Sun   25 06 2006   5:11


اجتماع گسترده‌ی آزاديخواهان در دفتر ادوار تحکیم وحدت
اعتراض به بازداشت مهندس موسوی خوئینی

شنبه، ٣ تیر ١٣٨٥

ادوار نیوز: روز شنبه سوم تیرماه دفتر سازمان دانش آموختگان ایران (ادوار تحکیم وحدت) میزبان جمع بی‌سابقه و گسترده‌ای از نیروهای تحول طلب ایرانی بود، گستره ای از چهره‌هایی که سالها بود چنین گرد هم نیامده بودند. سوم تیر، سیزده روز بود که چهره شاخص جنبش دانشجویی ایران ، نماینده شجاع مردم تهران در مجلس ششم ، ناظر حقوق زندانیان در زندان‌های بی نام و نشان دبیر کل سازمان دانش آموختگان ایران ، نهادی مدنی که برای توسعه حقوق بشر و دموکراسی در ایران می‌کوشد ، در سلولی از انفرادی‌های بندی از اوین بود که خود بارها در مقام نماینده مردم ایران به آنها سرکشیده بود. و فقدان او شاید تنها دلیلی بود که می‌توانست این همه چهره را یکجا جمع کند.

در این نشست نمایندگانی از احزاب و گروه‌هایی چون: جبهه ملی ایران، جبهه مشارکت ایران ، نهضت آزادی ایران، حزب ملت ایران، جنبش زنان ایران، ملی مذهبی‌ها ، کانون مدافعان حقوق بشر ، سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی ، جنبش مسلمانان مبارز ، کانون نویسندگان ایران ، اتحاد دموکراسی خواه ، سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی ، مجمع نیروهای خط امام ، تعدادی از نمایندگان دوره ششم مجلس ، روشنفکران ، شاعران ، نویسندگان ، روزنامه نگاران و اساتید دانشگاه‌ها حضور داشتند.

همچنین چهره‌هایی سیاسی از جمله: دکتر پرویز ورجاوند ، محمد سیف ، دکتر محمد ملکی ، مهندس شاه ویسی ، دکتر هرمیداس باوند ، محمد علی عمویی ، دکتر فریبرز رییس دانا ، دکتر محسن کدیور، سیمین بهبهانی ، سید علی صالحی ، علیرضا جباری ، دکتر حبیب الله پیمان ، سعید حجاریان ، علی اکبرمعین فر ، اعظم طالقانی ،‌هاشم صباغیان ، دکتر‌هاشم آغاجری ، تقی رحمانی ، رضا علیجانی ، محمد بسته نگار ، عبدالفتاح سلطانی ، دکتر بابک احمدی ، حسین انصاری راد ، محمد شریف ، مصطفی تاجزاده، الهه کولایی ، دکتر احمد شیرزاد ، دکتر داود سلیمانی ، دکتر رضا یوسفیان ، فاطمه راکعی ، شمس الدین سیاسی راد ، احمد باطبی ، رضا خجسته رحیمی ، سعید مدنی ، زهره آقاجری ، عیسی سحرخیز ، بها الدین ادب ، حسین مجاهد ، شهلا انتصاری ، فریبا داوودی مهاجر، پروین اردلان ، ژیلا بنی یعقوب ، بهمن احمدی امویی ، رضا شریفی، ابراهیم مددی ، منصور حیات غیبی و... حضور داشتند.

گفتنی است شیرین عبادی ، معصومه شفیعی و علی صالح آبادی نیز که موفق به حضور در این مراسم نشدند نیز در پیام‌هایی جداگانه اعتراض خود را به ادامه بازداشت مهندس موسوی خوئینی ابراز داشتند.

دانشجویان تحکیمی (شورای مرکزی و شورای تهران) نیز در حالی که پوسترهایی از یاشار قاجار و عابد توانچه دو دانشجوی در بند ، را در دست داشتند خود در این نشست از جمله میزبانان بودند.

مراسمی که برای اعتراض نیروهای تحول خواه ایرانی به بازداشت مهندس موسوی خوئینی برپا شده بود با سرود «ای ایران » آغاز شد و پس از آن آخرین و معروفترین نطق مهندس موسوی در مجلس ششم که طی آن انتقادهای شدیدی را نسبت به عملکرد بالاترین مقامات حکومت در انتخابات فرمایشی مجلس هفتم ابراز داشته بود ، برای حاضرین پخش شد.

رضا دلبری دبیر کمیته سیاسی سازمان دانش آموختگان ایران در ابتدای این مراسم با خوش آمد گویی به حاضرین در سخنان کوتاهی گفت: به نظر می‌رسد بازداشت مهندس موسوی یکی از پروژه‌هایی است که در جهت برخورد گسترده با فعالان سیاسی و اجتماعی کلید خورده است.

در این گردهمایی تعدادی از حاضرین نیز هر یک به نمایندگی از جریان‌ها و تشکل‌های مطبوعشان به سخنرانی پرداختند.

حبیب الله پیمان از جنبش مسلمانان مبارز در این نشست گفت: آنچه برای آزادی خواهان ما مهم است دادن بیداری به جامعه ایرانی است. وی همچنین گفت: امید داریم روزی جشن آزادی در کنار مهندس موسوی برقرار نماییم.

خانم سیمین بهبهانی از شاعران به نام معاصر نیز گفت: امیدوارم این نشست اولین قدم برای نیل به آزادی از راه تشکل‌ها باشد. خانم بهبهانی در ادامه قطعه شعری را نیز قرائت کرد.

