دانشجویان دانشگاه تهران در سومین روز متوالی در اعتراض به قتل رسیدن امیرمحمد خالقی دانشجوی دانشگاه تهران در پردیس مرکزی دانشگاه تهران دست به تجمع زده‌اند.
به گزارش کانال تلگرام «دانشجویان متحد» دانشجویان خواستار انتشار اسناد مربوط به این اتفاق شده‌اند که روز گذشته رئیس دانشگاه تهران در جمع دانشجویان اعلام کرد ظرف ۲۴ ساعت این استاد منتشر خواهد اما همچنان منتشر نشده است.
از دیگر مطالبات دانشجویان تامین امنیت، برخورد با نیروهای حراست که دانشجویان را مورد ضرب و شتم قرار دادند، پایان دادن به فضای امنیتی دانشگاه و بیرون نگه داشتن نیروهای لباس شخصی از فضای دانشگاه است.
شوراهای صنفی دانشجویان کشور:
گزارش تجمع روز ۲۶ بهمن‌ماه کوی دانشگاه تهران
تجمع روز ۲۶ بهمن‌ماه ۱۴۰۳ که از ساعت ۱۴ در کوی دانشگاه توسط ساکنین کوی شروع شده بود، با همراهی سایر دانشجویان دانشگاه تهران تا حوالی ۲۲ ادامه یافت. دانشجویان دانشگاه تهران سرشار از غم و خشمِ کشته شدن امیرمحمد خالقی، گرد هم آمدند تا اعتراض خود را نسبت به قصور مسئولین در تامین امنیت دانشجویان نشان دهند. اما در همین روز، هنگامی که مسئولین دانشگاه در پاسخ به دانشجویان معترض، خود را داغدار دانشجوی از دست رفته معرفی کرده و از اهمیت امنیت دانشجو سخن سرمی‌دادند، به دو دانشجوی دیگر این دانشگاه توسط نیروهای لباس شخصی و مجهول‌الهویه که محوطه‌های اطراف خوابگاههای کوی و چمران و مسیر بین آن‌ها را قرق کرده بودند، سوقصد شد. این اتفاق و موضع و اقدامات مسئولین دانشگاه در قبال آن به خوبی خط بطلانی بر تمامی ادعاهای ایشان کشید.
امنیت دانشجو در حضور مسئولین و حراست دانشگاه
نیروهای امنیتی با حضور پررنگ خود محلۀ امیرآباد را بدل به منطقۀ نظامی کرده بودند و برای دانشجویانی که قصد داشتند به سمت کوی حرکت کنند مزاحمت‌های مختلفی از جمله ارعاب و وحشت ایجاد می‌کردند. بیش از بیست موتور، ده‌ها ماشین و چندین ون در نزدیکی خوابگاههای دانشگاه تهران که نزدیک به کوی هستند مستقر شده بودند. دانشجویان در چنین فضای امنیتی و نظامی به پیگیری مطالبات به حق خود ادامه دادند. از حوالی ساعت ۱۴ تعدادی از دانشجویان زن و مرد غیرخوابگاهی پشت درب اصلی کوی جمع شده بودند و خواستار ورود به کوی و پیوستن به دانشجوهای داخل کوی بودند.
دانشجویان داخل کوی از همان ابتدای تجمع جلوی در ورودی با شعار دادن و صحبت کردن با مسئولین حراست و آقای زارع مسئول کوی بارها خواستار ورود دانشجویان به کوی شدند تا از آسیب دیدن دانشجوها توسط لباس شخصی‌ها و نیروهای ضد شورش جلوگیری کنند. حراست مثل همه اعتراضات سابق در کوی جلوی کوی دیوار انسانی تشکیل داده بود تا از رسیدن دانشجویان به در اصلی جلوگیری کنند. حوالی ساعت ۱۶:۳۰ دانشجویان داخل کوی دیوار انسانی حراست را با فشار جمعی شکستند و به درب ورودی رسیدند. در اثر ایجاد تنش‌های ایجاد شده حراست اجازه داد دانشجویان زن و غیرخوابگاهی وارد شوند.
