ايران امروز

نشريه خبری سياسی الكترونيك

Iran Emrooz (iranian political online magazine)

iran-emrooz.net | Thu, 27.12.2007, 12:30
بهره کشی جنسی تجارتی از کودکان

پرفسور جی آلبانیز*/برگردان: نریمان رحیمی
.(JavaScript must be enabled to view this email address)


یک مقدمه ی کوتاه‎ ‎
این نوشته، ترجمه ی گزارش مخصوص انستیتوی ملی دادگستری آمریکاست (‏National Institute of ‎Justice‏) که یک موسسه ی تحقیقاتی وابسته به وزارت دادگستری است. گزارش درباره ی مسئله ی بهره کشی ‏جنسی کودکان در آمریکا بحث می کند، ولی همزمان تصویری از این معضل اجتماعی بدست می دهد که تنها ‏مربوط به آمریکا نمی شود بلکه می تواند در هر کشوری به این یا آن شکل وجود داشته باشد. به نظر من شیوه ی ‏نگرش تحقیقی نویسنده، مفاهیم مطرح شده و راه های مقابله با این معضل انسانی می توانند برای خواننده ی ‏علاقمند فارسی زبان هم مورد استفاده قرار بگیرند. بخصوص که میزان آسیب های اجتماعی مانند کودکان ‏خیابانی، فحشا بطور کلی و بخصوص فحشای کودکان زیر 18 سال در سالهای اخیر در کشور ما ایران هم بسیار ‏بالا رفته است. طبق گزارشات بین المللی، امروزه کشور ما هم مانند بسیاری از کشورهای دیگر، منبع، راه ‏ترانزیت و مقصد در رابطه با قاچاق جنسی زنان و کودکان است. امیدوارم این گزارش بتواند گام کوچکی برای ‏بررسی های دقیق این آسیب بزرگ اجتماعی در کشور ما باشد.‏
نریمان رحیمی



بهره کشی جنسی تجارتی از کودکان
درباره ی آن چه می دانیم و برای مقابله با آن چه می کنیم؟

‏ ‏
بهره کشی جنسی تجارتی از کودکان، آزار و سوء استفاده از یک کودک برای سود اقتصادی ‏است. این نوع بهره کشی شامل آزار بدنی و فیزیکی، پورنوگرافی، فحشا و قاچاق کودکان برای ‏مقاصد غیر قانونی است. با اینکه در سالهای اخیر تلاش شده که تعریف بهتر و دقیق تری از بهره ‏کشی جنسی تجارتی از کودکان داده شود، با این حال هنوز باید کارهای بیشتری برای علنی کردن ‏این نوع بهره کشی در جامعه و راه های مقابله با آن انجام شود.‏

موارد شناخته شده ی این نوع بهره کشی جنسی از کودکان رو به افزایش است. کودکان دزدیده ‏می شوند و به عنوان کارگر جنسی در بخش صنعت جنسی (‏sex industry‏) به کار گرفته می ‏شوند. بعضی خانواده های فقیر به امید فراهم کردن یک زندگی بهتر برای بچه های شان،‏ آنها را ‏به قاچاقچیان انسان می فروشند. مدارک مستندی وجود دارند که نشان می دهند این بچه ها ‏بصورت زندانی و برده در زیرزمین ها و مکان های مخفی نگهداری می شوند. آنها کتک می ‏خورند، گرسنگی می کشند و مورد تهدید و بهره کشی جنسی قرار می گیرند.‏

در ایالات متحده آمریکا، بهره کشی جنسی از کودکان بخاطر پول، بیشتر توسط خانواده و دوستان ‏خانوادگی انجام می شود. اغلب دایره ی بسته ی بهره کشی از آنجا آغاز می شود که یکی از ‏بزرگترهای خانواده یا دوستان خانوادگی، کودکی را که زیر مراقبت اوست مورد سوء استفاده ی ‏جنسی قرار می دهد. این موضوع می تواند بسرعت به تعداد بیشتری از کودکان در همان محیط، ‏به عکس برداری و فیلم برداری از سوء استفاده ی جنسی و پخش آنها در اینترنت بکشد.‏

ارگان های قضایی نقش مهمی در شناسایی بهره کشی جنسی تجارتی، بخصوص در موارد ‏سازمان یافته ی آن دارند. این موارد سازمان یافته شامل آزار و اذیت مداوم کودکان، شبکه ی ‏بهره کشان بزرگسال و دزدیدن و قاچاق کودکان بعنوان کالای جنسی هستند. همانطور که ‏تکنولوژی و ارتباطات پیشرفته تر می شوند و مسافرت به نقاط دیگر جهان ساده تر انجام می ‏گیرد، همانطور هم شکل های مقابله با بهره کشی جنسی تجارتی از کودکان باید پیچیده تر و کامل ‏تر و بهتر شوند. ‏

گستردگی مسئله چقدر است؟

تا امروز تلاش مشخصی برای جمع آوری اطلاعات مستند درباره ی گستردگی بهره کشی جنسی ‏تجارتی از کودکان صورت نگرفته است. مانند دیگر جرایم باصطلاح "غیر علنی"، بزرگترین ‏چالش در ارزیابی اینکه مشکل چقدر عمومیت دارد، در دانستن موارد شناخته نشده ی مسئله است. ‏به عبارت دیگر دانستن این موضوع که در برابر هر گزارش این نوع بهره کشی، چه تعداد مورد ‏گزارش نشده وجود دارد؟