سپس دکتر‌هاشم آقاجری استاد دانشگاه تربیت مدرس و عضو شرای مرکزی سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی در سخنانی خاطرنشان کرد: بازداشت مهندس موسوی پاسخی به وفاداری او به میثاقی است که با مردم بسته بود تا از حقوق شهروندی آنان پاسداری کند. وی همچنین نسبت به وضعیت نگهداری مهندس موسوی به شدت ابراز نگرانی کرد.

سعید حجاریان عضو شورای مرکزی جبهه مشارکت نیز در جمع حاضرین گفت: زمانی معروف بود هر مدرسه که باز می‌شود یک زندان بسته می‌شود اما در جامعه امروز ما گویی قضیه عکس این است. حجاریان همچنین گفت: انگار دستگاه ایدئولوژیک حاکمیت کارکردی دوگانه دارد از یک سو بروکرات‌هایی را برای اداره ساختار خود تربیت می‌کند و از سوی دیگر در دانشگاه‌ها امثال موسوی خوئینی را تربیت می‌کند که برایشان احتیاج به زندان دارد.

در بخش دیگری از این مراسم دکتر فریبز رییس دانا ، اقتصاددان، گفت: پس از گذشت صد سال از مشروطه خواهی ایرانیان هنوز مزد گورکن در این سرزمین از بهای آزادی بیشتر است. رییس دانا همچنین گفت: من و دوستانم از هیچ تلاشی برای آزادی موسوی فروگذار نخواهیم کرد.

وکیل تازه از بند رها شده ی مهندس موسوی خوئینی یعنی عبدالفتاح سلطانی در این نشست گزارشی از وضعیت موکل خود را ارائه کرد و به گوشه‌هایی از نقض حقوق بشر در بند ٢٠٩ اشاره کرد.

پس از سخنان عبدالفتاح سلطانی ، شمس‌الدین سیاسی راد از اعضای سابق دفتر تحکیم وحدت با اشاره به نقش موثر مهندس موسوی در شکل گیری سازمان ادوار تحکیم گفت: باید به مهرورزان عدالت گستر تبریک گفت ، زیرا از کوزه همان تراود که در اوست.

دکتر پرویز ورجاوند عضو هیات رییسه جبهه ملی ایران نیز در این نشست گفت: حضور و همبستگی زنان باعث می‌شود که این پوسته فشرده حاکمیت در جهت منافع ملی در هم شکند.

رضا خجسته رحيمي روزنامه نگار شرق نيز به نمايندگي از روزنامه نگاران گفت: ما به عنوان روزنامه نگار اگر چه دستانمان بسته و قلمهايمان در نيام است ، اما نام او و اقدامات مهندس موسوی را در حافظه تاريخي مردم ايران ثبت خواهيم كرد.

الهه كولايي قائم مقام دبير كل جبهه مشاركت و نماينده دوره مجلس ششم مجلس گفت: موسوي خوئینی نماينده حق گوي مجلس ششم بود كه در حال دفاع از حقوق زنان بازداشت شد. وي ابراز اميدواري كرد كه با پيگيريهاي همه جانبه از طرق قانوني زمينه آزادي ايشان هرچه زودتر فراهم گردد.

فريبا داوودي مهاجر فعال جنبش زنان و رییس کمیته زنان سازمان ادوار تحکیم كه خود نيز اين روزها به دليل تجمع ٢٢ خرداد از سوي نهادهاي امنيتي و دادگاه انقلاب تحت فشار قرار دارد در سخنان كوتاهي با اشاره به بازداشت مهندس موسوي در تجمع ٢٢ خرداد اعلام كرد كه فعالان جنبش زنان روز يكشنبه بعد از ظهر با حضور در خانه مهندس موسوي با خانواده وي ديدار خواهند كرد.

سخنران بعدی این مراسم محمد ملکی رييس اسبق دانشگاه تهران بود. دکتر محمد ملکی گفت: در تجمع زنان تنها فردي كه با ماموران درگيرشد و فرياد دفاع از حقوق زنان سر داد موسوي خوئيني بود. اما از ميان اين همه روشنفكر مدعي و كساني كه ادعا مي كنند كه مدافع حقوق بشر هستند ، كسي نبود كه از بازداشت مهندس موسوي جلوگيري كند.

تقي رحماني از فعالان ملي مذهبي از ديگر سخنرانان این مراسم بود با اشاره به وضعیت زندانیان سیاسی در دهه ٦٠ گفت: ما خوش اقبال بودیم که تنها پوستمان را کندند و سرمان را نکندند.. وي ادامه داد من از اين جهت مهندس موسوي را دوست دارم كه او مونس و غمخوار زندانيان سياسي در سال‌هاي اخير بوده است.

دکتر احمد شیرزاد عضو شورای مرکزی جبهه مشارکت نیز در این گردهمایی گفت: در زمان صدور حکم اعدام دکتر آغاجری دانشجویان با همبستگی خود آزادی آغاجری را به حاکمیت تحمیل کردند. وی همچنین گفت: مهندس موسوی گرچه عضو حزب مشارکت نبود اما در فراکسیون مشارکت در مجلس عضو بود و همواره تقید به کارهای جمعی داشت.

