جاسوسان موساد چگونه به حزب الله نفوذ کردند؟

انتخاب: مهول سریواستاوا، جیمز شاتر، چارلز کلاور و رایا جلبی در یادداشتی در روزنامه فایننشال تایمز نوشتند:

در جنگ سال ۲۰۰۶ با حزب الله، اسرائیل سه بار تلاش کرد سید حسن نصرالله را ترور کند، اما هر سه بار ناموفق بود. اما جمعه شب، ارتش اسرائیل این اشتباهات را جبران کرد. تل آویو رد رهبر حزب الله را در پناهگاهی که در زیر یک مجتمع آپارتمانی در جنوب بیروت واقع شده بود زد و ۸۰ بمب روی این منطقه ریخت تا مطمئن شود که او دیگر زنده نیست. در این حمله حداقل ۴ ساختمان مسکونی ویران شد.

اما به گفته مقام‌های فعلی و سابق اسرائیلی، آنچه جریان درگیری‌ها را در طی ۴ هفته تغییر داده و موجب وارد آمدن ضرباتی ویرانگر به یکی از بزرگترین رقبای منطقه‌ای اسرائیل شده، عمق و کیفیت اطلاعاتی بوده که اسرائیل در طی ۲ ماه گذشته به آن دست یافته و نخستین نتیجه آن در ترور ۳۰ جولای فواد شکر، دست راست سید حسن نصرالله خود را نشان داد.

این مقام‌ها تغییر جهت گسترده در تلاش‌های اطلاعاتی اسرائیل به منظور جمع آوری داده‌های لازم از تحرکات حزب الله پس از شکست اسرائیل در سال ۲۰۰۶ را توضیح می‌دهند. در طی دو دهه بعدی واحد اطلاعات پیچیده یونیت ۸۲۰۰ اسرائیل و اداره اطلاعات نظامی اسرائيل تحت عنوان امان، حجم وسیعی از داده‌ها را برای درک ساختار گروه شبه نظامی‌ای که در مرز‌های شمالی اسرائیل در حال رشد بود جمع‌آوری کردند.

به گفته میری ایسین، یک افسر سابق اطلاعاتی اسرائیل، این جمع‌آوری اطلاعات مستلزم ایجاد تغییری اساسی در نحوه نگاه به حزب‌الله به عنوان یک جنبش چریکی لبنانی بود که اراده و استقامت اسرائیل را در باتلاق ۱۸ ساله اشغال جنوب لبنان به چالش کشیده بود. این اشغال برای اسرائیل با یک عقب‌نشینی شرم‌آور در سال ۲۰۰۰ و یک شکست قابل توجه در زمینه جمع‌آوری اطلاعات پایان یافت.

به گفته ایسین، در عوض، اطلاعات اسرائیل روزنه خود را برای رصد کلیت حزب‌الله عریض‌تر کرد و فراتر از شاخه نظامی این گروه، جاه‌طلبی‌های سیاسی و ارتباطات رو به گسترش آن با سپاه پاسداران ایران و روابط سید حسن نصرالله با بشار اسد، رئیس جمهور سوریه را تحت نظر گرفت.

ایسین افزود، اطلاعات اسرائیل برای حدود یک دهه حزب‌الله را به عنوان یک «ارتش ترور» و نه یک گروه تروریستی «نظیر اسامه بن لادن در داخل یک غار» می‌دید. این یک تغییر مفهومی بود که اسرائیل را وادار ساخت تا حزب‌الله را به مانند نیرو‌هایی همچون ارتش سوریه مورد مطالعه دقیق و گسترده قرار دهد.

همزمان با قدرت گرفتن حزب‌الله و از جمله با اعزام نیرو به سوریه برای کمک به حکومت بشار اسد در سال ۲۰۱۲، اسرائیل فرصت این را پیدا کرد تا اقدامات اطلاعاتی لازم را انجام دهد. نتیجه کار یک «تصویر اطلاعاتی» متراکم بود از اینکه مثلا چه کسی مسئول عملیات حزب‌الله است، چه کسی در حال ارتقاء مقام است، چه کسی فاسد است و چه کسی به تازگی از سفری بدون توضیح باز گشته است.

در حالی که جنگ‌جویان حزب‌الله در جنگ سوریه کارآزموده می‌شدند، تعداد نیرو‌های این گروه افزایش می‌یافت تا بتواند خود را با گسترش دامنه درگیری‌ها سازگار سازد. این جذب نیروی جدید سبب شد تا آن‌ها در برابر جاسوسان اسرائیلی که عوامل خود را در درون حزب‌الله مستقر کرده و یا به دنبال افراد ناراضی و پشیمان می‌گشتند آسیب‌پذیر شوند.

