ما نگران رضوانه خان بیگی هستیم که باردار است و وضعیت جسمی خوبی ندارد.
جمهوری اسلامی در عمل شقاوت و جنایت را به تمامی به جا می‌آورد.
بند زنان زندان اوین، روزگاری را تجربه می‌کند که سال‌های اخیر شاهدش نبوده‌است. ورودی بند آنقدر زیاد است که خروج تبدیل قراری‌ها، نمی‌تواند آمار را از بالای ۶۵ نفر پایین بیاورد. تمام اتاقها و تختها پر شده اند.تعداد بیمارهای صعب‌العلاج و لاعلاج در حدی است که امکان کمک بند کفایت نمی‌دهد.طی ماه‌های گذشته ۲ نفر که به تشخیص پزشکی قانونی و با حکم عدم تحمل حبس بیرون زندان بودند، بی دلیل به زندان بازگردانده شده‌اند.
حالا ما زنان باردار را نیز در کنار خود داریم. یکی از آن‌ها رضوانه خان‌بیگی است که همسرش بهفر لاله‌زاری نیز دیوار به دیوار ماست. رضوانه برای سومین بار در طول سال‌های اخیر به زندان آمده و این بار او دختری را نیز با خود همراه دارد. رضوانه این روزها با پا گذاشتن به هفته‌ی ۲۱اُم، نوسان فشار خون و تپش قلب دارد و تغذیه‌ی نامناسب، در اختیار نداشتن امکانات پزشکی لازم و به هر حال فضای بسته و پر تنش و استرس زندان ما را بیش از پیش نگران سلامتی او و جنین کرده‌است.
شرایط بند زنان زندان اوین به وضوح واقعیت تلخی را به تصویر کشیده‌است. جمهوری اسلامی با شقاوت، نفرت و سنگدلی حقوق زندانیان، بیماران، مادران و زنان باردار را زیر پا گذاشته‌است و کوچک‌ترین بهایی برای انسانیت قائل نیست.
گویا حکومتداران دغدغه هرچه دارند، نگران انسانیت نیستند و جنایت را در عمل به تمامی و کمال به جا می‌آورند.
نرگس محمدی
زندان اوین - خرداد ۱۴۰۳