محمد علی عمویی در حالی پشت تریبون قرار گرفت که رضا دلبری مجری مراسم سالهای زندان او را بیش از سالهای زندگی خود دانست. محمد علی عمویی گفت: حاکمیت نمی‌تواند علت اصلی بازداشت‌ها را بگوید و از همین رو علت سازی می‌کند. او با اشاره بخشی از سخنان عبدالفتاح سلطانی مبنی بر عدم رعایت برخی قوانین در بند ٢٠٩ و ندادن رسید اموال زندانیان گفت: هنگامی که مرا آژاد کردند از همسرم رسید گرفتند که او را سالم به تو تحویل دادیم تا اگر در خیابان حادثه ای پیش آمد مسئولیتی متوجه آنان نباشد.

عیسی سحرخیز در این نشست ، مقاله ای را با عنوان صدای پای فاشیست قرائت کرد.

مسیح علی نژاد روزنامه نگار و خبرنگار پارلمانی در دوره مجلس ششم نیز در سخنان کوتاهی گفت: مهندس موسوی کسی بود که همواره پای نامه حضور خانواده زندانیان سیاسی در مجلس امضای او را مشاهده می‌کردیم و انتظامات مجلس خانواده زندانیان سیاسی را مهمانان مهندس موسوی می‌دانستند.

علیرضا جباری عضو کانون نویسندگان ایران با اشاره به اینکه کانون در روزهای آینده بیانیه ای را در این زمینه منتشر خواهد کرد ، بیانیه اتحاد دموکراسی خواهان را قرائت کرد.

مجتبی بیات عضو شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت در این گردهمایی گفت: من شدیدا به اربابان قدرت هشدار می‌دهم که رویه ای که در برخورد با فعالان امروز و گذشته جنبش دانشجویی برگزیده اند سرانجام خوبی ندارد.

ابراهیم مددی نایب رییس سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی نیز در سخنانی گفت: سندیکا و خانواده‌های کتک خورده آنها کمک‌های مهندس موسوی خوئینی در زمستان سخت ٨٤ را را فراموش نخواهند کرد و از دید حکومت قطعا این یکی از گناهان مهندس موسوی است.

مسعود دهقان دبیر سیاسی انجمن دانشگاه پلی تکنیک با اشاره به وضعیت عابد توانچه و یاشار قاجار که در بند ٢ الف زندان اوین بازداشت هستند گفت: ما نمی‌دانیم که جبهه دموکراسی خواه و اعتدال و... چه زمانی می‌خواهد از حقوق بشر دفاع کنند. و مدعیان این شعارها باید تکلیف خود را با مردم روشن کنند.

حسین مجاهد دبیرکل حزب مدنی ایران اسلامی نیز در این نشست گفت: باید سعی کرد تا از این نشست‌ها نتیجه ای برگرفت تا به میزانی که هزینه می‌دهیم ، هزینه به طرف مقابل تحمیل کنیم.

احمد باطبی زندانی سیاسی که در وقایع ١٨ تیر به اعدام محکوم شده بود با یاد آوری چند خاطره از مهندس موسوی خوئینی و کوشش بی دریغ او در جهت پیدا کردن بازداشت گاه‌های غیر قانونی گفت: مهندس موسوی هزینه عملکرد گذشته خود را می‌دهد ، پس از دیدار من با لیگابو وقتی بازداشت شدم به من فشار می‌آوردند که اعتراف کنم به دستور مهندس موسوی این کار را انجام داده ام. او همچنین به یاد آورد که چگونه موسوی خوئینی در برخورد با زندانی سیاسی که او را همدست زندانبانان می‌دانست ، دو زانو نشست و شکایت‌های او را از شکنجه‌ها و آزارها یادداشت کرد و شماره تماس او را گرفت تا با خانواده اش تماس برقرار کند.

مهندس حجت شریفی رییس شورای مرکزی سازمان دانش آموختگان ایران اسلامی در این مراسم در سخنانی ضمن اعتراض به بازداشت مهندس موسوی خوئینی گفت: کمتر کسی است که در این مملکت قدم در راه پر خطر دموکراسی و آزادی گذارده باشد و نامی از مهندس موسوی نشنیده باشد. شریفی افزود: اکنون امید روزهای بی پناهی مان خود در زندان است. شریفی در بخشی از سخنانش با طرح چند سوال از حکومت گفت: آقای موسوی چند روز قبل از بازداشت نامه ای به آقای شاهرودی نوشتند ، آیا پاسخ این سوال و مطالبات حقوق بشری امثال موسوی اعزام مرتضوی به شورای حقوق بشر سازمان ملل بود.

همچنین خانم زهره اسلامیان همسر مهندس موسوی خوئینی با ابراز نگرانی از وضعیت جسمانی مهندس موسوی گفت: بازداشت همسر من برای او امری قابل پیش بینی بود و از همین جهت وکالتی را به خانم شرین عبادی داده بودند. وی همچنین گفت: مراجعات مکرر من به مقامات قضایی تا کنون هیچ نتیجه ای نداشته است.

در پایان این گردهمایی که بیش از چهار ساعت به طول انجامید ، دکتر محسن کدیور در سخنانی اینگونه اظهارنظر کرد که با دستگیری مهندس موسوی حکومت می‌خواهد به رادیکایسم دانشجویان بیافزاید و جو را به خشونت نزدیک کند. وی همچنین گفت: سوال ما از رهبری و سایر مقامات عالی حکومت این است که اگر عده ای در این مملکت خلاف نظر شما نظری داشته باشند چگونه باید آن را اظهار کنند.

