ايران امروز

نشريه خبری سياسی الكترونيك

Iran Emrooz (iranian political online magazine)

iran-emrooz.net | Tue, 24.01.2023, 8:13
کوثر خشنودی کیا، آسیب‌دیده اعتراضات، از امید می‌گوید

خیزش انقلابی مردم ایران با شعار دادن‌های شبانه علیه دیکتاتوری و دیوارنویسی‌های اعتراضی ادامه دارد. هم‌زمان، مهبانو (کوثر) خشنودی‌کیا، نایب قهرمان مسابقات تیراندازی با کمان آسیا که با شلیک نیروهای حکومتی چشم چپش را از دست داده است، در ویدیویی از ضرورت ایستادگی و امید گفت.

کوثر خشنودی‌کیا که در جریان خیزش انقلابی مردم کرمانشاه هدف تیراندازی مستقیم یگان ویژه قرار گرفت و چشم چپش را از دست داد، روز گذشته (دوشنبه سوم بهمن) در ویدیویی که به دست ایران‌اینترنشنال رسید، درباره اتفاقی که برایش افتاده، توضیح می‌دهد.

او در این ویدیو می‌گوید: «روز ۱۸ آذر ساعت چهار همراه پدرم در بلوار طاق بستان بودیم. از طرف کسانی که لباس یگان ویژه تنشان بود به ما تیراندازی شد و ما را زخمی کردند. دو تیر به دست چپ پدرم و سه تیر به دست راست و یک تیر به چشم چپ من برخورد کرد.»

این عضو تیم ملی تیراندازی در ادامه می‌گوید: «از سه تیری که به دست راستم خورده بود یک تیر به النگوی دستم برخورد کرد که باعث شد تکه‌ای از النگویم هم داخل چشمم برود. شلیک ساچمه و ترکش النگو باعث شد که من از این به بعد، دنیا را فقط با چشم راستم ببینم. امیدوارم که در آینده برای تیراندازی با دست راستم مشکلی نداشته باشم ....»

خشنودی‌کیا با اشاره به شرایط یک و نیم ماه گذشته خود می‌گوید: «متاسفانه چاره‌ای جز سکوت مقطعی‌ام نبود.»

او در این ویدیو تاکید می‌کند که از حضور در خیابان پشیمان نیست چون به خاطر هدفی است که داشته و آن را پی می‌گیرد: «هیچ احساس ناراحتی نداشتم. هیچ وقت ناراحت اتفاقی که افتاده نیستم و نخواهم بود. چیزی را از دست دادم اما خیلی چیزها را به دست آوردم. هیچ وقت احساس پشیمانی نداشتم از این که آن روز و در آن لحظه آنجا بودم و برای ادامه این مسیر، به انرژی‌های مثبت همه شما احتیاج دارم.»

نایب قهرمان پیشین مسابقات تیراندازی با کمان آسیا همچنین خاطرنشان می‌کند: «همه چیزهایی را که آن روز با خودم داشتم و روی تک‌تک‌شان رد خونم هنوز هست به‌عنوان یادگاری برمی‌دارم و همیشه نگه می‌دارم. اما بزرگ‌ترین یادگاری که همیشه با خودم دارم گلوله‌ای است که به چشمم خورد و همانجا خواهد ماند تا روزی که نفس می‌کشم. امیدوارم عمرم به دنیا باشد و ببینم که ظلم پایدار نیست. یادمان نرود که: سرخم، قدغن!»

خشنودی‌کیا همچنین می‌گوید که در لحظه‌های پر‌اضطراب مسابقه، همیشه به خود می‌گفته است: «بمیرد دلی که بترسد.»

ایران اینترنشنال