در همین حین بیسیم یکی از مجهول‌الهویه‌های لباس شخصی مقابل درب کوی در جوار دانشجویان به زمین می‌افتد. یک دانشجوی زن نسبت به حضور این نیروی امنیتی اعتراض می‌کند که با حمله وحشیانه و فیزیکی فرد لباس شخصی مواجه می‌شود. فردی که نه از حراست است، نه از مأمورین نیروی انتظامی است و نه دانشجو است، در قامت فردی مجرم و جانی با بیسیم ضربۀ محکمی به قفسه سینۀ دانشجوی زن وارد می‌کند. دانشجویان داخل کوی پس از رؤیت این اتفاق برای حمایت از دانشجوی مورد حمله قرار گرفته و دفاع از آن، به سمت فرد لباس شخصی روانه شده و آن را به داخل کوی می‌کشانند. در این اثناء یاران وفادار همیشه در صحنه لباس شخصی‌ها، یعنی نیروی‌های حراست، فردی که در حضور مسئولین دانشگاه، حراست و دانشجویان، یک دانشجو را مورد حمله قرار داده بود متواری کرده و از آن محافظت می‌کنند.
دانشجویان و همان دانشجوی زن که مورد حمله قرار گرفته بود، از مسئولین دانشگاه که در این محل حاضر بودند منجمله آقای «سید حسین حسینی»، سرپرست دانشگاه تهران، آقای «رضاییان»، معاونت دانشجویی دانشگاه و آقای «گودرزی»، رییس حراست دانشگاه، درخواست کردند که این نیروی امنیتی در مقابل دانشجویان حاضر شده و در حضور تمامی دانشجویان در مقابل دختری که وی را مورد حمله وحشیانه خود قرار داده بود بگوید «غلط کردم».
سرپرست دانشگاه به دانشجویان این‌گونه پاسخ داد: «با نیروی انتظامی تماس گرفتیم که بیایند و این فرد را که متهم به حمله به دانشجو است ببرند. همه دانشجویان نیز می‌توانند از این شخص شکایت کرده و مراحل بعد را پیگیری نمایند.»
در این زمان بود که دانشجویان از سرپرست دانشگاه درخواست کردند در مقابل حضور غیرقانونی و مجرمانه لباس شخصی‌ها موضع‌گیری کند و مانع از این شود که مطالبات دانشجویان در سایۀ امنیتی کردن موضوعات مختلف، فراموش شوند. آقای حسینی در این زمان بیان کرد: «عامل حادثه 18 تیر و اتفاقات امروز لباس شخصی‌ها هستند. آن‌ها می‌خواهند اتفاقات دانشگاه را به خیابان‌ها بکشانند.» این جمله دیری نپایید که اعتبار خود را از دست داد؛ یعنی جمله‌ای که سرپرست دانشگاه تهران بیان کرد تا از طریق آن برای خود اعتباری دست‌وپا کند، سبب بی‌اعتباری آن شد. چرا که ایشان ذکر کرده بودند فرد مجهول‌الهویۀ لباس شخصی را به مأمورین نیروی انتظامی تحویل می‌دهد و از آن شکایت می‌کند، اما پس از گذشت دو ساعت از مخفی کردن فرد مذکور از دست دانشجویان، مأمورین نیروی انتظامی برای بردن این فرد نیامدند و با وجود مقاومت دانشجویان، فرد لباس شخصی با اسکورت و محافظت جانانه نیروهای حراست دانشگاه تهران، از میان خیل جمعیت دانشجویان گذشت و به دیگر همکاران مجهول‌الهویه خود پیوست. در نتیجه فردی که به جان یک دانشجو با ضربات بیسیم سؤ قصد کرده بود، با همکاری حراست دانشگاه تهران در حضور سرپرست دانشگاه تهران، بدون هیچ جبرانی فراری داده شد.
در همین حین به نقل از دانشجویان حاضر تعدادی از دانشجویان توسط نیروهای لباس شخصی از گیت مجتمع کوی ربوده شدند. مکرراً از مسئولین دانشگاه و نیروهای حراست درخواست شد فیلم دوربین‌های گیت را در حضور نمایندگان دانشجویان بررسی کنند؛ اما مسئولین ربوده‌شدن این دانشجویان را انکار کرده و از درخواست مکرر دانشجویان و شورای صنفی حول بررسی دوربین‌های گیت سر باز زدند.
حدود یک ساعت پس از آن، یک دانشجو را با وضعیتی ناگوار به داخل آوردند. این دانشجو که بر اثر ضرب و شتم نیروهای امنیتی از ناحیه صورت و گردن آسیب دیده بود پس از صحبت در میان دانشجویان و بازگو کردن آن‌چه بیرون درب کوی بر وی گذشت، به بیمارستان رفت.
در نتیجه دانشجویان در روزی که با حضور مسئولین دانشگاه برای تأمین امنیت خود اعتراض می‌کردند، امنیت نداشتند و به جان حداقل دو تن از آن‌ها سؤقصد شد.