در سال 1996 کنگره ی آمریکا "واحد کودک مورد بهره کشی" را در "مرکز ملی برای کودکان ‏گمشده و مورد بهرکشی قرار گرفته (‏NCMEC‏)" تاسیس کرد. دو سال بعد، این مرکز یک خط ‏تلفنی رایگان و یک سایت اینترنتی به نام خط رایانه ای خبردهی (‏Cyber Tipline‏) به راه ‏انداخت تا افراد جامعه راحت تر بتوانند موارد بهره کشی جنسی از کودکان را اطلاع دهند. از ‏سال 1998 تا 2004 تعداد تقریبی 300 هزار مورد در رابطه با بهره کشی جنسی از کودکان ‏گزارش شد (جدول 1).‏


‏ ‏‎ ‎‏ ‏
افزایش تعداد گزارش هایی که به مرکز اطلاع رایانه ای داده شده می تواند به چند دلیل مختلف ‏مربوط باشد:‏
• آگاهی روز افزون از راه هایی که از طریق آنها می توان موارد بهره کشی جنسی کودکان ‏را اطلاع داد.‏
• افزایش سریع استفاده ی جهانی از اینترنت.‏
• وجود قانون فدرال مربوط به اینکه ارائه کنندگان خطوط اینترنتی‎ ‎موظفند موارد ‏پورنوگرافی کودکان را به مرکز ملی برای کودکان گمشده و مورد بهره کشی قرار گرفته ‏گزارش دهند.‏
• افزایش شیوع موارد بهره کشی جنسی از کودکان.‏

مرکز ملی برای کودکان گمشده و مورد بهره کشی قرارگرفته، تخمین می زند که 1 کودک از هر ‏پنج کودک در میان دختران، و 1 کودک از هر 10 کودک در میان پسران، پیش از آنکه به مرحله ‏ی بزرگسالی برسند مورد سوء استفاده یا آزار جنسی قرار می گیرند. از این موارد، تعداد کمتر از ‏‏35 درصد به مقامات مسئول گزارش می شوند. متاسفانه داده هایی که این تخمین ها بر اساس آنها ‏قرار گرفته اند، ناکامل هستند.‏

مصاحبه با افسران پلیس، مددکاران مسئول کمک به قربانیان و- اگر امکان پذیر باشد- قربانیان و ‏مجرمین می تواند به درک بهتر ما از وضعیت کمک کند. داده های دقیق تر درباره ی بهره کشی ‏جنسی تجارتی از کودکان، برای ارائه ی بهتر روش های پیشگیری و جلوگیری از این مشکل ‏لازم هستند.‏

سوء استفاده و آزار ادامه دار، به کار گیری و بهره کشی


بررسی سابقه ی موارد مربوط به قربانیان بهره کشی جنسی کودکان، موضوع ادامه دار بودن ‏سوء استفاده و آزار جنسی کودک را آشکار می کند. این یک روند ادامه دار است که معمولا از ‏سوء استفاده ی یکی از اعضای خانواده شروع می شود. (جدول 2)‏


عضو بزرگسال خانواده یا دوست خانوادگی از کودک سوء استفاده ی جنسی می کند.‏

شخص بزرگسال بطور مداوم کودک را مورد سوء استفاده قرار می دهد.‏

شخص استفاده جو و آزاردهنده، بدنبال کودکان دیگر است.‏

عکس و ویدئوی کودکان از طریق اینترنت میان استفاده جویان جنسی تقسیم می شود.‏

عکس ها و ویدئوهای کودکان از طریق اینترنت فروخته می شوند.‏

اعضای بزرگسال خانواده یا دوستان خانوادگی، کودکان را در اختیار دیگران قرار می دهند. ‏

کودکان، دزدیده شده و برای کار فحشا و توریسم جنسی به فروش می رسند.‏

جدول 2 – منبع: بررسی سابقه ی پرونده های بهره کشی جنسی کودکان.‏

یک مطالعه روی مسئله ی به کار گیری کودکان که بر اساس بررسی فعالیت های مددکاران ‏اجتماعی کودکان و نوجوانان و مصاحبه با ارگان های دولتی و غیردولتی قرار دارد، تخمین می ‏زند که پااندازان (‏pimps‏) کنترل حدود 50 درصد دخترانی را که در ایالات متحده به فحشا کشیده ‏شده اند در دست دارند ‏ ‏. پااندازان، ایستگاه های اتوبوس، پاساژها و مراکز خرید را برای پیدا ‏کردن دختران فراری بدون پول و کار زیر نظر دارند. این پااندازان یا دستیاران شان، با کودکان ‏دوست می شوند و در ازای رابطه ی جنسی با آنها برای شان غذا، لباس، لوازم آرایش یا بازی ‏های ویدویی تهیه می کنند.‏

احتمالا پااندازان از وابستگی عاطفی و اقتصادی کودکان برای فروش خدمات جنسی در ازای پول ‏و برگرداندن آن پول به خود پااندازان استفاده می کنند. در طول زمان، این رابطه، کمتر عاطفی و ‏بیشتر قراردادی می شود چون پااندازان برای حداقل درآمدی که کودکان باید به آنها تحویل بدهند ‏مرزی تعیین می کنند. برای مثال در یک مورد، یک پاانداز دخترانی را از ونکوور کانادا به کار ‏گرفته بود و آنها را به جزایر هاوایی منتقل کرده و مدارک آنها را ضبط کرده بود تا نتوانند آن ‏کشور را ترک کنند. آن دختران را با مواد مخدر تخدیر کرده و دست و پای آنها را بسته بودند. به ‏دختران گفته بودند که اگر مطیع نباشند، عکس های آنها را هنگام عمل جنسی، برای مجلات و ‏خانواده های آنان می فرستند ‏. ‏

