عفو بین‌‌الملل: طالبان مانع آموزش دختران نشود

عفو بین الملل روز  پنجشنبه ۲۲ مهر ۱۴۰۰ با انتشار اعلامیه تازه‌ای تهدیدها و خشونت‌های طالبان بر معلمان و دانش آموزان را منتشر کرده و از طالبان خواسته که دختران در افغانستان باید اجازه داشته باشند که به تحصیل بازگردند و و ادامه تحصیل دهند.

به گزارش بی‌بی‌سی، نزدیک به چهار هفته است که مدارس پسرانه در افغانستان بازگشایی شده اما طالبان اجازه حضور دختران از کلاس ششم را نداده است.

هشتگی برای بازگشایی مدارس دخترانه در افغانستان در شبکه‌های اجتماعی به عنوان “اجازه آموزش به دختران افغان بدهید” به راه افتاده است، کاربران روزهایی را می‌شمارند که دختران در افغانستان از رفتن به مدرسه محروم اند.

یلدا حکیم، مجری بی‌بی‌سی جهانی در توییتر نوشته که “روز ۲۶ است که طالبان بازگشت دختران به دبیرستان در افغانستان را منع کرد. هر روز که بدون تغییری در سیاست می گذرد، ضربه‌ای به میلیون‌ها دختر است که اکنون از تحصیل محروم اند.”

ممانعت از تحصیل دختران در افغانستان واکنش‌های جهانی را در پی داشته است و تبدیل به یک مانع عمده تقاضای به رسمیت شناخته شدن دولت طالبان شده است.

طالبان تأکید کردند که قبل از بازگشت دختران، در حال تهیه دستورالعملی است که “یک محیط یادگیری امن” که به گفته طالبان اسلامی باشد، برای آنها ایجاد می‌کند.

با این حال ، در بیش از ۲۰ مصاحبه جدید ، دانش آموزان ، معلمان و مدیران مدارس به عفو بین الملل گفتند که ارعاب و آزار و اذیت طالبان باعث می‌شود که میزان حضور در مدرسه در همه سطوح ، به ویژه برای دختران پایین باشد.

اگنس کال مارد، دبیرکل عفو بین المللی می‌گوید “در حال حاضر دختران در افغانستان از بازگشت به دبیرستان منع شده‌اند. در سراسر کشور، حقوق و خواسته‌های یک نسل کامل از دختران نادیده گرفته شده و سرکوب می‌شود.”

او افزود که حق تحصیل یک حق اساسی انسانی است که طالبان -به عنوان مسئولانی که عملاً اداره‌کننده کشور اند- موظف به رعایت آن هستند، “سیاست‌هایی که در حال حاضر توسط طالبان دنبال می‌شود، تبعیض‌آمیز، ناعادلانه و ناقض قوانین بین‌المللی است.”

او تاکید کرد که “طالبان باید فورا تمام مدارس متوسطه را به روی دختران باز کند، همه آزارها، تهدیدها و حملات علیه معلمان و دانش آموزان را متوقف کرده و هرگونه استفاده نظامی از مدارس در افغانستان را متوقف کند.”

عفو بین الملل همچنین از جامعه بین المللی خواسته که از طریق سازمان‌هایی مانند سازمان ملل متحد یا سازمان‌های غیردولتی از بودجه مناسب برای بخش آموزش افغانستان اطمینان حاصل کنند تا مدارس بتوانند به فعالیت خود ادامه دهند. عدم انجام این کار به طور بالقوه می تواند میلیون ها دانش آموز افغان را از حق تحصیل محروم کند.

«آموزش جرم نیست»

به گفته این نهاد بین‌المللی مدافع حقوق بشر، تا به امروز - در حالی که برخی از مدارس متوسطه به دختران اجازه بازگشت داده‌اند، از جمله در شهر کابل و در ولایاتی مانند قندوز، بلخ و سرپل - اکثریت قریب به اتفاق مکاتب متوسطه در سراسر افغانستان برای دختران بسته است.

اسما (نام تغییر داده شده)، دانش آموز ۱۴ ساله در کابل، به عفو بین‌الملل گفت: “اینکه می‌توانم به مدرسه بروم یا نه؟ بزرگترین نگرانی من است. می‌خواهم همه چیز را یاد بگیرم، از ساده‌ترین تا سخت‌ترین موضوعات را. می‌خواهم یک فضانورد باشم، یا مهندس یا معمار ... این رویای من است ... آموزش جرم نیست. اگر طالبان اعلام کنند که تحصیل یک جرم است، ما این جنایت را مرتکب می‌شویم. ما تسلیم نمی‌شویم. “

مریم (نام تغییر داده شده)، یک دانش آموز ۱۷ ساله در بدخشان، نیز به این نها گفته که “وقتی برای اولین بار شنیدم که لیسه‌ها (دبیرستانها) را تعطیل می‌کنند، احساس کردم ما به جای جلو به عقب عقب می‌رویم. ما آرزوهای زیادی داشتیم، اما اکنون آنها از بین رفته اند. می‌خواهم طب بخوانم و داکتر شوم. آمادگی شرکت در کنکور دانشگاه را داشتم. احساس می‌کنم در حال حاضر فلج شده ام. نمی‌توانم به آینده فکر کنم. “

تعدادی از دانش آموزان دختر نیز گفتند انگیزه خود را برای تحصیل از دست داده اند زیرا به نظر می‌رسد طالبان به آنها اجازه می دهد تنها در چند زمینه خاص مانند آموزش یا مراقبت‌های بهداشتی ویژه زنان کار کنند.

کاهش حاضری در کلاس‌های درس

در همین حال، معلمان، دانش آموزان و فعالان سراسر افغانستان به عفو بین الملل گفتند که میزان حضور در مدارس ابتدایی در بسیاری از زمینه‌ها‌، به ویژه دختران، به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. بسیاری از خانواده‌ها همچنان از طالبان می‌ترسند و برای فرستادن فرزندان خود به مکتب بسیار پریشان هستند.

زینت (نام تغییر داده شده)، معلم در ولایت سمنگان، گفت: “هیچ اعتمادی در جامعه وجود ندارد ... والدین فکر می‌کنند اگر دختران خود را به مدرسه بفرستند، ممکن است توسط طالبان مورد ضرب و شتم قرار بگیرند.”

از طرف دیگر، وضعیت سخت اقتصادی بسیاری از خانواده‌ها را مجبور کرده که فرزندان خود را از مکتب بیرون کرده و به سر کار بفرستند.

میلیون‌ها نفر در افغانستان در جریان درگیری‌ها و پس از تسلط طالبان بر این کشور آواره شده اند و بسیاری از کودکان آواره از آموزش محروم شده اند.

مصاحبه شوندگان همچنین می گویند غیبت های گسترده ای در میان معلمان وجود دارد که عمدتاً به دلیل عدم پرداخت حقوق طالبان است. این باعث شده است که بسیاری از مدارس ابتدایی یا با ظرفیت کم کار کنند یا به طور کامل تعطیل شوند.