راندا اسلیم، تحلیلگر انستیتوی خاورمیانه در واشنگتن در این باره گفت: «سوریه شروع گسترش حزب‌الله بود... این وضعیت موجب تضعیف مکانیزم‌های کنترل داخلی سازمان شد و در سطحی گسترده در‌های حزب‌الله را به روی نفوذ باز کرد.»

جنگ سوریه همچنین انبوهی داده تولید کرد که بخش اعظم آن برای جاسوسان اسرائیلی و الگوریتم‌های آن‌ها به صورت علنی در دسترس بود. آگهی‌های ترحیم به شکل «پوستر‌های شهید» که به طور مرتب توسط حزب الله مورد استفاده قرار می‌گرفت حاوی اطلاعاتی از شهر محل تولد فرد، محل کشته شدن و حلقه دوستانی که خبر را در رسانه‌های اجتماعی منتشر می‌کردند بود. مراسم خاکسپاری نیز موجب می‌شد که گاهی مقام‌های ارشد سازمان از سایه بیرون بیایند.

یک مقام ارشد سابق لبنانی در بیروت گفت که نفوذ به حزب‌الله توسط نهاد‌های اطلاعاتی اسرائیل و آمریکا «بهای حمایت آن‌ها از اسد بود... آن‌ها باید خودشان را در سوریه آشکار می‌ساختند.» اینجا بود که این گروه مخفی ناگزیر شد با سرویس اطلاعاتی بدنام و فاسد سوریه یا سرویس‌های اطلاعاتی روسیه که به صورت منظم از سوی آمریکایی‌ها رصد می‌شوند در تماس باشد و اطلاعات رد و بدل کند.

یزید سایق، محقق مرکز خاورمیانه بنیاد کارنگی در این باره گفت: «آن‌ها از نیرو‌هایی منظم و پاکدست به کسانی تبدیل شدند که اجازه ورود افرادی بیش از آنچه که مجاز بود را (به حلقه‌های خود) می‌دادند... از خودراضی بودن و تکبر و تغییر در نحوه عضوگیری موجب شد تا آن‌ها کم کم دچار بی‌نظمی شوند.»

مزیت‌های فنی و در نهایت غیرقابل غلبه نظیر ماهواره‌های جاسوسی، پهپاد‌های پیشرفته و توانمندی‌های هک سایبری که گوشی‌های تلفن همراه را به دستگاه‌های شنود تبدیل می‌کرد نیز به اسرائیل در تمرکز گسترده بر روی حزب الله کمک می‌کرد.

حجم داده‌های جمع‌آوری شده آنچنان بالاست که گروهی به نام یونیست ۹۹۰۰ به این موضوع اختصاص یافته که وظیفه‌اش نوشتن الگوریتم‌هایی است که چندین ترابایت تصاویر را مورد غربال قرار می‌دهد تا کوچکترین تغییرات را به امید یافتن یک بمب کنار جاده‌ای، دریچه‌ای روی تونل یا اضافه شدن ناگهانی یک سازه بتنی که می‌تواند حاکی از وجود یک پناهگاه باشد شناسایی نماید.

به محض اینکه یکی از عوامل حزب‌الله شناسایی شد، الگوی تحرکات روزمره او در پایگاه داده وسیعی از اطلاعات، از دستگاه‌هایی که می‌تواند شامل تلفن همراه همسرش، کیلومتر شمار خودروی هوشمند یا موقعیت مکانی او باشد جمع‌آوری می‌گردد. به گفته چند مقام اسرائیلی، این اطلاعات را می‌توان از منابعی مانند پرواز یک پهپاد بر روی سر هدف، از طریق دوربین‌های مداربسته هک شده که فرد اتفاقا از کنار آن عبور می‌کند و حتی از صدای ضبط شده روی میکروفن کنترل یک تلویزیون مدرن شناسایی کرد.

هرگونه وقفه ایجاد شده در روال روتین زندگی افراد تحت رصد، به هشداری برای افسران اطلاعاتی تبدیل می‌شود و این تکنیکی است که به اسرائیل اجازه می‌دهد تا فرماندهان سطوحی میانی جوخه‌های ضد تانک حزب الله متشکل از دو یا سه مبارز را شناسایی کند.

