دیوان عالی ایالات متحده روز جمعه به دولت رئیس جمهور دونالد ترامپ اجازه داد وضعیت حقوقی موقت صدها هزار مهاجر از کشورهای ونزوئلا، کوبا، هائیتی و نیکاراگوئه را لغو کند. این مجوز دیوان عالی آمریکا، انگیزه دونالد ترامپ برای تشدید اخراج‌ها را تقویت می‌کند.
به گزارش خبرگزاری رویترز، دیوان عالی با این تصمیم، دستور قاضی منطقه‌ای ایالات متحده، ایندیرا تالوانی، مستقر در بوستون، مبنی بر توقف اقدام دولت برای پایان دادن به “آزادی مشروط” مهاجرتی اعطا شده به ۵۳۲۰۰۰ نفر از این مهاجران توسط جو بایدن، سلف ترامپ، متوقف کرد. این حکم دیوان عالی به طور بالقوه بسیاری از آنها را در معرض اخراج سریع قرار می‌دهد، در حالی که پرونده در دادگاه‌های پایین‌تر در حال بررسی است.
طبق قانون آمریکا، «آزادی مشروط مهاجرت» نوعی مجوز موقت برای حضور در این کشور به دلایل “فوری بشردوستانه یا منافع عمومی قابل توجه” است که به دریافت‌کنندگان اجازه می‌دهد در ایالات متحده زندگی و کار کنند. بایدن از آزادی مشروط به عنوان بخشی از رویکرد دولت خود برای جلوگیری از مهاجرت غیرقانونی در مرز ایالات متحده و مکزیک استفاده کرد.
ترامپ در یک فرمان اجرایی که در ۲۰ ژانویه، اولین روز بازگشتش به کاخ سفید، امضا کرد، خواستار پایان دادن به برنامه‌های «آزادی مشروط بشردوستانه» شد. وزارت امنیت داخلی متعاقباً در ماه مارس این برنامه را لغو کرد و کمک‌های مالی دو ساله آزادی مشروط را کاهش داد. دولت اعلام کرد که لغو وضعیت آزادی مشروط، قرار دادن مهاجران در یک فرآیند اخراج سریع به نام “اخراج فوری” را آسان‌تر می‌کند.
مانند بسیاری از احکام اضطراری دیوان عالی، تصمیم روز جمعه بدون امضا و بدون ارائه دلیل صادر شد. دو قاضی لیبرال از ۹ قاضی دادگاه، کتانجی براون جکسون و سونیا سوتومایور، به‌طور علنی با این تصمیم مخالفت کردند.
جکسون در نظریه همراه این تصمیم نوشت که دادگاه با نادیده گرفتن تأثیرات این تصمیم، اشتباه کرده است. او افزود: «این نتیجه، پیامدهای ویرانگر لغو ناگهانی زندگی و معیشت نزدیک به نیم میلیون غیرشهروند را در حالی که ادعاهای قانونی آنها در جریان است، نادیده می‌گیرد.»
این پرونده یکی از چندین موردی است که دولت ترامپ به‌صورت اضطراری به بالاترین نهاد قضایی کشور ارجاع داده تا احکام قضاتی را که مانع اجرای سیاست‌های گسترده او، از جمله سیاست‌های هدفمند علیه مهاجران، می‌شوند، لغو کند.
دیوان عالی آمریکا در ۱۹ مه نیز به دولت ترامپ اجازه داد تا حفاظت از اخراج موسوم به “وضعیت حفاظت‌شده موقت” را که در زمان دولت بایدن به حدود ۳۵۰,۰۰۰ ونزوئلایی ساکن آمریکا اعطا شده بود، لغو کند، در حالی که این اختلاف حقوقی ادامه دارد.
بایدن از سال ۲۰۲۲ به ونزوئلایی‌هایی که از طریق هوایی وارد آمریکا می‌شدند، اجازه می‌داد در صورت عبور از بررسی‌های امنیتی و داشتن حامی مالی آمریکایی، درخواست آزادی مشروط دو ساله کنند. او در سال ۲۰۲۳ این برنامه را به کوبایی‌ها، هائیتیایی‌ها و نیکاراگوئه‌ای‌ها نیز تعمیم داد.
