iran-emrooz.net | Mon, 06.03.2006, 12:33
درخواست معصومه شفيعی از مسولان قضايی: حقوق انسانی همسرم را رعايت كنيد
امروز: معصومه شفيعی همسر اكبر گنجی با انتشار نامه ای به سخنان معاون مرتضوی پاسخ داد. متن كامل اين نامه در ادامه می آيد:
متن زير پاسخ "اظهارات كذب" آقای سالاركيا _ معاون دادستان_ در مورد وضعيت آقای گنجی است كه در تاريخ ٩/١٢/٨٤ توسط ايسنا مخابره شده است. لازم به ذكر است كه اظهارات كذب اين چنينی از سوی مقامات قضايی تكرار مكررات است ولی از آنجا كه پای زندگی و سلامتی يك انسان در ميان است تكليف شرعی و انسانی من اين است كه به اين اكاذيب پاسخ گويم:
آقای سالاركيا به خبرنگار ايسنا گفت: "ملاقات بعضی از زندانيان براساس تقاضای زندانی و خانواده وی و در نهايت توافق مقام مسئول قضايی انجام میگيرد. در مورد آقای گنجی نيز اين روند طی شده و میشود."
آقای سالار كيا! لطفا توضيح دهيد كه عبارت "بعضی از زندانيان" دقيقا شامل چه نوع زندانيانی میشو و معيار "بعضی از زندانيان" چيست؟ آيا اين "بعضی" ها همان زندانيانی نيستند كه اقدامات غيرقانونی، غيراخلاقی و ضد انسانی مقامات مسئول غيرپاسخگو را به پرسش گرفتهاند و از نظر دارندگان قدرت _ و نه اقتدار_ بايد منزوی شوند؟
زندانيان هر بند روزهای خاصی در هفته ملاقات دارند به موجب كدام قانون آقای گنجی از اين امكان، استثناء شده است. نكته اساسی ديگر و شايد همه نكته در سخن آقای سالاركيا، "توافق مقام مسئول قضايی" است. تا مقام مسئول قضايی موافقت نكند هر چند آقای دكتر مولايی _ وكيل آقای گنجی_ به دادستانی مراجعه كند و ساعتها منتظر بماند و هر چه درخواست كتبی و شفاهی، تلفنی و حضوری، با واسطه و بیواسطه به مقامات مسئول ارائه كند هيچ تاثيری در "توافق مقام مسئول قضايی" ندارد.
سالاركيا: "گنجی به طور مرتب تحت مراقبت پزشك معالج زندان قرار دارد و مشكل خاصی ندارد."
اين اظهارات، يك "دروغ بزرگ" است و راه اثبات آن بازديد چند خبرنگار و عكاس مستقل و مخصوصاً نمايندگان حقوق بشر سازمان ملل متحد و نيز كميسيون حقوق بشر اتحاديه اروپا و ساير سازمانهای بين المللی حقوق بشر از بند ٢ الف زندان اوين است؛ همان بندی كه نمايندگان آقای عليزاده _رئيس كل سابق دادگستری استان تهران_ را به آنجا راه ندادند. چرا آقای گنجی از كمر درد، زانو درد، ناراحتیهای مزمن گوارشی و ... به شدت نالان است اگر تحت مراقبت پزشك بود اين بيماریها حداقل، تسكين پيدا میكرد نه اينكه تشديد شود.
سالاركيا: "گنجی از نظر تغذيه در وضعيت مناسبی به سر میبرد و مانند ساير زندانيان از مواد غذايی استفاده میكند و مواد خوراكی كه به وسيله اطرافيانش به زندان آورده میشود به او داده میشود."
وقتی ما جهت ملاقات به زندان میرويم، به شدت تفتيش میشويم مثل تفتيش بدنی خانواده معتادان و قاچاقچيان حرفهای مواد مخدر؛ حتی توی كفشهای ما را میگردند به حدی كه چند ماهی است كه حتی كيف دستی خود را به زندان نمیبريم با اين اوصاف چگونه ممكن است كه به ما اجازه دهند كه مواد غذايی برای آقای گنجی ببريم. فراموش نكنيد كه اين بند، همان بندی است كه آقايان: عبدی، قاضيان و ملی _ مذهبیها در آنجا به سر میبرند. و از نظر تغذيه و حداقل امكانات به شدت تحت فشار و محروميت بودند به حدی كه در اثر تغذيه نامناسب به بيماریهای سخت گوارشی مبتلا شده بودند به خانواده اين آقايان اجازه بردن مواد غذايی به داخل زندان داده نمیشد و آنقدر وضع جسمانی آنان وخيم شده بود كه خانواده آنها از مسئولين تقاضا كردند كه هزينه تغذيه آن زندانيان از سوی خانواده تامين شود ولی مسئولين مربوطه با اين تقاضا نيز مخالفت كردند. لذا میبينيد كه اين رويه، در آن بند، رويهای معمول است و جای هيچگونه تكذيبی نيست.
آقای سالار كيا: "... اين بايد مشخص شود كه خانواده ايشان از زندان چه انتظاری دارد."
خانواده گنجی انتظار دارد كه با زندانی مطابق قانون رفتار شود نه اينكه از كليه امكانات قانونی منجمله حق ملاقات هفتگی، تماس تلفنی، مرخصی، امكانات درمانی و تغذيهای و ... به شدت محروم شود. خانواده انتظار دارد كه حكم غيرقانونی، ناعادلانه و كاملا سياسی آقای گنجی به طور قانونی و غيرتبعيض آميز اجرا شود. خانواده انتظار دارد كه وقتی سر سفره نشسته و غذا میخورد عزيز زندانیاش نيز چيزی برای خوردن داشته باشد. خانواده انتظار دارد كه همسر، مادر و فرزندان گنجی به جرم ناكرده زندانی خويش نسوزند و حقوق انسانیشان رعايت شود؛ نه اينكه دائم نگران و منتظر باشند تا زنگ تلفن به صدا درآيد و مژده ملاقات زندانی شان به آنان داده شود.
معصومه شفيعی
١٥/اسفند/٨٤