برخی اظهارات مسئولین در تجمع دانشجویان
آقای «حسینی»، سرپرست دانشگاه تهران، دربارۀ موضوع امنیت خوابگاه‌ها اعلام کرد که از فردا به همراه نمایندگان دانشجویان جلساتی را تشکیل خواهد داد تا به این بحث رسیدگی شود و تا بحث به سرانجام مطلوب دانشجویان نرسد این جلسات پایان نخواهد پذیرفت. او در ادامه وعده داد که تشکیل شورای صنفی کوی و دیگر خوابگاه‌ها را پیگیری خواهد کرد تا موانع تراشیده شده بر سر این موضوع از میان برداشته شود. حسینی پس از مطالبۀ دانشجویان در زمینۀ اقدام فوری برای تأمین امنیت خوابگاه وعده داد که از فردا، شنبه ۲۷ بهمن‌ماه، اقدامات مقتضی برای بهبود وضع امنیت نظیرِ نصب کیوسک انتظامی، افزودن گشت‌های پلیس و تأمین روشنایی محدودۀ خوابگاه انجام پذیرد.
حسینی پس از پرسش دانشجویان که این اقدامات در نهایت تا چه زمانی به سرانجام خواهند رسید، پاسخ داد که «تا آخر اسفند» و با اعتراض دانشجویان پاسخ خویش را به «هر چه زودتر» تغییر داد.
سرپرست دانشگاه تهران به بعد حقوقی این قتل اشاره داشت اما به صورت مشخص از دادن پاسخ مشخص به دانشجویان که چه اقداماتی در این زمینه صورت خواهد گرفت، سر باز زد. در این میان، نمایندگان شورای صنفی درباره‌ی پیگیری‌های شورا در چند ماه گذشته به وضع امنیت خوابگاه‌ها اشاره کردند و از بی‌توجهی و پاسخ ندادن مسئولان ذی‌ربط به مکاتبات شورا خبر دادند، آقای حسینی این گفته را تایید کرد و و در نهایت خواستۀ دانشجویان را، مبنی بر پیگیری این مکاتبات و مجازات مسئولان اهمال‌کار، پذیرفت. در همین زمان بود که دانشجویان یک صدا شعار دادند: «خونی که ریخته میشه، با هیچی پاک نمیشه»
سعید حبیبا، معاون وزیر علوم و رئیس سازمان امور دانشجویان، در جمع دانشجویان پس از اظهار تأسف بابت اتفاق پیش‌آمده بیان کرد:«وزیر علوم در سفر خارجه است و من در روز تعطیل بین شما حاضر شده‌ام.» که این سخنان با هوکردن و شعار «بیشرف، بیشرف!» دانشجویان همراه شد. در ادامه حبیبا اعلام کرد که «این دانشجو مانند پسر خودم بود و من نیز مانند شما داغدارم.» اما بعد از پرسش دانشجویان که از او نام مقتول را پرسیدند؛ به کلی خاموش شد و دانشجویان با شعار «مسئول بی‌کفایت، استعفا استعفا» خواستار برکناری او از سمت خود شدند. حبیبا از ابتدا با بیان جملاتی مانند :«روز تعطیل من وظیفه‌ای ندارم در جمع شما حاضر شوم.» به دنبال سلب مسئولیت از خودش بود و در ادامه تأمین امنیت را وظیفۀ وزارت کشور دانست. او به خواستۀ دانشجویان مبنی بر تماس فوری با وزیر کشور پاسخی نداد و بحث را نیمه‌تمام رها کرد.
آقای رضاییان معاون دانشجویی کل دانشگاه تهران که روز ۲۵ بهمن طی مصاحبه‌‌ای تلاش داشت با مطرح کردن ادعا‌هایی واهی محل رخ دادن واقعه را در فاصله‌ای دور از خوابگاه جا بزند، هیچ تلاشی برای پاسخگویی در رابطه با این صحبت‌های فریب‌کارانه خود ارائه نکرد و حتی پس از اشاره یکی از دانشجویان به مصاحبه مذکور، حاضر به پاسخگویی نشد. رضاییان در انتها در جمع کوچکی به چندتن از دانشجویان گفت که: «من که دیگر انصراف دادم؛ برید به یکی دیگه بگید کاراتونو پیگیری کنه.» دانشجویان از او پرسیدند «اگر انصراف دادید چرا اعلام نکردید؟» او ادامه داد «همین الان می‌رم اعلام‌ش می‌کنم»، اما تا کنون خبری از استعفای ایشان منتشر نشده‌است.
