فوتبال زنان چگونه از موانع گذشت؟

.(JavaScript must be enabled to view this email address)
http://gashtha.blogspot.com/

در محله‌ای سنتی و فقیرنشین در گوشه‌ای از قاهره در کنار یک زمین ورزشی علیا و مادرش منتظر سلطان هستنند. سلطان مربی تيم فوتبال نوجوانان و زنانی است که درتيم "واکسرا" عضويت دارند.اين تيم جزء باشگاه‌های دسته اول جوانان قاهره به شمار می رود. عليای ۱۴ ساله از سوی دوستانش به خاطر رفتار نرم و روانش با توپ "توتی" ناميده می‌شود. استعداد وافر او در بازی فوتبال در ساعت ورزش مدرسه کشف شد و همين سبب گرديد که برای تمرينات درست و حسابی کار با يک تيم را آغاز کند. عليا کلاه آفتابی خود را شيطنت‌گونه برعکس روی سرش گذاشته و شلوار جينش هم به سختی خود را بر بالای کمر باريک او حفظ کرده است. عليا آرزو دارد که ای کاش در زندگی جز بازی فوتبال کار و مشغله‌ ديگری نمی‌داشت. در تمامی دوران کودکی هم،‌ او در خانه جز بازی با توپ فکر و ذکر ديگری نداشته و بعد هم که کمی بزرگتر شده در ميان نوجوانان بر خورده و با آنها دائم در خيابان محل فوتبال بازی کرده است. مادر عليا که يک روسری سنتی به سر دارد می‌گويد که رفتار و حرکات دخترش در بيشتر زمينه‌ها به پسرها شبيه است. دختران و زنان اهل فوتبال در مصر معمولا موهای کوتاهی دارند و اغلب در قياس با مردان ظاهر ورزشکارانه‌تری را به نمايش می گذارند. همه آنها رفتاری پويا و پرتحرک دارند و گويی که روحی از يک مبارزه خستگی‌ناپذيردر وجودشان حلول کرده است.



اينک ۱۵ سال از زمانی می‌گذرد که سحر الحواری،‌ دختر يکی ازقاضی‌های معروف مصر با ماشين روانه روستاها و شهرهای کوچک کشور شد تا دختران علاقه‌مند به بازی فوتبال را شناسايی کند. اغلب پيش می‌آمد که او نمی دانست که از کجای مصر سردر‌آورده و و کم هم نبود مواردی که با نوعی بی‌اعتنايی و برخورد دافعه از سوی مردم مواجه می‌شد. بسياری از کسانی که سحر در اين سفر با آنها برخورد کرد و ايده اش را با آنها درميان گذاشت در پاسخ تنها يک نصيحت برايش داشتند: يک دختر خوب مصری بايد ازدواج کند و زن خانه‌دار خوبی بشود، نه اين که مثل جوان‌ها دنبال توپ بيفته و وقت خودش را هدر کند. سحر اما گوشش بدهکار اين حرفها نبود. او با خودش عهد کرده بود که يک تيم فوتبال قوی زنان ايجاد کند و کاری کند که این فوتبال به عنوان يک رشته ورزشی در مصر به رسميت شناخته شود. و سرانجام هم در اين کار موفق شد. او دخترانی را که در خيابان‌های خاکی روستاها و شهرهای مناطق ميانی مصر استعدادی از بازی فوتبال به نمايش می‌گذاشتند را شناسايی کرد و با خود به قاهره آورد، در خانه خود برای آنها امکان اقامت ايجاد کرد،‌ به تماشای شهرشان برد و به ويژه در تيم های فوتبال حرفه‌ای برای آنها جايی دست و پا کرد. او سال‌ها از جيب خود هزينه تعليم اين دختران را پرداخت نمود. اواخر دهه گذشته سرانجام تلاش او به ثمر نشست و اولين تيم فوتبال زنان مصر که در اين ميان به تيم ملی زنان مصر تغيير نام داده رسما اعلام موجوديت نمود و توانست با پيروزی در بازی های مقدماتی قاره آفريقا به رقابت‌های جام ملت‌های اين قاره راه پيدا کند. با اين همه مردان در مصر فوتبال را ابتدائا ورزشی مختص به خود تلقی می کردند و گرچه مخالفتی هم با بازی زنان نداشتند اما کماکان آن را مورد تمسخر قرار می دادند.

سحر الحواری اما سال ۲۰۰۱ به پاس تلاش‌هايش برای فوتبال زنان مصر لوح افتخار کميته بين المللی المپيک را دريافت نمود و دو سال بعد نيز به دريافت جايزه مشابه‌ای برای تلاش‌هايش در زمينه ورزش زنان آفريقا نائل آمد. همين احترام و توجه بين‌المللی باعث شد که در مصر نيز فوتبال زنان اعتبار و اعتنای بيشتری بيابد و دامنه مقاومت‌ها رو به کاهش گذارد. به اين ترتيب اينک مصر دارای ۱۱ تيم فوتبال زنان در باشگاه های دسته اول و ۵ تيم در باشگا‌ه‌های دسته دوم است. علاوه بر اين، اينک در بسياری از مدارس دخترانه نيز فوتبال جزء مواد درسی به حساب می‌آيد. همه اين‌ها به علاوه اين واقعيت که جام جهانی فوتبال امسال در آلمان برگزار می‌شود شعبه انستيتو گوته در آلمان را بر آن داشت که که "تينا توينا ماير"، مربی سابق تيم ملی فوتبال زنان آلمان را جهت تعليم و تمرين دختران و زنان مصری به اين کشور دعوت کند. همراه با ماير تيم زنان " ت- اس – فا" شهر لودويگزهافن که در صدر جدول باشگاه‌های دسته اول فوتبال زنان آلمان قرار دارد نيز به مصر رفت. زنان فوتباليست مصری و آلمانی دوره های آموزشی مشترکی برگزار کردند و دو ديدار دوستانه نيز در قاهره و اسکندريه ميان آنها برگزار شد. ديدار متقابل دو تيم احتمالا پاييز آينده در خاک آلمان صورت خواهد گرفت.