قاچاقچیان انسان همچنین با متقاعد کردن خانواده ها بوسیله ی نمونه های باصطلاح "موفق"، بچه ‏ها را به کار می گیرند. به خانواده ها گفته می شود که بچه های آنها در یک محیط امن تر زندگی ‏خواهند کرد و مراقبت بهتری از آنها می شود و به آنها مهارت های کاری آموزش می دهند. در ‏بعضی موارد بخشی از درآمد کودکان را به خانواده ها بر می گردانند (بعضی اوقات حتی یک ‏‏"قرارداد بدهی" نوشته می شود که خود این قرارداد اهرمی می شود برای اجبار کودکان به ‏فحشا).‏

یک مطالعه در کشور مکزیک نشان داد که دختران 14 تا 17 ساله هنگام ورود به شهر تیوخانا، ‏بوسیله ی دلالان و بهره کشان محلی به کار گرفته می شوند، آنها را کتک می زنند و تهدید می ‏کنند که خانواده های شان را اذیت خواهند کرد. وسایل دیگری هم برای کنترل کودکان و کشیدن ‏آنها به فحشا به کار گرفته می شود: از قبیل مواد مخدر و یا نگهداری کودکان در محل های دور ‏افتاده و بدون ارتباط با دیگران. علاوه بر بهره کشی جنسی در فاحشه خانه ها و خیابان ها، ‏دخترانی که در این بررسی درباره ی آنها تحقیق شده بود در مکان های مختلفی به کار فحشا وا ‏داشته شده بودند. مکانهایی مانند هتل ها، خوابگاه ها، پارک ها، ایستگاه های اتوبوس، بار ها و ‏کلوب های شبانه، سالن های زیبایی و ماساژ و همینطور آژانس های مدل های زیبایی و دختران ‏اسکورت (دخترانی که برای مدت قرارداد بعنوان همراه ِ خریدار، تمام وقت در اختیار او هستند).‏
بزرگسالانی که خواستار رابطه ی جنسی با کودکان هستند توسط پیشخدمت ها، دربان ها، راننده ‏های تاکسی، متصدیان هتل، گاردهای کلوب های شبانه، کارکنان پارکینگ ها و دستفروشان ‏معرفی و راهنمایی می شوند ‏. ‏

بهره کشی جنسی تجارتی کودکان چگونه سازماندهی می شود؟

اطلاعات قابل اطمینان در این مورد، در رابطه با نوع آدم ها و شبکه هایی که دست اندرکار ‏هستند کم است. اطلاعات موجود، حاصل تعداد کمی موارد تحقیق و گزارش سازمان های غیر ‏دولتی هستند که هیچکدام شان تصویر کاملی از مسئله ی بهره کشی جنسی تجارتی از کودکان ‏ارائه نمی کنند. ‏

تحقیقات بر اساس مصاحبه با پااندازان و کودکان قربانی بهره کشی جنسی در چند شهر ایالات ‏متحده نشان داد که بیشتر پااندازان کنترل یک تا سه دختر را همزمان در دست دارند و طبق ‏خطوط زیر عمل می کنند ‏: ‏

حداقل نیمی از آنها در سطح محلی عمل می کنند و وابسته به یک شبکه ی بزرگ بزهکاران ‏نیستند.‏
حداقل یک چهارم آنها با شبکه های بزهکار درون-شهری مربوط بوده و بطور مرتب بدنبال به ‏کار گرفتن دختران جدید هستند. این شبکه های درون-شهری اغلب در کار فروش مواد مخدر و ‏فحشا هستند.‏
حدود 15 درصد پااندازان با شبکه های بزهکار منطقه ای یا کشوری مربوط اند و این شبکه ها ‏بخوبی سازماندهی شده اند و منابع مالی زیادی در اختیار دارند. پااندازان مربوط به این شبکه ها ‏به سادگی و از طریق تلفن های همراه با هم مربوط هستند و از یکدیگر پشتیبانی کرده و امکانات ‏در اختیار هم قرار می دهند. بعنوان مثال در مورد به کار گیری، انتخاب، معرفی و نقل و انتقال ‏دختران جدید و یا در مواردی پیدا کردن دخترانی که از چنگ پااندازان قبلی شان فرار کرده اند.‏
حدود 10 درصد پااندازان به نظر می رسد که وابسته به شبکه های بین المللی جرایم جنسی هستند ‏و از طریق آنها بطور فعالی در قاچاق بین المللی کودکان شرکت دارند. برخی از پااندازان ‏همچنین بخشی از شبکه های بین المللی مواد مخدر هستند و می توانند از کودکان برای انتقال مواد ‏مخدر به ایالات متحده و یا جابجایی آن در درون کشور استفاده کنند. ‏