گروهی از مهاجران دارای آزادی مشروط و شهروندان آمریکایی که حامی مالی آنها بودند، با ادعای نقض قوانین فدرال توسط دولت در زمینه اقدامات آژانس‌های دولتی، شکایت کردند. تالوانی در ماه آوریل حکم داد که قانون حاکم بر آزادی مشروط اجازه لغو کلی این برنامه را نمی‌دهد و نیازمند بررسی موردی است. دادگاه تجدیدنظر حوزه اول در بوستون از تعلیق حکم قاضی خودداری کرد.
تأثیرات دردناک
گورلین ژوزف، مدیر اجرایی اتحاد پل هائیتی، یکی از شاکیان، از تصمیم روز جمعه دیوان عالی ابراز تأسف کرد. او گفت: «دولت ترامپ بار دیگر به‌وضوح بی‌توجهی خود به زندگی کسانی که واقعاً نیاز به حمایت دارند را نشان داد و با سلب وضعیت قانونی آنها، این افراد را بدون مدرک رها کرد. ما شاهد تأثیرات دردناک بر کودکان و خانواده‌هایی هستیم که حتی از رفتن به مدرسه، کلیسا یا محل کار خود می‌ترسند.»
دولت ترامپ تصمیم دیوان عالی را یک پیروزی خواند و ادعا کرد که مهاجران دارای آزادی مشروط به‌خوبی بررسی نشده‌اند. تریشیا مک‌لافلین، دستیار وزیر امنیت داخلی، گفت: «پایان دادن به برنامه‌های آزادی مشروط، بازگشت به سیاست‌های مبتنی بر عقل سلیم، ایمنی عمومی و بازگشتی به شعار «اولویت با آمریکا» خواهد بود.»
وزارت دادگستری به دیوان عالی کشور گفته بود که دستور تالوانی، «سیاست‌های دموکراتیک تصویب شده‌ای را که به شدت در انتخابات نوامبر برجسته بودند» و ترامپ را به ریاست جمهوری بازگرداند، مختل کرده است.
شاکیان به دیوان عالی کشور گفته بودند که اگر آزادی مشروط آنها لغو شود، با توجه به اینکه دولت به طور نامحدود پردازش درخواست‌های در حال بررسی پناهندگی و سایر کمک‌های مهاجرتی آنها را به حالت تعلیق درآورده است، با آسیب جدی مواجه خواهند شد.
مهاجرانی که وضعیت آزادی مشروط دارند، با ناراحتی و ناامیدی به تصمیم روز جمعه واکنش نشان دادند.
فرمین پادیلا، ۳۲ ساله، دو سال در شیلی منتظر دریافت وضعیت آزادی مشروط ماند و هزینه مجوز کار خود را پرداخت کرد.
پادیلا که در آوستین، تگزاس زندگی می‌کند و بسته‌های آمازون را تحویل می‌دهد، گفت: “ما تمام الزاماتی را که دولت ایالات متحده درخواست کرده بود، رعایت کردیم. اکنون من بدون امنیت مانده‌ام زیرا نمی‌دانیم چه اتفاقی خواهد افتاد. ما پس از این همه فداکاری، هیچ چیز نداریم. این عادلانه نیست.”
ویلفردو سانچز، استاد بازنشسته دانشگاه، ۷۳ ساله، یک سال و نیم است که وضعیت آزادی مشروط دارد و با دختر شهروند آمریکایی خود که پزشک است، در دنور زندگی می‌کند.
سانچز گفت: “من در ونزوئلا تنها بودم، دیابت و فشار خون بالا داشتم.” «من اینجا آرامش داشته‌ام، با (دخترم)، شوهرش و نوه‌هایم خوشحال بوده‌ام. تمام درمان‌های پزشکی‌ام را به‌روز دارم.»
سانچز افزود: «بازگشت به ونزوئلا نه فقط به خاطر شرایط پزشکی‌ام، بلکه به خاطر تنهایی، مرگ است.»
کارلوس دانیل اوردانتای ۳۰ ساله، از زمان آمدن به ایالات متحده برای کسب درآمد و ارسال آن به مادر بیمارش در ونزوئلا، به مدت سه سال با وضعیت آزادی مشروط در آتلانتا زندگی کرده و در یک رستوران کار می‌کند.
اوردانتا که همسر و پسرش هنوز در ونزوئلا هستند، گفت: «اگر مجبور باشم سه برابر در کشورم کار کنم، این کار را خواهم کرد. من حاضر نیستم بدون مدرک اقامت در این دولت اینجا بمانم.»