رضا دلبری همچنین در پایان این مراسم به نمایندگی از اعضای سازمان دانش آموختگان ایران به ویژه از تلاش‌های آقای مهدی کروبی دبیرکل حزب اعتماد ملی و رییس مجلس ششم قدردانی کرد.


گزارش تصويری از گردهمايی


گزارش علیرضا جباری از نشست سازمان دانش آموختگان

علیرضا جباری – تهران – ٣ تیر ١٣٨٥ - نشست سازمان دانش آموختگان ( ادوار تحکیم وحدت) درساعت ٥ بعد از ظهر روز شنبه ٣/٤/٨٥ در دفترآن سازمان درمیدان سپاه {عشرت آباد } برگزار شد . شماری از دوستداران آزادی و مردم سالاری ، ازلحظه ی شروع برنامه، در مکان برگزاری نشست حضور داشتند. با توجه به کمی جا وزیاد بودن شمار شرکت کنندگان، ترکیب جمعیت گهگاه دگرگون می شد. با آمد و شد شمار بزرگی از حاضران می توان شمارکل شرکت کنند گان را نزدیک به ٤٠٠ نفر و میانگین حاضران در هرزمان را نزدیک به ٢٠٠نفر براورد کرد.
نمایند گانی از احزاب و سازمان های مخالف و منتقد به خودکامگی واقتدارگرایی و نیز بسیاری شخصیت های اپوزیسیون درجمع حضور داشتند.
نشست با ایستادن حاضران و همخوانی سرود ملی" ای ایران ، ای مرز پرگهر" وسپس نشان دادن قطعه فیلمی با صدا وتصویر مهندس علی اکبر موسوی خویینی که نمایشگرمقاومت او در برابر عناصر اقتدارگرای دوره ششم مجلس بود آغاز شد وسپس سخنرانان ، هریک به نوبه ی خود به شرح ابعاد شخصیت مهندس علی اکبر موسوی خویینی پرداختند.
مهندس موسوی خوئینی در تجمع ٢٢خرداد زنان در میدان هفت تیر ضرب وشتم شد و سپس توسط ماموران دولتی بازداشت وهمان شب به بند ٢٠٦ زندان اوین - که دراختیار ماموران وزارت اطلاعات است – انتقال یافت . حاظران در این نشست دلایل واقعی بازداشت آقای موسوی خوئینی را که به زعم آنان با آنچه کارگزاران دولتی میگویند متفاوت است را برشمردند. طبق اظهارات انجام شده دلائل رسما اعلام شده درمورد همه ی زندانیان سیاسی کم و بیش برابر بوده و دلائل واقعی در جایی دگر نهفته هستند.
بازداشت مهندس موسوی خویینی ، از نظر بسیاری از سخنرانان، در شجاعت او دردفاع پیگیرانه از همه ی اقشارآسیب پذ یرو محروم نگاه داشته شده ازحقوق شهروندی و حمایت او ازهمه زندانیان جنبش دانشجویی، مطبوعات، مخالفت با تعرض به حقوق وآزادی ها ی قومی و حمایت از حذف تبعیض میان اقوام گوناگون ساکن ایران، درهنگام نمایندگی مجلس و پس از آن ریشه دارد.
سخنرانان، ضمن حمایت پیگیر وپیشنهاد انجام اقدامی قاطع برای آزادی مهندس علی اکبرموسوی خویینی، دبیر کل سازمان دانش آموختگان(ادوارتحکیم)، خواهان آزادی دیگر باز داشت شدگان جنبش کارگری ، دانشجویی، مطبوعات و دیگر نهادهای اجتماعی تحت فشار، شدند. آنها همچنین آزادی قلم ،بیان ،اجتماعات مسالمت آمیزودیگرآزادی های مصرح در اعلامیه ی جهانی حقوق بشررا تنها ضامن تحقق خواست های دمکراتیک معوق مانده ی جنبش مردمی میهن ما دانستند و اتحاد فراگیر در راه تحقق این خواست ها را تنها راه برون رفت ا ز شرایط دشوار کنونی کشورما دانستند .
مسعود دهقان ،دبیر سیاسی انجمن اسلامی دانشگاه امیر کبیر ، در سخنان اش از ادامه ی بازداشت اعضای شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه امیرکبیر، یاشار قاجار و عابد توانچه ، در بند ٢ امنیتی اوین، انحلال انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه امیر کبیر و حکم سه ماه ونیم حبس تعزیری برای پویا محمودیان، از فعالان دانشجویی آن دانشگاه خبر داد. همسرمهندس موسوی،خانم اسلا می از بیماری ووخامت حال همسر خویش و بنود امکان ملاقات با او سخن گفت و اعلام کرد که ازفردا هروز به مدت دو ساعت،به عنوان همسر ستمدیده ی یک زندانی در محل ساختمان دادسرای تهران تحصن خواهد کرد و این کار را ، تازمانی که امکان ملا قات او با همسرش فراهم نشود، ادامه خواهد داد.
عبدالفتاح سلطانی، وکیل مهندس موسوی از ایجاد مانع درراه امضای برگ وکالت موکلش گفت و این اقدام را به سان مانع تراشی در وکالت اش شمرد و اعلام کرد که تا حد توانایی خود درگشودن این راه خواه کوشید.

