کمپین یک میلیون امضاء برنده دو جایزه شد

رادیو زمانه / چهارشنبه، ۱۵ مهر، ۱۳۸۸

کمپین یک میلیون امضاء، برنده جوایز «صدای آزادی» موسسه دای کوادریج (آلمان) و «شهامت» آنا پولیتکووسکایا (در بریتانیا) شد.

جایزه «صدای آزادی»، برای مبارزه در راه تغییر قوانین تبعیض‌آمیز به نفع زنان درایران، به این کمپین اهدا شده است.

در مراسم اعطای این جایزه، رضوان مقدم از اعضای کمپین یک میلیون امضاء، فریباداوودی مهاجر فعال حوزه زنان و ژاله گوهری حضور داشتند.

این کمپین روز گذشته نیز موفق به دریافت جایزه «شهامت» آنا پولیتکووسکایا درلندن شد.

بنیاد «کمک به همه زنان در جنگ»، این جایزه را به خاطر قدردانی از «شجاعت وپایداری» کمپین یک میلیون امضاء در دفاع از حقوق زنان در ایران اعطا کرده است.

به گزارش روبترز، مارینا کاتزاروا بنیانگذار این نهاد فعال در امور حقوق بشرگفته که این جایزه به خاطر «شجاعتی» که اعضای این کمپین در جهت تغییر قوانین از خودنشان داده‌اند به آنها اهدا شده است.

کمپین یک میلیون امضاء پیش‌تر برنده جوایز سیمون دوبووآر با عنوان «برای رهاییزنان» در سال ۲۰۰۹ و «جایزه سراسری حقوق زنان» بنیاد فمینیستی مجوریتی شده بود.

کمپین یک میلیون امضاء برای تغییر قوانین تبعیض‌آمیز، حرکت جمعی از زنان ایرانیاست که از شهریور ماه ۱۳۸۵ آغاز شده و هدف از آن «ارتقاء برابری جنسیتی در قوانینجمهوری اسلامی» است.

تارنمای «تغییر برای برابری»، پایگاه خبری کمپین یک میلیون امضاء در تهران نیزسال ۲۰۰۸ برنده جایزه ویژه گزارشگران بدون مرز در مسابقه سالانه رادیو آلمان شدهبود.

در سال‌های اخیر، برخی از اعضای این کمپین با دستگیری و محکومیت‌های قضایی ازسوی مقام‌های قضایی جمهوری اسلامی مواجه شده‌اند.

در سه سال گذشته، ۵۰ نفر از اعضای کمپین یک میلیون امضاء بازداشت شده‌اند. سهنفر بدون بازداشت به دادگاه فراخوانده شده‌اند و نزدیک به ۱۵ نفر احضار و موردبازجویی قرار گرفته‌اند.

پنج سال و شش ماه حبس تعلیقی مجموعه احکامی است که تا کنون برای فعالان کمپینصادر شده و تعدادی از پرونده‌ها نیز در انتظار تشکیل دادگاه یا صدور حکم هستند.

اعضای کمپین در سه سال گذشته در مجموع ۲۷۳ روز در بازداشتگاه‌های وزرا، گیشا،بند ۲۰۹ و بند عمومی زندان اوین به سر برده‌اند.


***


ما پیروز میشیم، یه روز

دیشب شب عجیب و غریبی بود

دیدن دوستان قدیمی، آشنایی های تازه

شبی پر از اشک تاسف، اشک شادی و اشک غرور و افتخار

شبی که در اصل راستی، حقیقت و شجاعت جشن گرفته شد

دیشب کمپین یک میلیون امضا در لندن یواشکی جایزه آنا پولیتکوسکایا رو دریافت کرد

میپرسید چرا یواشکی؟ منم همین سوال رو مرتب تکرار میکردم. تمام متن های تبلیغاتی فقط اعلام میکرد که زنی شجاع از ایران جایزه امسال رو دریافت میکنه. خوب، دوست خبرنگار زیاد دارم. هر چی میپرسیدم اونها هم نمیدونستند و به اونها هم که دعوت شده بودند چیزی نمیگفتند. تا به ساختمان کینگز رسیدم

دوست عزیز خبرنگاری با عجله خودشو به من رسوند و با هیجان در گوشی به من گفت جایزه رو به کمپین دارن میدن و لیلا کریمی هم از طرف کمپین اینجاست.