فاحشه های نوجوان: قربانی، نه بزهکار

وقتی کودکان قربانی بهره کسی جنسی تجارتی مورد توجه مسئولان قرار می گیرند، افکار ‏عمومی اغلب آنها را بعنوان فاحشه های نوجوان در نظر می گیرد ولی این یک توصیف دقیق ‏نیست. مسئله این است که وقتی کودکی با امکانات بسیار محدود، زیر دست یک بزرگسال ‏خودفروشی می کند، عموما بخاطر آن است که این عمل وسیله ای برای بقای اوست. همچنین ‏مفهوم "فاحشه ی نوجوان" از این مسئله چشم پوشی می کند که حقوق قانونی کودکان در مورد ‏رفتار جنسی با آنها بخاطر نابالغ بودن از نظر احساسی و جسمی و نیاز به محافظت از بزرگسالان ‏سودجو، از حفاظت بیشتری در سیستم قانون برخوردار است. بنابراین، این مهم است که قربانیان ‏بهره کشی جنسی کودکان با بزهکاران اشتباه نشوند. ‏

نقش هایی که در قاچاق سازمان یافته انسان عمل می کنند

نقش هایی که در کار قاچاق سازمان یافته ی انسان وجود دارند عبارتند از:‏
• سرمایه گذاران یا "سازمان دهندگان" که برای عملیات قاچاق انسان و نظارت بر شرکت ‏های غیرقانونی، پول و وسایل تهیه می کنند .‏
• اعضای باندها که بدنبال کودکان جدید هستند و از خانواده های آنها پول جمع آوری می ‏کنند.‏
• افرادی که کودکان را میان کشور اصلی، کشورهای سر راه و کشورهای مقصد حمل و ‏نقل می کنند.‏
• کارمندان ادارات دولتی که برای تهیه ی اوراق هویت و مدارک ورود و خروج کودکان ‏از مرزها، رشوه می گیرند.‏
• خبرچینانی که درباره ی مراقبت مرزی، فعالیت های پلیس و روش کار ماموران ‏مهاجرت اطلاعات جمع می کنند.‏
• کسانی که در کشورهای مقصد مسئول جمع آوری پول حاصل از فروش کودکان هستند. ‏این مبلغ می تواند تا 30 هزار دلار یا بیشتر باشد.‏
• انتقال دهندگان که مسئول پول-شویی درآمد حاصل از فروش و فحشای کودکان هستند.‏

پژوهشگران تخمین می زنند که 10 تا 15 درصد کودکانی که در ایالات متحده در خیابان ها ‏زندگی می کنند، برای فحشا قاچاق شده اند ‏. این تصویر، هم کودکانی را که در داخل آمریکا ‏قاچاق شده اند در بر می گیرد و هم کودکانی را که از کشورهای دیگر به خاک آمریکا آورده شده ‏اند.‏

برخی کودکان خارجی که به ایالات متحده قاچاق شده اند به کارهای سخت و کم مزد وادار می ‏شوند و در زیر شرایط سخت اجباری و گاهی برده وار زندگی می کنند. برخی دیگر به قربانیان ‏بهره کشی جنسی تجارتی بدل می شوند. قاچاقچی ها در فراهم کردن مدارک، نام و سن جعلی ‏بسیار مهارت دارند. بعضی اوقات، یک ویزای ساده ی توریستی کفایت می کند. اغلب اوقات، ‏قاچاقچیان به کودکان می گویند که اگر فرار کنند یا با پلیس همکاری کنند، پولهایی را که قبلا ‏برای خانواده های شان فرستاده اند از آنها پس می گیرند و خانواده ها را آزار و اذیت می کنند ‏.‏

یک مشکل مهم دیگر در برخی نقاط، "توریسم جنسی" (‏Sex tourism‏) است. این مسئله، شامل ‏آمریکایی هایی است که برای ارتباط جنسی با کودکان در داخل کشور یا به خارج از آمریکا سفر ‏می کنند. طبق یک مطالعه انجام شده روی وضعیت شهر تیخوانا در مکزیک، توریسم جنسی ‏مسئله ای روزانه توسط آمریکایی هایی است که برای ارتباط جنسی با کودکان از مرز می گذرند ‏و به مکزیک می روند ‏. توریسم جنسی اغلب در کشورهای نسبتا فقیری رواج دارد که دارای یک ‏تجارت جنسی پیشرفته هستند. با این همه، موضوع می تواند بر عکس هم باشد یعنی توریست های ‏جنسی از کشورهای فقیرتر می آیند. مثل کسانی که از کشورهایی مثل مکزیک، آرژانتین و ‏هندوستان به مراکز توریسم جنسی مثل آمستردام، لاس وگاس و نیویورک می آیند ‏.‏

پورنوگرافی

کودکان همچنین می توانند برای پورنوگرافی مورد بهره کشی جنسی تجارتی قرار بگیرند. تهیه ‏کنندگان فیلم های پورنوگرافی کودکان شامل اعضای شبکه های بزهکاری سازمان یافته، پدوفیل ‏ها (بچه بازها)، توریست های جنسی و یا اعضای خانواده ی خود کودکان هستند.‏

