پرواز بادبادک ها

عکس:ساغر امير عظيمی
دوشنبه ۲۸ آذر ۱۳۸۴

هوا به قدری سرد شده بود که انگشتانم قدرت نگه داشتن خودکار را نداشت. با يک دست کاغذهايم را زير کتم نگه داشته بودم و دست ديگرم با خودکار آبی در جيبم بازی می‌کرد، اما همان جا کنار پايم بچه‌ها روی آسفالت سرد نشسته بودند و با دستان کوچکشان نقش می‌کشيدند، پيرو دستورات بزرگ ترها بودند، خسته می‌شدند و گاهی پای تکيه گاهشان را عوض می‌کردند و دوباره به رنگ کردن ادامه می‌دادند. انگشتان کوچک و لباس هايشان رنگی و گونه هايشان از سرما سرخ شده بود.
کاغذها بزرگ بود و بچه‌ها برای رنگ کردن تمام سطحشان دور کاغذها می‌چرخيدند. گاهی در تلاش بودند تا بخشی از کاغذ را که باد بلند کرده بود، روی زمين بخوابانند. شوق و اشتياق بزرگ ترها بيشتر بود. ياد کودکی شان افتاده بودند و گاهی به بچه‌ها فرصت نمی دادند. نمی دانستم کجا را نگاه کنم؛ زمين پر از ماجراست و آسمان هم ديدنی است.
در اين هوای سرد که بعد از مدت‌ها انتظار، رخ خود را به تهران دودزده نشان داده و هر آن امکان بارش وجود دارد، در تپه‌های داووديه يا همان پارک طالقانی وقتی سربلند می‌کنی، می‌توانی به جای پرواز پرنده‌های مهاجر، پرواز هيجان بچه‌ها را ببينی. پدری فرياد می‌زند گوشواره هايش را تو درست کن. به آن دست نزن تا رنگ هايش خشک شود.
پليس‌های نوجوان هم هستند. دو خانم هم داوطلبانه صورت بچه‌ها را گريم می‌کنند و از آنها موش، خرگوش و گربه می‌سازند. همه اينها برای اين است تا جشنواره بادبادک‌ها با شعار برای مبارزه با ايدز پيمان ببنديم برگزار شود.
قرار است بچه‌ها و جوانان از پنج سال تا ۲۵ سال باتوجه به اين شعار بادبادک بسازند و به هوا بفرستند تا به دنيا بگويند: ما هم در برابر گسترش ايدز با شما هم پيمان هستيم، ولی گاهی حضور بزرگ ترها بيشتر به نظر می‌رسد.
اين برنامه قرار بود ۲۵ آذر از ساعت ۹ صبح در پارک طالقانی برگزار شود، ولی همشهريان منطقه ۳ آنقدر با اشتياق بودند که از ساعت هشت صبح برای درست کردن بادبادک‌ها در محل حاضر بودند و کار به جايی رسيده بود که ساعت ۱۰ صبح وسايل لازم برای ساخت بادبادک تمام شده بود. به همين خاطر عده ای برای اينکه با ديگران همراه باشند، بادبادک هايی را که با خود از خانه آورده بودند، به هوا فرستادند.
اميرحسين چهار پنج ساله با مادرش آمده بود و با بادبادکی که ساخته بود همه را دور خود جمع کرده بود تا توضيح دهد که منظورش از نقاشی روی بادبادک چيست. او دايره سياهی را درون يک دايره قرمز کشيده بود و می‌گفت: اين ميکروب است؛ ميکروب ايدز در خون آدم.
Iran without AIDS شعاری بود که روی بادبادک ديگری به چشم می‌خورد؛ بادبادکی که نيمی از آن را نقش پرچم ايران پوشانده بود. روی يکی ديگر از بادبادک‌ها با خطی کودکانه نوشته شده بود: ما مراقبيم، شما چطور؟ و بياييد در مبارزه با ايدز هم پيمان شويم و...
مرد جوانی با پلاکاردی با عنوان ايدز، سئوال و جواب در دستش در ميان جمعيت می‌چرخيد و به تمام شرکت کنندگان و حاضران، در مورد بيماری ايدز اطلاع رسانی می‌کرد و اگر کسی سئوالی داشت، می‌توانست از او بپرسد.همان طور که می‌دانيد هفته ايدز از ۱۰ تا ۱۶ آذر بود و هر روز آن مخصوص يک موضوع؛ مثلا ۱۰آذر، روز سياستگذاران، مسئولان و مجريان هم پيمان در برابر گسترش ايدز بود. ۱۳ آذر، روز کودکان، زنان و مادران هم پيمان در برابر گسترش ايدز و ۱۶ آذر روز جوانان، دانشجويان، دانش آموزان و آحاد مردم هم پيمان در برابر گسترش ايدز.
قرار بود که اين جشنواره روز شانزدهم آذر برگزار شود، ولی از آنجا که در آن روزها تهران از آلودگی هوا در حال خفه شدن بود، اين کار به يک هفته بعد يعنی ۲۵ آذر موکول شد. بچه‌های تهرانی در اين روز با اين اقدام نمادين خود نشان دادند که ندای کوفی عنان دبير کل سازمان ملل متحد را شنيده و با دنيا هم پيمان هستند. کوفی عنان در پيام خود به مناسبت روز جهانی ايدز گفته بود: در اجلاس سران که در سپتامبر ۲۰۰۵ در مقر سازمان ملل برگزار شد، رهبران جهان قول دادند تا اعلاميه تعهد در زمينه اچ.آی.وی را که در سال ۲۰۰۱ تصويب شده است، به گونه ای کامل به اجرا درآورند و با گسترش و تشديد تلاش‌های پيشگيرانه، درمان، مراقبت و حمايت، شرايطی را فراهم سازند تا هر فرد، بدون استثنا و تبعيض به اين برنامه‌های نجات بخش دسترسی داشته باشد. ما پيشرفت‌های به ثمر رسيده در ارتباط با اين اعلاميه را بررسی خواهيم کرد. بياييد امروز مشخصا اعلام داريم زمان اينکه به قول خود عمل کنيم، فرا رسيده است. امروز، روز جهانی ايدز از تمامی شما درخواست می‌کنم تا در اين ماموريت به من ملحق شويد.
مجری طرح جشنواره بادبادک‌ها می‌گويد: اين جشنواره با همکاری معاونت اجتماعی شهرداری منطقه ۳ تهران، مرکز مديريت بيماری‌های وزارت بهداشت، معاونت اجتماعی نيروی انتظامی تهران بزرگ، فرهنگسرای سلامت، سازمان غير دولتی آميتاب و با حمايت UNAIDS برگزار شده و يک کار نمادين است تا علاوه بر تفريح، به بچه‌ها و والدينشان در مورد ايدز اطلاع رسانی شود و همزمان بگوييم که ما هم با دنيا در برابر گسترش ايدز هم پيمان هستيم.
فرهاد اسماعيلی ادامه می‌دهد: امروز۵۰۰ وسيله برای ساخت بادبادک به همراه داشتيم که همه آنها تمام شد. تصور می‌کنم حدود ۴۵۰ نفر شرکت کردند.
او می‌گويد: افرادی هم از اداره کنترل ايدز UNODC و انجمن plus people حضور دارند تا به سئوالات مردم در مورد بيماری ايدز پاسخ دهند و حتی افراد مبتلا را به مراکز معرفی کنند.
در ميان کودکان شرکت کننده در مسابقه، تعدادی از بزرگ ترها هم به چشم می‌خوردند که با بادبادک هايی با آرم ايدز از راه رسيدند و می‌گفتند که چهار بادبادک ساخته اند تنها برای مبارزه با ايدز.گوشواره‌ها زنجيره وار با حرکت باد در آسمان ابری تهران موج می‌خورند. آسمانی پر از بادبادک‌های رنگی يادآور لحظاتی از دوران به يادرفته کودکی است. آسمان آنقدر بزرگ هست که برای تمامشان جا داشته باشد، حتی ۴۵۰ بادبادک با گوشواره‌های بلند در کنار هم به رقص درآمده اند تا از دل‌های پراشتياق کودکان ايرانی صحبت کنند.هرچقدر هم که هوا سرد باشد، منظره پرواز هيجان کودکان آنقدر زيباست که نمی توانی چشم از آنها برداری؛ حتی آنهايی که تنها طنابشان پيداست و صورت رنگی شان در ميان ابرها ناپديد شده است.