دکترمحمد ملکی، خواهان قاطعیت هر چه بیشتر دوستداران دمکراسی و حقوق بشردر مطالبه ی آزادی مهندس خوئینی و همه ی مبارزان سیاسی دربند شد. سخنرانان غالبا خواستار آزادی همه ی بازداشت شد گان اخیر جنبش کارگری، دانشجویی، مطبوعات، اعتراض های قومی و همه ی زندانیان راه آزادی شدند. آنها در عین حال بر وخامت اوضاع زندانیان به ویژه درشهرستانها که ازهرگونه امکان رسانه ای و خبر رسانی محروم و از این رو دستخوش ستم دوگانه اند، تاکید کردند.
ابراهیم مددی ، نماینده ی سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران وحومه ، با اشاره به تلاش های مهندس موسوی دراستیفای حقوق اعضای این سندیکا خواستار آزادی او ونیزمنصوراسانلو ، رئیس هیئت
مدیره ی سندیکای کارکنان شرکت واحد و دیگر زندانیان مبارزه در راه تحقق حقوق شهروندی مرد م شد.
او سپس خواستاربازگشت به کار ١٨٠ نفر از کارگران عضو سندیکا که به سبب اعتراض به شرایط دشوارکارشان ازکار بر کنار شده اند، شد.
حجت الاسلام دکتر محسن کدیور ،واپسین سخنران این نشست گفت: " من مهندس موسوی را شاخص اعتدال جوانان و دانشجویان ایران می شناختم و طبیعی است که درنبود او جبش دانشجویی کشور رادیکالیزه شود. او آرزو کرد که مهندس موسوی آزاد و شیوه های مسالمت آمیز و آرام مبارزه مدنی که ضامن تحقق دمکراسی است بر جامعه ی شهروندی حاکم شود و بدین وسیله، با پرهیز از خشونت ، امکان گذر مسالمت آمیز به دمکراسی ،از طریق پناه جستن به آرای عمومی شهروندان در شرایط دمکراتیک ، فراهم شود .
سخنرانانِ این جمع باشکوه : دکتر حبیب الله پیمان، دکترهاشم آقاجری، د کتر سعید حجاریان، مهند س حسین شاه اویسی، دکتر فریبرزرئیس دانا، سیمین بهبهانی، دکتر عبدالفتاح سلطانی، شمس الدین سیاسی راد، دکتر پرویزورجاوند، رضاخجسته رحیمی، دکترالهه کولایی، فریبا داوودی مهاجر، دکترمحمد ملکی ، تقی رحمانی، دکتراحمد شیرزاد، محمد علی عمویی، عیسی سحرخیز، مهندس هاشم صباغیان ، مسیح علی نژاد، مجتبی بیات، ابراهیم مد دی، مسعود دهقان، حسین مجاهد، احمد باطبی ، حجت الله شریفی، همسر مهند س علی اکبر موسوی خویینی و دکتر محسن کد یوربود ند .
درفاصله ی سخنرانی ها رضا د لبری ، عضو شورای مرکزی سازمان ادوار تحکیم ، که اجرای برنامه را به عهده داشت پیام علی صالح آبادی را که به دلیل تصادف نتوانسته بود در نشست حضور یابد خواند، علیرضا جباری پیام اتحاد دمکراسی خواهان ایران را خواند و رضا د لبری ، مجری برنامه، پیام تلفنی معصومه شفیعی، همسر روزنامه نگار مبارز، اکبر گنجی را که نتوانسته بود در جمع حضور یابد به آگاهی حاضران رساند. نشست با شکوه سازمان دانش آموختگان {ادوار تحکیم} در میان خضور مشتاقانه ی رهروان راه آزادی
و دمکراسی ، در ساعت٥/٩ بعد از ظهر به پایان رسید .



صدای پای فاشیسم؛ از کدام سو

متن سخنرانی عيسی سحرخيز در تجمع ادوار تحكيم وحدت

ما را ز خيال تو چه پروای شراب است / خم گو سر خود گير كه خمخانه خراب است
گر خمر بهشت است بريزيد كه بی دوست / هر شربت عذبم كه دهی عين عذاب است
افسوس كه شد دلبر و در ديده گريان / تحرير خيال خط او نقش بر آب است
بيدار شو‌ای ‌ديده كه ايمن نتوان بود/ زين سيل دمادم كه درين منزل خواب است

ده روز از دستگيری و بازداشت دوست عزيزمان جناب مهندس موسوی خوئينی می‌گذرد و درست يك سال از روشن شدن نتيجه انتخابات دوره نهم رياست جمهوری. پارسال چند روز پيش از اين، در سی‌ام خرداد ٨٤ در مقاله‌ای ‌با عنوان "رای ما به‌هاشمی؛ در كدام جايگاه" گوشه‌هايی از آنچه را كه تصور می‌كردم بر ما خواهد رفت، بيان كردم.

در آن مقاله نوشتم: "تلاش ما برای تحميل برگزاری انتخابات آزاد اگرچه در انتها به بار ننشست و شاهد رای سازی‌های گسترده توسط ستاد ضد اصلاحات بوديم؛ اما در پی تحقق " جبهه دموكراسی و حقوق بشر" ، جبهه ديگری در حال گشودن است كه نامی جز " جبهه ضد فاشيسم " بر آن نمی‌توان نهاد...اما خطر "فاشيسم و حكومت نظاميان تحت رهبری ولايت مطلقه فقيه" به گونه‌ای ست كه راهی جز اين ندارم كه با چشمانی گريان و فريادی بغض‌آلوده از همه بخواهم كه اين بار به فردی كه فرسنگ‌ها از خواسته‌ها و آرمان‌هايم دور است و در دوران مختلف انقلاب بارها حق را زير پا گذارده و جبهه وسيعی از حق طلبان را مورد ظلم و ستم قرار داده، رای دهند.... ما چاره‌ای جز شركت كردن و رای منفی دادن به رقيب‌هاشمی رفسنجانی نداريم، زيرا نمی‌خواهيم در داخل اندك روزنه‌های تنفس نيز بسته شود و در خارج آبرو و حيثيت و اعتبار ايرانی، مضحكه ديگران گردد."