شبکه ی سازمان یافته ی تبهکاران – گزارش شده که تهیه کنندگان سازمان یافته ی پورنوگرافی ‏از کودکان تا زیر 9 سال هم برای تهیه ی عکس یا فیلم استفاده کرده اند و در برخی از این عکس ‏ها و فیلم ها، کودکان را بصورت افراد بالغ نشان داده اند. بعنوان مثال، شبکه های سازمان یافته ‏ی پورنوگرافی در مکزیک، کودکان دختر و پسر را در مناطق فقیر خریداری کرده اند، آنها را از ‏محلی به محل دیگر انتقال داده اند و زیر تاثیر مواد مخدر نگاه داشته اند. در یک مورد دیگر، تهیه ‏کنندگان به خانواده ی کودکان گفته بودند که به بچه های آنها (دختران و پسران 6 تا 12 ساله) ‏امکان تحصیل و کار داده اند. خانواده ی کودکان هر ماه مبلغی را دریافت می کردند بدون اینکه ‏بدانند فرزندان شان در پورنوگرافی به کار گرفته شده اند ‏. ‏

محفل های ارتباط جنسی با کودکان – پورنوگرافی کودکان که در محفل های ارتباط جنسی با ‏کودکان و بوسیله ی اعضای این محفل ها تهیه شده اغلب مورد فروش یا رد و بدل شدن در سایت ‏های اینترنتی یا توسط ایمیل قرار می گیرد ‏. ‏

پدوفیل ها- تهیه ی پورنوگرافی از کودکان می تواند نقش مهمی در آزار کودکان بوسیله ی پدوفیل ‏ها داشته باشد، به این صورت که بتوانند رفتارشان را توجیه کنند و بتوانند قربانیان شان را فریب ‏بدهند و مجبورشان کنند که ارتباط جنسی آنها را فاش نکنند. برخی پدوفیل ها، ویدیوها و عکس ‏هایی را که در خانه های شان از کودکان تهیه کرده اند می فروشند و از سود حاصل از آن به ‏مناطق توریسم جنسی سفر می کنند ‏. ‏

والدین و دیگر اعضای خانواده – تهیه ی پورنوگرافی از کودکان توسط والدین می تواند بخشی ‏از سوء استفاده ی جنسی از کودکان درون خانواده باشد. یک مطالعه که روی این مسئله در ایالات ‏متحده تمرکز کرده است، می گوید با اینکه فحشای کودکان اصولا مربوط به کودکان فراری از ‏خانه می شود، حدود 75 درصد قربانیان پورنوگرافی کودکان، وقتی که مورد بهره کشی قرار ‏گرفته اند در خانه زندگی می کرده اند ‏. این مطالعه می گوید که بخش مهمی از بهره کشی جنسی ‏تجارتی کودکان از خانه شروع می شود. ‏

کاهش بهره کشی جنسی از کودکان

مانند همه ی بزهکاری های فرا مرزی، کاهش بهره کشی جنسی کودکان به برخوردی چند جانبه ‏نیاز دارد. برخوردی که هدفهای آن، آگاهی بیشتر افکار عمومی، افزایش امکانات عمومی برای ‏گزارش موارد بهره کشی جنسی کودکان و تقویت ممنوعیت ها و پیگردهای قانونی ملی و بین ‏المللی هستند. ‏
بعنوان مثال در ایالت ویرجینیا، یک ارائه کننده ی خدمات اینترنتی به مرکز ملی کودکان گمشده و ‏مورد بهره کشی قرار گرفته، اطلاع داد که یکی از کاربران اش ایمیل هایی را با عکسهای ‏پورنوگرافیک کودکان به یک گروه آنلاین فرستاده است. ماموران از موتورهای جستجوی ‏اینترنتی برای پیدا کردن نام کاربر، آدرس و شماره ی ملی او استفاده کردند. پلیس محلی که با ‏پلیس فدرال (‏FBI‏) همکاری می کرد، فرد مشکوک را بازداشت کرد و او به جرم انتشار ‏پورنوگرافی کودکان محکوم شد ‏. ‏

آموزش ارگان های دست اندرکار و افسران پلیس می تواند به کاهش موارد بهره کشی جنسی ‏تجارتی کودکان یاری برساند. "دفتر دادگستری برای پیشگیری از بزهکاری نوجوانان" که یکی ‏از ادارات وزارت دادگستری آمریکاست، 40 گروه متخصص منطقه ای را که در موارد بهره ‏کشی جنسی تجارتی کودکان، کمک های تخصصی ارائه می دهند، تاسیس کرده است.‏

آگاهی عمومی نسبت به موارد بهره کشی جنسی تجارتی کودکان در سالهای اخیر، از طریق ‏تصویب قوانین، رو به افزایش گذاشته است. اکثر کشورها قوانینی با مجازات های سخت برای ‏مقابله با بهره کشی جنسی کودکان دارند. این قوانین شامل مواردی مانند دزدیدن کودکان، قاچاق ‏کودکان و اخیرا قاچاق انسان بطور کلی می شوند. با وجود چنین پیشرفت هایی، جهانی شدن ‏بزهکاری، افزایش روزافزون دسترسی به اینترنت و آسان شدن مسافرت، چالش هایی را برای ‏پیشگیری از بهره کشی جنسی تجارتی کودکان بوجود می آورند.‏

موافقتنامه های جهانشمول – یکی از راه های مواجه با چالش های ذکر شده، موافقتنامه ها و ‏پیمان نامه های بین المللی است. در اولین کنگره ی جهانی بر ضد بهره کشی جنسی تجارتی ‏کودکان که در سال 1996 در کشور سوئد برگزار شد، 122 کشور جهان شرکت داشتند و مسئله ‏ی بهره کشی جنسی کودکان را بعنوان یک معضل جهانی مطرح کردند. 5 سال بعد، تعداد شرکت ‏کنندگان در دومین کنگره ی جهانی، سه برابر شده بود.‏