ای بابا! اینکه پنهان کردن نداره؟ چرا اینطوری ما میخوایم جشن بگیریم! از سر پشت بوما داد بزنیم که باز هم زنان ایران افتخار آفریدند.

هیس هیچی نگو رویا "حالا بالاخره میفهمیم"

به داخل سالن رفتیم.

سوسن دیهیم با زیباییش و صدا و اجرای خاص خودش مراسم رو افتتاح کرد.

خواهر آنا از غمش در سومین سالگرد ترور وحشیانه خواهرش گفت. گفت که خواهرش با جانش هزینه بیان حقیقت رو پرداخت ولی بجز این انتخاب دیگری رو هم نداشت چون بیان حقیقت راه خواهرش بود

فرنک جاد، لرد جاد، یکی از سر سختترین مدافعان حقوق بشر در انگلستان گفت دموکراسی و آزادی بدون جرات گزارش و بیان حقیقت ممکن نیست...

آذر نفیسی از شجاعت زن ایرانی و مبارزه طولانیش برای برابری گفت...

مسیح علی نژاد با قدرت هر چه تمام تر یادآوری کرد که دیگه خط قرمز خبرنگاری، بخشنامه، دستور که در این مورد گزارش نکنید یا در اون مورد سکوت کنید بی‌معنی است، که مردم ایران با شجاعت حقیقت رو به گوش دنیا رسوندند و میرسونند...

و ناگهان ...
جوانه می زنم
به روی زخم بر تنم
فقط به حکم بودنم
که من زنم، زنم، زنم
چو هم صدا شویم و
پا به پای هم رویم و
دست به دست هم دهیم و
از ستم رها شویم...

میراد مک گوایر یکی از زنان برنده جایزه نوبل به روی صحنه آمد اعلام کرد که جایزه امسال به کمپین یک میلیون امضا تعلق میگیره: سوت، اشک، کف زدن، هورا ، براوو

لیلا کریمی صحبت میکنه: با تشکر، کمپین جایزه نقدی رو نمی‌پذیره تا در ایران مورد اتهام قرار نگیره و اون رو هدیه میکنه به بنیاد آنا ولی با افتخار تندیس رو به ایران خواهد برد - همه با ناراحتی و گاهی تعجب از ظلم و تبعیضی که لیلا دقیق و با دقت براشون میگه سر تکون میدهند و در پایان به افتخار شجاعت زنان ایران دست میزنند و من هم باز سوت، اشک، هورا براوو - دوست همراهم حتی یواشکی یه مرگ بر دیکتاتورم میگه!

سوسن دیهیم با اجرای دیگری پایان مراسم رو اعلام کرد.

بیرون سالن با برگزارکنندگان صحبت می‌کنم به نوعی اعتراض که با اینهمه خبرنگار که اینجا حضور داشتند این فرصت خوبی بود برای ما ولی چرا اجازه تبلیغات ندادید؟

جوابی که گرفتم بسیار ساده بود: آنا پولیتکوسکایا قربانی ترور بود، اولین برنده جایزه، ناتالیا استمیروا، به طرز فجیعی ترور شد، دومین برنده از افغانستان پنهانه و ما نگران امنیت خانم کریمی بودیم. چی میشه گفت بجز اینکه به قول جون بایز که به فارسی و در همبستگی با مردم ایران خوند و در این مراسم هم پخش شد

ما پیروز میشیم، یه روز

به زن بودنم، به ایرانی بودنم و مهمتر از همه به زن ایرانی بودنم افتخار میکنم. به خودم، به شما تبریک میگم که در این مقطع تاریخی با شجاعت و با پافشاری بر حقیقت برابری انسان جوهر برگهای تاریخ آینده ایرانیم. شکی ندارم بدون تردید

ما پیروز میشیم، یه روز

منبع: فیس‌بوک، رویا کاشفی
http://www.facebook.com/note.php?note_id=148065098322