به گفته یک مقام اطلاعاتی، اسرائیل یک بار برنامه زمانی فرماندهان را زیر نظر گرفت تا ببیند آیا آن‌ها به دلیل انتظار در پیش بودن یک حمله به صورت ناگهانی به میدان رزم فرا خوانده می‌شوند یا نه.

یک مقام سابق نظامی گفت: «اسرائیل توانمندی‌های بسیاری داشت و اطلاعات فراوانی داشت که ذخیره شده بود و منتظر استفاده بود... ما می‌توانستیم خیلی قبل‌تر از جنگ از این توانمندی‌ها استفاده کنیم، اما نکردیم.»

این صبوری ظاهرا برای ارتش اسرائیل ثمربخش بوده است. برای بیش از ده ماه اسرائیل و حزب‌الله مشغول تبادل آتش در دو سوی مرز بودند و در حالی که اسرائیل چندصد نیروی رده پایین حزب الله را هدف قرار داد، اکثریت آن‌ها در طول چند کیلومتر مرز شمالی اسرائیل پراکنده شده بودند.

ظاهرا این درگیری کنترل شده سید حسن نصرالله را به این نتیجه رسانده بود که طرفین درگیر نوع جدیدی از کشمکش شده‌اند که در آن خطوط قرمز به خوبی تعریف شده و تا زمانی که اسرائیل با حماس بر سر آتش‌بس در غزه به توافق برسد این درگیری قابل مدیریت است و پس از آن حزب‌الله نیز می‌تواند بر سر یک آتش‌بس با اسرائیل توافق کند. آن‌ها گاهی چند راکت به اینجا و آنجا شلیک می‌کردند و بعد در مقابل چند ضربه دریافت می‌کردند و تصورشان این بود که محدوده درگیری فعلی در همین حد است و به هیچ وجه از این حد فراتر نمی‌رفتند.

اما حتی این احتمال که حزب‌الله ممکن است بخواهد مشابه آن عملیاتی را که حماس در ۷ اکتبر انجام داد و توانست ۱۲۰۰ نفر را بکشد و ۲۵۰ نفر را گروگان بگیرد، انجام دهد کافی بود تا اسرائیل مناطق مسکونی نزدیک مرز با لبنان را تخلیه کند. حدود ۶۰ هزار نفر مجبور به ترک خانه‌هایشان شدند و مناطق مرزی به یک منطقه جنگی فعال با حزب‌الله تبدیل شد.

ظاهرا نتانیاهو برای فراهم کردن شرایط جهت بازگشت این شهروندان، توانمندی‌های تهاجمی پیشرفته‌تری را به کار گرفته است. این شامل انفجار بی‌سابقه هزاران پیجر بمب‌گذاری شده در دو هفته قبل بود که هزاران نفر از اعضای حزب‌الله را زخمی کرد. روز جمعه با ترور نصرالله استفاده از این ابزار‌ها به اوج خود رسید.

در طی ماه‌های اخیر، اگر نگوییم سال‌های اخیر، اطلاعات اسرائیل به تکنیکی دست یافته بود که به آن اجازه می‌داد حداقل به صورت متناوب محل حضور سید حسن نصرالله را شناسایی نماید.

به گفته یک مقام اسرائیلی، در روز‌های بعد از ۷ اکتبر، جنگنده‌های اسرائیلی با دستورالعمل بمباران مکانی که سید حسن نصرالله در آن حضور داشت به آسمان بلند شدند، اما این عملیات به درخواست کاخ سفید لغو شد.

روز جمعه دستگاه اطلاعاتی اسرائیل مجددا مکان حضور رهبر حزب‌الله را شناسایی کرد. او در حال حرکت به سمت پناهگاه «فرماندهی و کنترل» بود که ظاهرا قرار بود نشستی با رهبران حزب‌الله و یک فرمانده ارشد ایرانی بخش عملیات سپاه پاسداران در آن برگزار شود.

نتانیاهو در نیویورک و در حاشیه سخنرانی‌اش در مجمع عمومی سازمان ملل از موضوع مطلع شد. به گفته یک فرد مطلع، نتانیاهو قبل از ایراد سخنرانی در مجمع عمومی، از عملیات ترور سید حسن نصرالله اطلاع داشت.

ایسین افزود: «حزب الله در طی ده روز گذشته از بین نرفته. ما به آن‌ها صدمه زده و آن‌ها را تضعیف کرده‌ایم و آن‌ها در مرحله هرج و مرج و عزاداری هستند.»

وی افزود: «اما آن‌ها هنوز توانمندی‌های بسیاری دارند که بسیار تهدید کننده است.»