وسیله ی دیگری که موجب تقویت همکاری های بین المللی می شود، میثاق (کنوانسیون) سازمان ‏ملل بر علیه بزهکاری سازمان یافته ی فرا ملّی است که شامل یک پروتکل ضد قاچاق انسان هم ‏هست و این پروتکل روی مسئله ی قاچاق زنان و کودکان تمرکز کرده است. تا تابستان 2007 ‏تعداد 134 کشور، این پروتکل را تصویب کرده اند. 13 کشور آن را امضا ولی هنوز تصویب ‏نکرده اند. نیروهای انتظامی کشورهایی که پروتکل را تصویب کرده اند موظف هستند که در ‏شناسایی مجرمان و افراد قاچاق شده همکاری کنند، در مورد روش های قاچاق افراد تبادل ‏اطلاعات کنند و همچنین کارآگاهان و پرسنل مددکار قربانیان را آموزش دهند.‏

همه ی کشورهای امضاکننده، موظف به کنترل امنیتی مرزها و ایجاد استانداردهایی برای ‏پاسپورت، ویزا و دیگر مدارک سفر هستند. پروتکل همچنین خواهان اقداماتی برای جلوگیری از ‏دوباره کشیده شدن قربانیان به این عرصه و قاچاق دوباره ی آنها، پس از بازگشت به کشورشان ‏است. با اینکه پروتکل سازمان ملل گام بزرگی به جلو محسوب می شود، برخی بحث یک ‏موافقتنامه ی بین المللی مشخص تر را مطرح می کنند. پروتکلی که بطور مشخص و اختصاصی ‏دزدیده شدن کودکان را برای مقاصد قاچاق جنسی، پورنوگرافی و فحشا مورد نظر قرار دهد.‏

ابتکارات ایالات متحده – "ابتکار ملی تصاویر بیگناهان" که توسط پلیس فدرال ارائه شده یکی از ‏نمونه های اقدام جمعی ادارات مختلف برای مقابله با پورنوگرافی کودکان و بهره کشی جنسی ‏کودکان از طریق اینترنت است. یکی از اجزاء "برنامه ی بزهکاری های اینترنتی" که توسط ‏پلیس فدرال ارائه شده، "ابتکار تصاویر بیگناهان" است. بر طبق این برنامه، تجزیه و تحلیل ‏اطلاعات مربوط به پرونده های مختلف، میان ادارات و دولت های مختلف انجام می گیرد و هدف ‏آن، تلاش برای تثبیت حضور بازدارنده ی نیروهای انتظامی در اینترنت است. از سال 1996 تا ‏‏2006 تعداد موارد تصاویر بیگناهان از یکصد و سیزده مورد به دو هزار و صد و سی و پنج ‏مورد افزایش پیدا کرد ‏. خدمات پستی ایالات متحده برنامه ای دارد که روی پورنوگرافی کودکان ‏که توسط پست ارسال می شود متمرکز است ‏. پرونده های بهره کشی جنسی تجارتی کودکان در ‏سطح کشوری، توسط "بخش بهره کشی کودکان" در وزارت دادگستری ایالات متحده رسیدگی می ‏شوند. این بخش همچنین دست اندرکار آموزش و توسعه ی سیاست ها در عرصه ی مقابله با ‏پورنوگرافی کودکان، قاچاق کودکان و بزهکاری های مربوطه است ‏. ‏

ما چه می توانیم بکنیم؟

علاوه بر پشتیبانی از برنامه ها و اقدامات جلوگیرانه ی در دست اجرا، این اقدامات می توانند ‏تاثیرات مهمی در کاهش بهره کشی جنسی تجارتی کودکان داشته باشند:‏

• همگام با تکنولوژی حرکت کردن.‏
• آموزش دادن به کسانی که در شرایط فراهم برای قربانی شدن بسر می برند.‏
• آموزش عمومی.‏
• بهبود وضعیت سرپرستی والدین.‏
• تقویت نقش زنان و کودکان در جامعه.‏

همگام با تکنولوژی حرکت کردن- وزارت امنیت ملی ایالات متحده، در همکاری با مرکز ملی ‏کودکان گمشده و مورد بهره کشی قرار گرفته، "عملیات شکارچی" را اداره می کند. "عملیات ‏شکارچی" یک ابتکار پلیس برای محافظت از کودکان در برابر تهیه کنندگان پورنوگرافی، محافل ‏فحشای کودکان، شکارچی های کودکان در اینترنت و قاچاقچیان انسان است. این ابتکار که از ‏سال 2003 آغاز شده و توسط اداره ی گمرک و امور مهاجرت مدیریت می شود، از اینترنت ‏برای شناسایی شکارچیان کودکان استفاده می کند.‏