یکی از انتقادهای پرتکرار دانشجویان این بود که حراست از تمامی ظرفیت‌های خود برای دخالت و کنترل پوشش دختران و همچنین ایجاد پرونده‌های کمیته انضباطی و امنیتی استفاده می‌کند. اگر مقدار کمی از این میزان هزینه‌ای که برای حفظ امنیت مدیران و مسئولان و دغدغه‌های شخصی آن‌ها صرف می‌شود، در راستای تأمین امنیت دانشجویان هزینه می‌شد، امیر محمد خالقی فردا، 27 بهمن 1403، ترم تحصیلی جدید خود را آغاز می‌کرد.
اما فردا دانشجویان با کیوسک‌های بی‌حساب و کتابی مواجه می‌شوند که در هر کدام از آن‌ها نیروهای حراست برای اعمال کنترل بر دانشجویان قرار گرفته‌اند. کیوسک‌هایی که علی‌رغم دو دهه درخواست گذشته دانشجویان و تذکر آن‌ها مبنی بر ناایمن بودن کوچه پشت کوی، در وسط دانشکده‌ها برای اعمال کنترل بر آن‌ها ساخته می‌شدند. در حالی که با استفاده بهینه با تنها یکی از این کیوسک‌ها، امیرمحمد فردا به کلاس درسش می‌رفت.
در ادامه یکی از دانشجویان معترض بعد از اشاره چندین‌باره مسئولین به نقش مثبت خود در فاجعه کوی دانشگاه در تیر ۷۸ صحبت‌های مسئولین را قطع و نسبت به تبدیل کردن تجمع اعتراضی در نتیجه‌ی قتل امیرمحمد خالقی به استفاده‌ی تبلیغاتی جناح اصلاح‌طلب اعتراض کرد. این دانشجو تأکید کرد سالهاست دانشجویان با شعار «اصلاح‌طلب، اصولگرا دیگه تمومه ماجرا» از بازی‌های تبلیغاتی دو جناح حکومت گذر کرده‌اند.
مطالبات دانشجویان:
۱- انتشار عمومی پیگیری‌ها، نامه‌نگاری‌ها و تمامی مستندات مکتوب دانشگاه که تاکنون و پس از این جهت مسئله تامین امنیت محوطه‌های اطراف خوابگاه‌ها صورت گرفته‌است. درصورتی که ارگان دیگری را مسئول این اتفاق و همچنین به نتیجه نرسیدن پیگیری‌های دانشگاه معرفی می‌کنند، دانشگاه باید از آن ارگان شکایت کرده و مستندات آن را به صورت عمومی منتشر کند.
۲- انتشار اسامی مسئولین دانشگاه که با قصور در وظایف‌شان مسئول غیرمستقیم قتل امیرمحمد خالقی هستند. شکایت از نهادهای دیگری که دانشگاه مدعی عدم همکاری آنان در تامین امنیت محوطه اطراف خوابگاه است و انتشار گزارشات رسمی و عمومی در این‌باره تا محکومیت تمامی عوامل و افراد مقصر.
۳- اقدام سریع در راستای تامین امنیت محیط‌های اطراف تمامی خوابگاههای دانشجویی با همکاری و گزارش‌دهی به شورای صنفی و کمیته دانشجویی. همچنین تغییر آئین‌نامه سراسری انتخابات شورا و تشکیل سریع شورای خوابگاه‌ها.
قتل امیرمحمد خالقی، نتیجه‌ی روند سیاست‌گذاری‌های سال‌های اخیر دانشگاه و حاکمیت، برای حذف دانشجو و امحاء و محدود کردن فضاهای دانشجویی‌ست. شورای صنفی دانشکده‌ی علوم اجتماعی با تمام توان خود از پایمال شدن خون امیرمحمد خالقی سرباز می‌زند و تمامی این سیاست‌ها را محکوم و در این جنایت خاص، شریک جرم می‌شمارد. هرچند هیچ اقدامی در راستای فرونشاندن این سوگ کارساز نیست؛ دیگر وقت آن رسیده‌است تا دانشجویان بر روند حذف دانشجو از فضای دانشگاه که با سیاست‌های امنیتی-پلیسی و تغییرات غیرقانونی در آیین‌نامه شورای صنفی و شیوه‌نامه انضباطی پیگیری می‌شود؛ مُهر پایان بزنند. شورای صنفی با تمام توانی که از سوی بدنه‌ی داغ‌دیده‌ی دانشجویی می‌گیرد؛ در بازپس‌گرفتن دانشگاه و حقوق دانشجویی عمل خواهد کرد. خون بر زمین نخواهد ماند.