در آن روز بودند بسياری كه اين سخن را نپسنديدند و به رای و نظر خود كه تحريم انتخابات بود، عمل كردند. بودند و هستند كسانی كه خطر "بسته شدن اندك روزنه‌های تنفس" و از دست رفتن" آبرو و حيثيت و اعتبار ايران" و " مضحكه دست اين و آن" شدن را جدی نگرفتند و گفتند - و هنوز هم می‌گويند- بين دولت خاتمی و دولت احمدی نژاد تفاوتی نيست و "حاكميت دوگانه " و "حاكميت يك دست اقتدارگرايان" در عمل تفاوت چندانی با يكديگر ندارد و "در به همان پاشنه خواهد چرخيد."

تصور من اينست كه اگر نخواهيم به صورت احساسی بر روی سخن گذشته خود تاكيد كنيم و بگوئيم كه "مرغ ما يك پا دارد" و اگر منصفانه رويدادهای يك سال گذشته را مورد ارزيابی قرار دهيم، به خوبی به اين نتيجه خواهيم رسيد كه "ميان ماه من تا ماه گردون، تفاوت از زمين تا آسمان است".

بدون آنكه بخواهم دربست تمام كارهای دولت خاتمی و اصلاح طلبان درون حاكميت را تائيد كنم- كه هيچگاه نكرده‌ام و همواره جزو منتقدان آن بوده‌ام. و بدون آنكه بخواهم دو سال اول دولت خاتمی را با دو سال آخر آن هم سنگ بگيرم كه به هيچ وجه قابل قياس نيست. اما به راحتی و اطمينان خاطر می‌توانم بگويم كه اگر به موقع نجنبيم اندك دستاوردهای گذشته ، در صحنه داخلی و خارجی ، نيز در حال نابود شدن است و ما بدجوری در سراشيبی سقوط قرار گرفته‌ايم. اگرچه پايه‌هايی كه در اين سال‌ها ساخته‌ايم و اكنون بر روی آن ايستاده‌ايم، هنوز چنان استوار است كه جريان اقتدارگرا به راحتی نمی‌تواند كليه منويات خود را به مرحله عمل درآورد، و حتی جرات بيان شفاف و روشن آن را نيز ندارد. اگرچه شرايط بين‌المللی به گونه‌ای ‌نيست كه جريان نظامی – امنيتی حاكم بر كشور نمی‌تواند به سهولت سياست "داغ و درفش" را در پيش گيرد و هنوز ترجيح می‌دهد حتی الامكان ظاهر سازی كرده و به اصطلاح با پنبه سر ببرد، اما واقعيت اين ست كه چشم انداز پيش رو – در داخل و خارج – بسيار تيره و تار است و آنچه كه در حال وقوع است نشانه‌هايی از "صدای پای فاشيسم" است كه دارد می‌آيد، تنها بايد هشيار باشيم و متحد، و ببينيم كه از " كدام سو" می‌آيد و چاره كار چيست.

آنچه كه اكنون شاهدش هستيم، تنها شبه‌ای ‌ست از آنچه كه بايد باشد. و هنوز "آخر پائيز" نرسيده است كه به برداشت انچه كه كاشته بوديم بپردازيم. اكنون ديگر خبری از " ازادی بيان و قلم"، "مطبوعات مستقل و آزاديخواه" نمانده، آنچه مانده است " سانسور" است و "خودسانسوری". منابع متعدد رسمی و دولتی است برای صدور دستور كه چه بنويسيم و چه ننويسيم و گاه آنان هستند كه به ما می‌گويند تيتر اول روزنامه چه باشد و عكس مناسب خبری كدام.

بال ديگر پرنده اصلاحات كه همراه با مطبوعات و روزنامه نگاران مستقل و آزاديخواه، اصلاحات را به پيش می‌برد، اكنون شاهپرهايش شكسته و خود درگير مشكلات فراوان است. از آن كوبندگی و سرزندگی جنبش دانشجويی در ظاهر چيز زيادی باقی نمانده است و ديگر از آن تجمع‌ها و اعتراض‌های مسالمت آميز روزانه خبر چندانی نيست. اگر بود كه نمی‌شد به راحتی مهندس موسوی خوئينی را ده روز در بازداشت داشت و آب از آب تكان نخورد. نمی‌شد كه استادان بسياری را از كار بركنار كرد و كيك هم كسی را نگزد و همه با آرامش و اطمينان خاطر مشغول درس و مشق و امتحان‌های خود باشند.

جنبش زنان و فعاليت‌های سازمان‌های غيردولتی نيز كه جای خود را دارند. اگر در بر همان پاشنه می‌چرخيد كه به راحتی نمی‌شد تظاهرات و تجمع آرام زنان را در ميدان هفت تير سركوب كرد و زنان باتوم به دست و مردان اسپری به مشت را بر همه چيز حاكم كرد. از روزها قبل، احضار و بازداشت فعالان جنبش زنان و سازماندگان اين تجمع مسالمت آميز را شروع كرد و همه تماشاچی باشند و در عمل دست بسته.

