مراسم هفتم اكبر محمدی بر مزار وی برگزار شد.

ايلنا: مراسم هفتم روز درگذشت اكبر محمدی، دانشجويی زندانی كه در زندان اوين فوت كرد، با حضور جمعی از فعالان سياسی، اعضای دفتر تحكيم وحدت و سازمان دانش آموختگان ايران اسلامی (ادوار تحكيم وحدت) در آمل برگزار شد.
عبدالله مومنی، سخنگوی ادوار تحكيم وحدت كه در اين مراسم شركت كرده بود، در اين زمينه به خبرنگار "ايلنا"، گفت: اين مراسم روز گذشته بر مزار وی در روستای كنگميان برگزار شد و جمعی از فعالان سياسی و زندانی پيشين در آن شركت داشتند.
وی ادامه داد: حاضران در مراسم ضمن دلداری و تسليت به خانواده محمدی، خواستار پاسخگويی مسوولان قضايی درباره علت مرگ وی شدند.
مومنی با اشاره به متوقف كردن دومين مينی‌‏بوس حامل برخی اعضای تحكيم وحدت، ادوار تحكيم و فعالان سياسی در مسير تهران به آمل، گفت: برخی افراد كه قصد شركت در مراسم محمدی را داشتند، بازداشت شدند و تا ساعت 16 روز جمعه يعنی پس از پايان مراسم در بازداشت نگه داشته شدند.
وی افزود: انتظار می‌‏رود مسوولان امنيتی مانع حضور كسانی كه قصد ديدار با خانواده محمدی را دارند، نشوند زيرا اين مساله نگرانی‌‏ها و حساسيت‌‏ها را بيشتر می‌‏كند.



پدر و مادر اكبر محمدی

زندگی‌نامه

اکبر محمدی در استان سرسبز و خرم مازنداران ، در سرزمین مازیار و مجاورت خاک بابک خرمدین و در یک خانواده متوسط در آمل چشم به جهان گشود در سال ١٣٧٣ پس از پایان تحصیلات متوسطه به تهران آمد و پس از شرکت در کنکور سراسری در دانشکده علوم بهزیستی و توانبخشی دانشگاه تهران در رشته مدد کاری اجتماعی وارد دانشگاه شد .
وی بعنوان یک دانشجوی آزادی خواه با دیدن بی عدالتی های موجود در جامعه و فقدان آزادی ، در دانشکده فعالیت سیاسی را آغاز کرد و پس از کشته شده فروهر ها در سال ١٣٧٧ ، و بر ملا شدن شیوه این کشتارتوسط روزنامه سلام و توقیف آن ، تظاهراتی از سوی دانشجویان دانشگاه ها آغاز شد ، که از ١٨ تیر ماه سال ١٣٧٨ به مدت چند روز تهران و چند شهر دیگر را در نا آرمی فرو برد و سرانجام منجر به سرکوبی این جنبش و دستگیری وی و برادر بزرگش منوچهر محمدی شد . وی در طی سالیان زندان به دلیل غیبت زیاد از دانشگاه اخراج شد . او به مدت ٧ سال در زندانهای جمهوری اسلامی ، زندان توحید ، زندان اوین زیر وحشیانه ترین شکنجه های وزارت اطلاعات قرار گرفت و به عنوان اسطوره مقاومت از سوی جنبش دانشجویی انتخاب شد . وی یکی از اعضای شورای مرکزی اتحادیه ملی بود . و در پی تظاهرات ١٨ تیر به عنوان متهم ردیف دوم قیام کوی دانشگاه به اعدام محکوم و با درخواست علی خامنه ای با دو درجه تخفیف به ١٥ سال زندان محکوم شد .
در پی شکنجه های وزارت اطلاعات در زندان توحید و ٢٠٩ اوین انواع شکنجه های روحی و جسمی را تحمل کرد .
موارد شکنجه در ٣ ماه و نیم زندان تو حید و ٢٠٩ اوین
١- کابل زدن به کف پا به مدت ٢٧ روز ( یک روز در میان )
٢- ضرب و شتم در حین بازجویی
٣- بی خوابی
٤- پخش نوحه با صدای بلند در سلول انفرادی
٥- آویزان کردن از سقف بصورت قپانی
٦- تهدید به اعدام
٧- شلاق زدن همراه با وزنه سنگین بر پشت
٨- استفاده از داروی بی حواسی برای سند سازی
و انواع دیگر شکنجه ها ....
در پی این شکنجه ها وی از ناحیه کمر صدمه دید و تا آخرین روز ها نیز از این مسئله رنج می برد . همینطور پنجاه درصد از شنوایی خود را در طول شکنجه ها از دست داد .

از جمله اقدامات او در طول فعالیت سیاسی اش می توان به موارد زیر اشاره کرد .
١- بوجود آوردن تشکل سیاسی در دانشگاه
٢- برپایی اعتراضات صنفی دانشجویی در دانشگاه
٣- موضعگیری تند در سخنان ده نمکی از اعضای انصار حزب الله در دانشگاه
٤- بر هم زدن سخنرانی خاتمی و سازماندهی تظاهرات در دوم خرداد ٧٨
٥- سازماندهی تظاهرات کوی دانشگاه در سال ٧٨ به همراه برادرش و دیگر دانشجویان که منجر به ١٥ سال زندان شد
اکبر محمدی در طول ٧ سال زندان پنج بار دست به اعتصاب غذا زد، او در طول این اعتصابات به انواع بیماری های گوارشی مبتلا شد . وی به بیماری ام اس نیز مبتلا شده بود .
به همین جهت بنا بنظر شورای پزشکی وی مستحق مرخصی استعلاجی شد ولی به دلیل چاپ کتابی از او در امریکا توسط خواهرش وی دوباره به زندان منتقل شد . و در ششمین اعتصاب خود که به مدت ٩ روز ادامه یافت بطرز مشکوکی در بند ٣٥٠ زندان اوین جان باخت .

برگرفته از کتاب اندیشه و تازیانه (خاطرات اکبر محمدی از زندان )