اداره ی گمرک و مهاجرت همچنین با پلیس فدرال، اداره ی بازرسی پست ایالات متحده، سرویس ‏مخفی ایالات متحده و وزارت دادگستری، روی برنامه ی "شناسایی کودکان قربانی" همکاری می ‏کند. این برنامه اولین اقدام در نوع خود برای کمک به پلیس در سراسر جهان در امر شناسایی و ‏نجات کودکانی است که مورد بهره کشی جنسی قرار گرفته اند. برنامه ی ملی شناسایی کودکان ‏قربانی موفق به شناسایی کودکان در صدها عکس پورنوگرافیک شده است. در یک مورد بعنوان ‏مثال، پلیس ایالتی نیویورک تصاویر مربوط به پورنوگرافی کودکان را برای ماموران اداره ی ‏گمرک و مهاجرت فرستاده بود که قادر شدند از طریق تصاویر، کودکان را شناسایی کنند. فرد ‏سوء استفاده کننده در این پرونده مورد تعقیب قضایی قرار گرفت، با اینکه او ادعا می کرد که آن ‏عکس ها مربوط به کودکان مشخصی نبوده بلکه بطور مصنوعی و جعلی مونتاژ شده اند ‏. این ‏مورد، یعنی موضوع تصاویر حقیقی یا مونتاژ شده، نشان می دهد که چقدر مهم است که سیستم ‏قضایی به همراه تکنولوژی حرکت کند.‏

آموزش کسانی که در شرایط فراهم برای قربانی شدن بسر می برند – کودکان گروه های فقیر ‏اجتماعی در ایالات متحده مانند مهاجران آمریکای لاتین و آسیا، بطور مشخص در برابر بهره ‏کشی جنسی تجارتی از کودکان آسیب پذیر هستند ‏. ابتکارات تازه و خلاقی باید برای دادن ‏آموزش به این گروه به کار گرفته شود. ‏

برای مثال، سازمان بین المللی مهاجرت که یک سازمان غیر دولتی است، اقدام به تهیه ی یک فیلم ‏به صورت نقاشی متحرک به نام "رویاهای خردشده" کرد. این فیلم داستان دو خواهر است که ‏برای یک زندگی بهتر به شهر بزرگ (بانکوک در تایلند) می آیند ولی سرانجام به کار فحشا ‏کشانده می شوند. وقتی که این فیلم برای دو نفر از کودکان نجات یافته از کار اجباری در کارخانه ‏ای در کشور تایلند نمایش داده شد، آنها گفتند که اگر خطر وادار شدن به فحشا را که در فیلم دیده ‏بودند می شناختند هرگز به بانکوک نمی آمدند ‏. ‏

دفتر مواد مخدر سازمان ملل متحد اقدام به تهیه ی آگهی در تلویزیون های دولتی کرده است. هدف ‏این آگهی ها که به 6 زبان مختلف پخش می شوند، افزایش آگاهی عمومی نسبت به قاچاق زنان و ‏کودکان است. ‏

آموزش عمومی – بهره کشی جنسی تجارتی از کودکان، نوع بزهکاری بر اساس تقاضا است. با ‏اینکه بازداشتن استفاده کنندگان از طریق تحقیقات و تعقیب قضایی اهمیت دارد، این مسئله هم ‏بسیار مهم و حساس است که بتوان دید و برداشت استفاده کنندگان را درباره ی اینکه عمل آنها ‏چقدر آزاردهنده و صدمه زننده است افزایش داد. تعطیل کردن علنی ترتیب دهندگان تورهای ‏مسافرتی جنسی، از طریق عملیات پوششی پلیس و یا از طریق ماموران ناشناس که خودشان را ‏بعنوان مثال در اینترنت بعنوان کودک معرفی می کنند می توانند اثر بازدارندگی زیادی داشته ‏باشند.‏

بهبود وضعیت سرپرستی والدین- بسیاری از کودکانی که قربانی بهره کشی جنسی تجارتی می ‏شوند، از ضعف سرپرستی والدین شان بصورت غیبت آنها، غفلت آنها و یا سوء استفاده ی آنها، ‏رنج می برند. بعنوان نمونه، یک بررسی روی فاحشه های بزرگسال در زندان آتلانتا نشان داد که ‏تقریبا نیمی از آنها در کودکی مورد تعرض جنسی قرار گرفته اند ‏. برنامه های دقیق و کار شده ‏درباره ی سوء استفاده و آزار کودکان، مراقبت و درمان بهتر قربانیان و توجه بیشتر روی خانواده ‏هایی که در آنها آزار و سوء استفاده جریان دارد، به شناسایی موارد بهره کشی جنسی تجارتی ‏کودکان کمک می کنند. ‏

تقویت نقش زنان و کودکان در جامعه – در بعضی نقاط، به ارزش و احترام زنان و کودکان توجه ‏کمتری می شود و به آنها بعنوان وسیله ی ارضای جنسی نگاه می شود. ‏
فقر، جهانی شدن، مرزهای نفوذپذیر، توریسم جنسی فعال و جلب کننده، پورنوگرافی اینترنتی، ‏عروس های پستی، فرزندخواندگی های میان- کشوری و حضور نیروهای نظامی خارجی، همه ‏ی اینها می توانند روی دید و برخوردی که به زنان و کودکان می شود تاثیر داشته باشند ‏. ‏پژوهشگران در ایالات متحده اشاره کرده اند که برخی فرهنگ ها و موسیقی های پاپ، پااندازی ‏و برخورد با زنان را مثل یک وسیله ی تحت تملک، ترویج می کنند ‏. تغییر دادن چنین دید و ‏برداشت هایی می تواند به کاهش بهره کشی جنسی تجارتی از کودکان یاری برساند.‏

