هشت گام اساسى براى بهداشت همگانى

نجشنبه ۲۰ بهمن ۱۳۸۴
ترجمه: ع. فخرياسرى/شرق
هيچ دستورالعملى وجود ندارد كه در همه جا و در مورد همگان صادق باشد، ولى عملى ساختن توصيه هاى زير قطعاً تحول بزرگى را در بهداشت در سراسر كره زمين موجب خواهد شد.
۱- تبليغ، فروش و استعمال دخانيات را محدود كنيد.
اين موثرترين و در عين حال تنها راه پيشگيرى از بيمارى هاى ناشى از اعتياد به سيگار در كشورهاى فقير و غنى است. اخيراً ۱۹۲ كشور منجمله ايالات متحده پيمانى را براى كنترل دخانيات امضا كردند. اين پيمان كه مورد حمايت سازمان جهانى بهداشت نيز هست منع تبليغ و فروش سيگار به كودكان را- با قبول اين واقعيت كه اگر بتوان آنها را تا سن ۲۴سالگى از سيگار دور نگاه داشت، تا ۹۵درصد موارد در آينده هيچ گاه سيگارى نخواهند شد- هدف خويش قرار داده است. امروز چالش بزرگ، همانا حمايت از تلاش ها براى رسيدن به اين هدف بزرگ است.
۲- كودكان را در راس همه امور جهان قرار دهيد.
دو استراتژى (كه درك شان نيز چندان دشوار نيست) موجب كاستن در خور توجه شيوع بيمارى ها و ناتوانى ها در ميان كودكان خواهد شد: نخست آن كه غذاى كافى در اختيار كسانى قرار دهيد كه كالرى و مواد غذايى كافى و مناسبى به آنها نرسيده و رژيم متعادل و فرصت هاى بيشتر براى ورزش كردن در اختيار كودكانى قرار دهيد كه دچار پر خورى اند. ثانياً همه كودكان را در برابر بيمارى ها واكسينه كنيد.
۳- با حمايت از اهداف بهداشتى هزاره سازمان ملل از ناهمگونى ها در بهداشت بكاهيد.
اين اهداف كه جهت ايجاد يك شبكه ايمنى و سلامتى براى همگان طراحى شده اند، شامل مداخلات بهداشتى پايه اى- منجمله واكسيناسيون دوران كودكى، درمان ايدز، سل و مالاريا و برداشتن گام هايى در جهت كاستن از مرگ هاى مرتبط با حاملگى- هستند.
۴- در تمام جنبه هاى برنامه ريزى مراقبت هاى بهداشتى، با عدد و رقم سخن بگوييد.
اطلاعات پيرامون سال هاى از دست رفته زندگى - به دليل ناتوانى ها، آسيب ها و مرگ هاى زودرس- به روشن شدن اين نكته كمك مى كنند كه ملت ها چگونه مى توانند بهترين استفاده را از دلارهاى اختصاص داده شده به مراقبت هاى بهداشتى به عمل آورند. از اين اطلاعات براى پاسخگو ساختن دولت ها به مسائل و مشكلات سلامتى مردم خويش نيز مى توان استفاده كرد.
۵- جلوى فرار مغزها را بگيريد.
دانشجويانى كه براى تحصيلات پزشكى به خارج از كشور مى روند، براى بازگشت به ميهن نياز به انگيزه كافى دارند. كشورهاى غنى بايد از كاركنان مراقبت هاى بهداشتى در كشورهاى فقير و شرايطى كه به باقى ماندن آنها در كشورهايشان كمك مى كنند، حمايت كنند و به كشورهايى كه كاركنان بهداشتى شان را در نتيجه مهاجرت از دست مى دهند، غرامت پرداخت كنند. چه فايده از اين همه دارو و واكسن اگر كسى نباشد كه آنها را تجويز و تزريق كند؟
۶- براى ايجاد سيستم نظارت بر بيمارى هاى عفونى سرمايه گذارى كنيد.
لازم است سيستمى داشته باشيم كه كليه تهديدها براى سلامتى انسان ها- ازجمله بيوترويسم و بيمارى هاى عفونى تازه پديد آمده- را شناسايى كند. به علاوه لازم است دولت ها به همكارى ثمربخش با بخش هاى بهداشتى و كمك به همكارى بين خود آنها همت گمارند، طورى كه در تهديدهاى شناخته شده بتوان بى درنگ و بدون فوت وقت واكنش نشان داد.
۷- از خطرات ناشى از منابع محيطى بكاهيد.
لازم است يك كارگزار بين المللى معيارهايى جهانى براى آلودگى هوا و آب وضع كرده و به ارزيابى آثار اقتصادى درازمدت ناشى از اين تهديدها بپردازد.
۸- يك ساختار جهانى براى سلامتى بشر پى ريزى كنيد.
بهداشت و سلامتى جهانى، به دليل پيچيدگى هاى ذاتى اش تنها زمانى بهبود مى يابد كه مشاركت هاى جديدى بين دولت، سازمان هاى غيردولتى، گروه هاى صنعتى و دانشگاه ها به وجود آيد. مراقبت هاى بهداشتى رابطه تنگاتنگى با آموزش، امور مالى، حمل ونقل، تجارت، مهاجرت، ارتباطات و محيط زيست دارند. روشن است كه بار جهانى بيمارى ها را بخش بهداشت همگانى به تنهايى نمى تواند بر دوش كشد.
Scientific American
September 2005