”
ارتش اسرائیل روز چهارشنبه در بیانیه‌ای به رویترز اعلام کرد که باید زیرساخت‌های غیرنظامی را تخریب کند تا شبه‌نظامیان نتوانند از آنها سوءاستفاده کنند. این بیانیه نگفت که ساکنان چه زمانی می‌توانند بازگردند.
«ما زندگی بسیار سختی را می‌گذرانیم»
کنوانسیون‌های ژنو، جابجایی غیرنظامیان از سرزمین اشغالی را ممنوع می‌کند، مگر به طور موقت به دلایل نظامی ضروری یا امنیت آنها. دیده‌بان حقوق بشر گفت که مقامات ارشد مسئول باید به دلیل جنایات جنگی و جنایات علیه بشریت تحت پیگرد قانونی قرار گیرند.
این گزارش، یورش سربازان به خانه‌ها، غارت اموال و دستور دادن به خانواده‌ها از طریق بلندگوهای نصب شده بر روی پهپادها را شرح می‌دهد. در این گزارش آمده است که ساکنان گزارش داده‌اند که بولدوزرها هنگام فرار، ساختمان‌ها را تخریب کرده‌اند و نیروهای اسرائیلی هیچ سرپناهی یا کمکی ارائه نداده‌اند و خانواده‌ها را مجبور کرده‌اند در خانه‌های اقوام خود جمع شوند یا در مساجد، مدارس و خیریه‌ها پناه بگیرند.
هشام ابوتابیخ، که از اردوگاه پناهندگان جنین اخراج شده است، گفت که خانواده‌اش هنگام اخراج نتوانستند چیزی با خود ببرند.
«ما در مورد نداشتن غذا، نوشیدنی، دارو و هزینه صحبت می‌کنیم... ما زندگی بسیار سختی را سپری می‌کنیم.» این گفته‌ی تابیخ در مصاحبه با رویترز در روز چهارشنبه است.
دیده‌بان حقوق بشر اعلام کرد که با ۳۱ فلسطینی آواره از سه اردوگاه مصاحبه کرده و تصاویر ماهواره‌ای، دستور تخریب و ویدیوهای تأیید شده را تجزیه و تحلیل کرده است. این سازمان بیش از ۸۵۰ سازه را تخریب شده یا به شدت آسیب دیده یافته است، در حالی که ارزیابی سازمان ملل متحد این رقم را ۱۴۶۰ ساختمان اعلام کرده است. این اردوگاه‌ها که در دهه ۱۹۵۰ برای فلسطینی‌هایی که با تأسیس اسرائیل در سال ۱۹۴۸ آواره شده بودند، برپا شدند، نسل‌هایی از پناهندگان را در خود جای داده‌اند.
دیده‌بان حقوق بشر اعلام کرد که مقامات اسرائیلی در پاسخ نوشته‌اند که این عملیات عناصر تروریستی را هدف قرار داده است، اما هیچ دلیلی برای اخراج‌های دسته جمعی یا ممنوعیت بازگشت ارائه نکرده‌اند.
دیده‌بان حقوق بشر اعلام کرد که این اخراج‌ها که در حالی انجام شده است که توجه جهانی بر غزه متمرکز بوده است، بخشی از جنایات علیه بشریت آپارتاید و آزار و اذیت را تشکیل می‌دهد.
افزایش خشونت در کرانه باختری
در این گزارش آمده است که از زمان حملات حماس به جنوب اسرائیل در ۷ اکتبر ۲۰۲۳، نیروهای اسرائیلی نزدیک به ۱۰۰۰ فلسطینی را در کرانه باختری کشته، بازداشت بدون محاکمه را گسترش داده، خانه‌ها را تخریب کرده و ساخت شهرک‌ها را تسریع کرده‌اند، در حالی که خشونت شهرک‌نشینان و شکنجه بازداشت‌شدگان افزایش یافته است.
سازمان ملل متحد گزارش داده است که خشونت شهرک‌نشینان در ماه اکتبر افزایش یافته است، زمانی که شهرک‌نشینان اسرائیلی حداقل ۲۶۴ حمله علیه فلسطینیان انجام داده‌اند که بزرگترین مجموع ماهانه از زمان شروع ردیابی چنین حوادثی توسط مقامات سازمان ملل در سال ۲۰۰۶ است.
اسرائیل به پیوندهای تاریخی و کتاب مقدس با کرانه باختری که در طول جنگ ۱۹۶۷ تصرف کرد، استناد می‌کند و می‌گوید که این شهرک‌ها عمق استراتژیک و امنیت را فراهم می‌کنند.
بیشتر جامعه جهانی همه شهرک‌ها را طبق قوانین بین‌المللی غیرقانونی می‌دانند. اسرائیل این را رد می‌کند و می‌گوید کرانه باختری سرزمینی “مورد مناقشه” است نه “اشغالی”.
دیده‌بان حقوق بشر از دولت‌ها خواست تا تحریم‌های هدفمندی را علیه مقامات و فرماندهان اسرائیلی اعمال کنند، فروش اسلحه و مزایای تجاری را به حالت تعلیق درآورند، کالاهای شهرک‌نشینان را ممنوع کنند و احکام دادگاه کیفری بین‌المللی را اجرا کنند.
این گروه، اخراج‌ها را پاکسازی قومی توصیف کرد که اصطلاحی غیرحقوقی است و معمولاً برای توصیف حذف غیرقانونی یک جمعیت قومی یا مذهبی از یک منطقه خاص توسط گروه دیگر استفاده می‌شود.