به ايدز پشت نکنيم
با شيوع بيماری ايدز در سطح جهان، جامعه بين المللی بر آن شد که برای مقابله با اين بيماری تدبيری بينديشد. به همين منظور در اجلاس هزاره، تعهدنامه ای را به تصويب کشورهای عضو رساند که طی آن کشورها بايد براساس يک برنامه مدون به مبارزه با گسترش ايدز بپردازند. اين تعهدات حول سه محور پيشگيری و آموزش، درمان و انگ زدايی است. بحث پيشگيری و آموزش، تمامی افراد جامعه جهانی به ويژه افراد دارای رفتارهای پرخطر را شامل می‌شود. بخش درمانی نيز دسترسی آسان و رايگان مبتلايان به دارو و خدمات بهداشتی را دربرمی گيرد. محور بعدی، انگ زدايی و کم کردن ننگ بيماری است که متاسفانه در تمامی کشورها حتی کشورهای پيشرفته وجود دارد.امسال پنج سال از تعهد کشورها می‌گذرد و زمان آن رسيده تا عملکرد کشورها توسط جامعه جهانی مورد ارزيابی قرار گيرد. به همين مناسبت شعار روز جهانی ۲۰۰۵ هم پيمان در برابر گسترش ايدز انتخاب شده است. ايران نيز همگام با اين شعار جهانی بر آن است تا نقاط ضعف و قوت برنامه‌ها را ارزيابی کرده و همکاری‌های بين بخشی را بيش از پيش تقويت کند. پس بياييم در برابر گسترش ايدز هم پيمان شويم و هيچ گاه به ايدز پشت نکنيم.