مسیر آینده

پژوهش های بیشتر که اقدامات جلوگیرانه و پیش گیرانه را بررسی کند یک گام اساسی است. ‏چنین پژوهش هایی به ارزیابی عوامل خطر برای کودکان در جهت پیش گیری و کاهش بهره ‏کشی جنسی تجارتی از کودکان خواهند پرداخت. بطور مشخص، به پژوهش های بیشتری برای ‏ارزیابی اثر اقدامات بازدارنده و آموزشی نیاز است.‏



پانویس ها:

‏* دکتر جی آلبانیز‎(Jay Albanese) ‎‏ استاد دانشگاه ملی ویرجینا است. ‏

‎1.Estes, Richard J., and Neil Alan Weiner, ”The Commercial Sexual ‎Exploitation of Children in the U.S., Canada, and Mexico,” revised final ‎report for National Institute of Justice, grant number 1999–IJ–CX– 0030. ‎Philadelphia: University of Pennsylvania, School of Social Work, Center for ‎the Study of Youth Policy, 2002: 110–111. Available online at ‎www.sp2.upenn.edu/~restes/ CSEC.htm. Accessed November 1, 2007.‎
‎2.Ibid.‎
‎3.Klain, Eva J., Prostitution of Children and Child-Sex Tourism: An ‎Analysis of Domestic and International Responses, Washington,‎
DC: National Center for Missing & Exploited Children, 1999.‎
‎4.Estes and Weiner, “The Commercial
Sexual Exploitation of Children in the U.S., Canada, and Mexico” (see note ‎‎1).‎
‎5.Ibid.‎
‎6.U.S. Department of State, Trafficking in Persons Report, Washington, DC: ‎U.S. Department of State, June 2003; Barnitz, Laura A., Commercial Sexual ‎Exploitation of Children: Youth Involved in Prostitution, Pornography, and ‎Sex Trafficking, Washington, DC: Youth Advocate Program International, ‎‎1998; The Protection Project, Trafficking in Persons, Especially Women and ‎Children in the Countries of the Americas, Washington, DC: Johns Hopkins ‎University School of Advanced International Studies, 2000.‎
‎7.Klain, Prostitution of Children and Child-Sex Tourism: An Analysis of ‎Domestic and International Responses (see note 3).‎
‎8.Ibid.‎
‎9.Healy, Margaret A., “Child Pornography: An International Perspective,” a ‎working document for the 1996 World Congress Against Commercial ‎Sexual Exploitation of Children, Stockholm, Sweden, August 27–31, 1996; ‎Azaola, Elena, Stolen Childhood: Girl and Boy Victims of Sexual ‎Exploitation in Mexico, Mexico City: Comunicación Gráfica y ‎Representaciones, 2001.‎
‎10.Klain, Eva J., Heather J. Davies, and Molly A. Hicks, Child Pornography:‎
The Criminal Justice System Response, Washington, DC: National Center ‎for Missing & Exploited Children, 2001.‎
‎11.Healy, “Child Pornography: An International Perspective” (see note 9).‎
‎12.Estes, “The Commercial Sexual Exploitation of Children in the U.S., ‎Canada, and Mexico” (see note 1).‎
‎13.National Center for Missing & Exploited Children, “Winchester Man ‎Pleads Guilty to Child Pornography Charges,” US Fed News (October 19, ‎‎2005).‎
‎14.Federal Bureau of Investigation, Innocent Images National Initiative. ‎www.fbi.gov/publications/innocent. htm. Accessed November 1, 2007.‎
‎15.U.S. Postal Inspection Service, Mailing of Child Pornography. ‎www.usps.com/postalinspectors/ kid-porn.htm. Accessed November 1, ‎‎2007.‎
‎16.U.S. Department of Justice, Child Exploitation and Obscenity Section. ‎www.usdoj.gov/criminal/ceos. Accessed November 1, 2007‎
‎17.Seper, Jerry, “Initiative Targets Child Exploitation,” Washington Times ‎‎(July 10, 2003).‎
‎18.EchoHawk, Larry, “Child Sexual Abuse in Indian Country: Is the ‎Guardian Keeping in Mind the Seventh Generation?,” New York University ‎Journal of Legislation & Public Policy 5 (2001/2002): 83–128; Mora, José ‎Eduardo, “Rights— Central America: Poverty Spurs Growth of Child Sex ‎Rings,” Inter Press Service (October 14, 2003).‎
‎19.“Shattered Dreams’ to Educate Migrants,” The Nation (Thailand) ‎‎(November 12, 2003).‎
‎20.Hansen, Jane O., “Child Prostitution:‎
Where is Lloydia?” Atlanta Journal-Constitution (November 12, 2000).‎
‎21.Vilches, Judge Nimfa Cuesta “Commentary: Trafficking of Women and ‎Children,” Businessworld (December 17, 2003); Media Institute of Southern ‎Africa, “We Should All Be Ashamed by the Sexual Exploitation
of Girls,” Africa News (November
‎25, 2003); see also Fernando, Jude L., “Children’s Rights: Beyond the ‎Impasse,” The Annals of the American Academy of Political and Social ‎Science 575 (May 2001): 8–24.‎
‎22.Thompson, Carla, “Hottest Hip Hop Glorifies Pimping,” Inter Press ‎Service (November 11, 2003); Albanese, Jay S., “Looking for a New ‎Approach to an Old Problem: The Future of Obscenity and Pornography,”‎
in Visions for Change: Crime and Justice in the 21st Century (4th edition), ‎ed. R. Muraskin and A. Roberts, Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall, ‎‎2005.‎
‎14‎‏ ‏
‏ ‏