پارلمان اسرائیل در آستانۀ انحلال قرار گرفته و با انحلال رسمی آن، اسرائیلی‌ها باید در ماه اکتبر بار دیگر به طور زودهنگام پای صندوق‌های رأی روند.
دولت کنونی اسرائیل که ائتلافی از گروه‌های راست افراطی، میانه، چپ و عرب است، به طرز شگفت‌انگیزی یک سال دوام آورد. احزاب حاضر در این دولت در هیچ یک از سیاست‌های اصلی داخلی با یکدیگر همگرایی و توافقی نداشتند و همکاری نسبی آنها، صرفاً به دلیل وجود دشمن مشترکی به نام بنیامین نتانیاهو و به قصد جلوگیری از بازگشتِ دوبارۀ او به قدرت امکانپذیر شد.
اینک اما به دلیل شورش برخی از اعضای احزاب حاضر در ائتلاف علیه دولت، ادامۀ کار این دولت تقریباً غیرممکن شده و رهبران ائتلاف، درخواست انحلال پارلمان از طرف خود را در مقایسه با اقدام مشابهی از سوی اپوزیسیون، گزینۀ منطقی‌تری دیده‌اند.
با انحلال رسمی پارلمان، یائیر لپید وزیر خارجۀ اسرائیل بر مبنای توافقات مربوط به شکل‌گیری ائتلاف، تا برگزاری انتخابات در مقام نخست‌وزیری انجام وظیفه خواهد کرد.
لپید که سیاستمداری میانه و طرفدار حذف امتیازات مجامع مذهبی یهودیان ارتدوکس در جامعۀ اسرائیل است، در مدت نخست‌وزیری خود قادر به فیصله دادن به هیچکدام از اختلافات داخلی جامعۀ اسرائیل نخواهد بود، اما در حوزۀ سیاست خارجی با همکاری نفتالی بنت، به نظرم اهداف پر سر و صدایی را دنبال خواهد کرد.
طبق نظرسنجی‌ها، در صورت برگزاری انتخابات در شرایط کنونی، حزب لیکود به رهبری نتانیاهو با فاصلۀ قابل توجهی، سایر احزاب را پشت سر خواهد گذاشت و از بیشترین شانس برای تشکیل دولت آینده برخوردار خواهد بود.
به احتمال زیاد، یائیر لپید که سیاستمداری زیرک به حساب می‌آید، در مدت کوتاه نخست‌وزیری خود خواهد کوشید تا افکار عمومی مردم اسرائیل را به سمت خود جلب کند و چون در این زمینه کاری در حوزۀ سیاست داخلی از او برنمی‌آید، قاعدتاً تلاش خود را به حوزۀ سیاست خارجی معطوف خواهد کرد.
در حال حاضر آنچه اسرائیلی‌ها آن را مهمترین دغدغۀ خود تعریف می‌کنند “تهدید امنیتی جمهوری اسلامی” است و از همین جهت، به احتمال بسیار لپید تلاش خواهد کرد تا در این زمینه خود را “رهبری توانا” و صاحب دستاوردی مهم نشان دهد و از این راه، آراء بیشتری به سمت حزب متبوع خود در انتخابات آینده سرازیر کند.
شاید اعلام یک ائتلاف رسمی با کشورهای عرب علیه ایران همان چیزی باشد که لپید در اندیشۀ آن باشد. شاید هم او و بخصوص نفتالی بنت، فکرهای ماجراجویانه‌تری را در برابر برنامۀ هسته‌ای و موشکی ایران در سر می‌پرورانند.
لپید و دیگر همکارانش در دولت موقتِ اسرائیل با همۀ محدودیت‌هایی که موقت بودنشان به آنها تحمیل می‌کند، در حوزۀ سیاست خارجی دست کاملاً بازی پیدا می‌کنند و دیگر نگرانِ مخالفت‌ها و اعتراض‌های اعضای پارلمان چه در درون ائتلاف حاکم و چه در بین اپوزیسیون نخواهند بود.
همین احساس استحکامِ موقت، می‌تواند امکان و مشوقی برای آنها در جهت اقدامات گستاخانه و تهورآمیز باشد. بنابراین، آنها احتمالاً قصد رقم زدن تابستان داغی برای برنامۀ اتمی و موشکی و پهپادی ایران دارند مگر آنکه با بروز تحولی فوری و غیرمترقبه در مناسبات جمهوری اسلامی و آمریکا و اروپا، با موانعی از جانب آنها روبرو شوند.