امسال در اسکندريه در فاصله ۱۹ تا ۲۹ آوريل اولين دور رسمی رقابت های قهرمانی ميان تيم‌های فوتبال زنان کشورهای عربی برگزار گرديد. مصر، سوريه، لبنان، فلسطين ، مراکش ، تونس و الجزاير همگی با تنم‌هايی نسبتا قوی در اين رقابت‌ها شرکت کرده بودند. تيم مصر بر سر مقام سومی به مصاف تونس رفت اما ۲ بر ۱ بازی را به حريف باخت و در مقام چهارم قرار گرفت. بازی فينال را تيم‌های الجزاير و مراکش برگزار کردند که در رقابتی فشرده سرانجام زنان فوتباليست الجزاير به مقام نخست اين بازی‌ها دست يافتند.

از ناسزا شنيدن تا کسب قهرمانی جهان
.اولين تيم فوتبال زنان در آلمان سال ۱۹۳۰ ايجاد شد.به گفته يکی از بنيانگذاران، او و ساير دست‌اندرکاران اين تيم اغلب در کوچه و بازار آماج ناسزا و سنگ و تف دهان قرار می‌گرفتند. در واقع می توان گفت که در آلمان نيز همچون انگلستان سال‌های زيادی مردان با تمام قوا مانع رشد و گسترش فوتبال زنان می‌شدند.. اتحاديه فوتبال آلمان ( د۰ اف ۰ ب) سال ۱۹۵۵ رسما استفاده تيم‌های فوتبال زنان از استاديوم‌ها و ساير محل‌های ورزشی خود را ممنوع اعلام کرد. با اين همه دو سال بعد بازی فينال فوتبال زنان ملت‌های اروپا در استاديوم " پست‌اشتاديون" برلين غربی برگزار شد که ۳۷ هزار نفر آن را تماشا کردند. شبکه تلويزيونی آلمان اما با نشان دادن صحنه‌هايی معدود از اين بازی انبوهی از متلک و طعنه بار زنان بازيکن نمود



مجموعا زنان تا مدت‌ها يا صرفا به عنوان ابزار دوپينگ مردان و يا به عنوان همسر بازيکنان سرشناش امکان مطرح‌شدن در رسانه‌ها را پيدا می‌کردند. تيتر تحليلی که نشريه "تايمز" لندن در ارتباط با جام جهانی فوتبال ۱۹۷۰ منتشر کرد چنين بود: " سکس سلاح مخفی و مرموز برزيل ." با اين همه، زنان فوتباليست‌های سرشناس اغلب به نقش يک زن خانه‌دار که بايد شوهرش را روی "فرم" نگه دارد اکتفا نکرده و دستکم نقش مديرمالی و برنامه همسران خويش را به عهده گرفتند و يا نماينده آنها در مذاکره بر سر عقد قرارداد با باشگاة هايشان شدند.

در حالی که رسانه‌ها در رابطه نا نقش زنان در فوتبال کماکان به مسائل سطحی می‌پرداختند و نگاهی تحقير‌آميز نسبت به اين رشته داشتند، زنان در گوشه و کنار جهان در زمين‌های فوتبال خاک خوردند، ديريپل زدند، آموزش دادند و آموزش گرفتند و سرانجام ورزشی را گسترش دادند که اينک در سراسر جهان ۲۰ ميليون زن آن را بازی می‌کنند. اتحاديه فوتبال آلمان که سال ۱۹۵۵اصولا حاضر نبود امکانات ورزشی خود را در اختيار زنان فوتباليست قرار دهد اينک خود ۸۶۰۰ کلوپ فوتبال زنان دارد که ۸۷۰ هزار زن و دختر عضو آنها هستند. هوادارن فوتبال زنان در آلمان نيز چندين کلوب و انجمن ايجاد کرده‌اند. انجمن فوتبال هامبورگ ( ها۰ اس۰ فا) هم، برای اولين بار يکی از مسئولان ارشد خود را از ميان زنان برگزيده است. دردهه پيش کار به جايی رسيد که سال ۱۹۹۵ بلاتر، رييس فدراسيون بين‌المللی فوتبال نيز کلمات تا آن زمان نادری را بر زبان آورد:" آينده فوتبال در دست زنان است." با سه بار پيروزی در مسابقات فوتبال زنان جام ملت‌های اروپا و يک بار قهرمانی در رقابت‌های بين المللی، فوتبال زنان آلمان در مسير موفقيت‌آميزی گام برمی‌دارد. سيلويا نايد که مربی ارشد فوتبال زنان المان است با توجه به شدت علاقه‌ای که دختران و زنان اين کشور به فوتبال نشان می دهند هيچ ذغدغه‌ای از بابت تامين نيروی تازه‌نفس تر برای باشگاه‌های فوتبال ندارد. به گفته او باشگاه‌های فوتبال زنان آلمان به لحاظ شمار اعضاء مقام اول جهان را دارا هستند.

برگرفته از روزنامه آلماني يونگه ولت/ 20 مه و 9 ژوئن 2006