بپذيريم كه اتفاق مهمی افتاده است و اين هنوز "از نشانه‌های سحر است". اگر نه مگر می‌شد به راحتی جلاد مطبوعات را به ژنو فرستاد و بر صندلی شورای حقوق بشر نشاند و در ايران آب از آب تكان نخورد. مگر می‌شد به راحتی به مردم ايران و همه آزاديخواهان جهان دهن كجی كرد و با اعزام سعيد مرتضوی به اين مجامع بين المللی اين پيام را فرستاد كه ببينيد " ما چقدر قوی هستيم."، و البته بی خيال. بی خيال رای و نظر ملت خود و قضاوت افكارعمومی بين المللی. البته آنان چون پيشينيان خود دچار اشتباه محاسبه هستند، همانند بسياری از نظام‌های غيرمردمی و استبدادی. آنها اين ضرب‌المثل را فراموش كرده‌اند كه " فواره چو بلند شود، سرنگون شود". كسی نيست كه به آنان بگويد اگر قوی هستيد چرا انگشت در چشم ملت می‌كنيد؟ اگر قوی هستيد چرا از قدرت خود در راه اعتلا و توسعه كشور و سربلندی و افتخار ايران استفاده نمی‌كنيد؟ قدرت شما همانند گل زدن تان از نقطه پنالتی به ابراهيم ميرزاپور است. حال كه موجب بی‌آبرويی ايران در بزرگترين ميدان ورزش جهان شده ايد، كجا مخفی شده‌ايد و سياست سكوت پيشه ساخته ايد؟ كجاست آن قدر قدرتی و گل‌زنی؟ كسی نيست به اينان بگويد كه انسان قدرتمند كه زور بازويش را به يك عده زن پير و جوان نشان نمی‌دهد كه دنبال يك تجمع آرام و مسالمت آميز برای بيان خواسته‌های خود بودند. اكنون معنای قدرت ديگر وحشی گری و زورگويی نيست، آن هم به يك مشت زن و دخترو جوانان حامی راه و روش آنان. اگر قدرتمند هستيد چرا مسئله شغل و ازدواج دختران و جوانان را حل نمی‌كنيد؟ اگر قدرتمند هستيد چرا امنيت در جامعه ايجاد نمی‌كنيد كه در كوچه و برزن يك عده جوان به ناموس مردم توهين نكنند و تجاوز. اگر قدرتمند هستيد چرا جلوی باندهای قاچاق را نمی‌گيريد؟ اگر قدرتمند هستيد چرا دربرابر افزايش شديد قيمت‌ها و تورم فزاينده دست بسته ايد؟ اگر قدرتمند هستيد چرا اجازه شكل گيری سنديكاها و نهادهای صنفی و تخصصی را نمی‌دهيد، و برعكس اصانلوها و جمشيدی‌ها را دستگير و بازداشت می‌كنيد و فعالان جنبش دانشجويی در دانشگاه‌ها را؟ اگر قدرتمند هستيد و فناوری‌های پيشرفته در دستتان است، چرا اين فناوری‌ها تنها بايد در مسر انرژی هسته‌ای ‌به كار گرفته شوند و توليد تسليحات بی فايده نظامی؟ چرا آن‌ها را در ديگر زمينه‌های اشتغال زا بكار نمی‌گيريد و كار و كسب برای جوانان ايجاد نمی‌كنيد؟ و زمينه ساز گسترش سرمايه گذاری داخلی و خارجی نمی‌شويد؟ پس بدانيد كه قوی نيستيد و گول اين قدرت پوشالی را نخوريد و ملت را فريب ندهيد. قدرت واقعی از دل حمايت مردم بيرون می‌آيد و جلب رضايت آنان، نه سركوب زنان و جوانان، به كارگيری سياست داغ و درفش و بگير و ببند و بازداشت و زندان.

ما نيز بايد متحد باشيم و هم سو. و جدی در تشكيل و استقرار جبهه‌های گوناگون سياسی و حامی دموكراسی و آزادی و مبتنی براعلاميه جهانی حقوق بشر. و اگر باور داريم كه صدای پای فاشيسم جدی ست، كه نشانه‌های آن مشهود است و از سويی می‌آيد- مهم نيست كه از كدام سو و با چه شدت و قدرتی- بايد هوشيار باشيم، و جبهه مناسب برای مقابله با آن را تشكيل دهيم. وظيفه ما دراين روزها گردهم آمدن دور جبهه‌هايی است برآمده از " دموكراسی و حقوق بشر" در داخل و "تنش زدايی و صلح" در خارج. وظيفه ما همچنين ايجاد جبهه‌های " ضد استبداد و خشونت ورزی" و "صلح خواهی و ضدجنگ " است. چاره‌ای ‌نداريم جز اينكه بيش از پيش دركنار هم باشيم و در راه دستيابی به اين هدف بكوشيم

دستگيری دوست عزيزمان مهندس موسوی كه اميدواريم هرچه زودتر آزاد شود، هر بدی و تلخی كه داشت، اما دربردارنده اين حسن و حلاوت بود كه جمع بيشتری، متحد در قبال دستگيری او و ديگران، و در محكوم كردن سياست‌های خشن و غيرانسانی اقتدارگرايان امضای خود را در پای يك بيانيه واحد گذاردند و اميدوارم كه در آينده قوی‌تر، گسترده‌تر و متحدتر كنار يكديگر باشند. غم نبايد به دل راه داد، هرچند كه خود در غم و اندوه خانواده موسوی به ويژه فرزند خردسال و همسرش شريكيم، چون "عدو شود سبب خير اگر خدا خواهد".
موفق و سربلند باشيد
٣/٤/٨٥


همه آمده بودند آزادی موسوی را طلب کنند

مريم شباني/ وبلاگ روزمرگي‌ها:
دفتر کوچک سازمان ادوار تحکیم امروز میزبان بزرگترین میهمانی سیاسی سالهای اخیر بود.اعضای شورای مرکزی این سازمان امروز در غیاب دبیرکل خویش میهمانان زیادی را میزبانی کردند.سیاسیون سالهای دور و نزدیک که آمده بودند تا اعتراض خود را این چنین نسبت به بازداشت سیدعلی اکبر موسوی خوئینی اعلام کنند.مهندس موسوی در سالهای حضورش در مجلس ششم از جمله فعال ترین نمایندگان در پیگیری حقوق زندانیان سیاسی شناخته می شد،پس بی سبب نبود که برای اعتراض به بازداشت او چهره های مختلفی حضور یافتند. از محمدعلی عمویی، سیمین بهبهانی،هرمیداس باوند،ورجاوند،ملکی،معین فر، حبیب الله پیمان،بسته نگار، مهندس صباغیان،فریبرز رئیس دانا تا تقی رحمانی، هاشم آغاجری،رضا علیجانی،محسن کدیور،سعید حجاریان و مصطفی تاجزاده ،احمدزیدآبادی و دیگرانی که هریک فعال سیاسی در این سالها نام گرفته است ساعتی را در این گردهمایی اعتراضی شرکت کردند تا یادآور این حقیقت باشند که مهندس موسوی اکنون تاوان عمل به سوگند نمایندگی خویش را می بیند.

همکاران موسوی در مجلس ششم نیزاو را تنها نگذاشته و در این میهمانی سیاسی حاضر شدند.الهه کولایی،فاطمعه راکعی،احمد شیرزاد،حسین انصاری راد،مهندس ادب، رضا یوسفیان و داوود سلیمانی از جمله نمایندگان مجلس ششم بودند که با حضور در دفتر سازمان ادوار تحکیم اعتراض خویش نسبت به دربند بودن یار دیروزی خود را اعلام کردند.اما بازهم این جماعت تنها میهمانان این مجلس نبودند که اعضای سازمان ادوار تحکیم فعالین جنبش زنان از جمله نوشین احمدی خراسانی و پروین اردلان،اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد، اعضای کانون نویسندگان و جمع زیادی از فعالین جنبش دانشجویی را نیز میزبانی کردند.اضافه کنید به این نام ها اعظم طالقانی،احمد زید آبادی ،عیسی سحرخیز و عبدالفتاح سلطانی، بابک احمدی و...دیگرانی که آمدند تا تلاشهای مهندس موسوی در احقاق حقوق بی پناهان این سالهای جمهوری اسلامی را پاس دارند و بر دربند بودنش تاسف خورند.

والبته خبرنگاران زیادی نیز در غیاب مهندس ره به سازمان ادوار بردند تا از او بگویند و در این وانفسای سانسور و اطلاع رسانی شاید مجال یابند تا سطری درباره این نماینده شجاع مجلس ششم قلمی کنند.از این جمع مسیح علی نژاد از خاطرات خود از دوران نمایندگی موسوی در مجلس ششم و تنگناهای کنونی روزنامه نگاران در نوشتن از او گفت و رضا خجسته رحیمی از اقدامات مهندس در مقابله با مفاسد اقتصادی و کشف و برچیدن بازداشتگاه های غیرقانونی تجلیل کرد.

هاشم آغاجری که در روزهایی نه چندان دور رخت زندان به تن کرد بازداشت مهندس موسوی را نه به علت شرکت در تجمع زنان در میدان هفت تیر که به علت عقب ننشستن او در عمل به سوگند نمایندگی و دفاع از بی پناه ترین اقشار جامعه ایران یعنی جنبش دانشجویی،جنبش زنان وجنبش کارگران عنوان کرد. استدلالی که البته در سخنان دیگر حاضرین نیز به گونه های مختلف تکرار شد تا تاکیدی بر این حقیقت باشد که در این نظام اگر نماینده ای را به دلیل مصونیت نمایندگی بازداشت نمی کنند عجیب نیست، فقط گذشت زمان کافی است تا با پایان دوران مصونیت ،عملکرد دوران نمایندگی او عامل بازداشتش باشد.

اکنون ١٣ روز از بازداشت مهندس موسوی می گذرد.١٣ روزی که به روایت همسر وی تنها ٢ بار تماس تلفنی داشته و البته با وضعیت جسمی نامناسب و دو کودکی که بهانه پدر می گیرند.١٣ روز است که موسوی در سلولی به سر می برد که تا چندی پیش در کسوت نماینده مجلس از آنها بازدید کرده بود.موسوی اوین را بهتر از هر زندانی سیاسی دیگری می شناسد و اوین هم موسوی را بهتر از هر سیاستمدار دیگر ایرانی.

امروز جمع زیادی آمده بودند تا آزادی موسوی را طلب کنند همچنان که او دیروز روزی آزادی زندانیان زیادی را طلب کرده بود.زندانیانی که امروز آمده بودند تا عملکرد دیروز او را پاس دارند و قدر شمرند.