پنجشنبه ۹ فروردين ۱۴۰۳ - Thursday 28 March 2024
ايران امروز
iran-emrooz.net | Fri, 08.04.2005, 21:00

به خطر افتادن هويت مردم، جامعه و کرامت انسانی

افزايش آسيب‌‏های اجتماعی در جامعه

مريم خادم حسينی/ايلنا

جمعه ۱۹ فروردين ۱۳۸۴
طبق آمارهای اعلام شده از سوی سازمان‌‏های مختلف آسيب‌‏های اجتماعی در سال گذشته، در جامعه افزايش يافته است. متاسفانه ما در جامعه شاهد حضور روز افزون آسيب‌‏های اجتماعی هستيم، به طوری که ناامنی و بی‌‏اعتمادی مردم نسبت به يکديگر را در جامعه احساس می‌‏کنيم. آسيب‌‏های اجتماعی شامل دزدی، خشونت، تجاوز، آدم‌‏ربايی، طلاق، روابط جنسی نامشروع، فرار دختران و زنان، فحشا، مزاحمت‌‏های خيابانی به زنان و دختران، ارتشا (رشوه‌‏خواری و رشوه‌‏دهی)، خيابان‌‏گردی، اعتياد، توزيع مواد مخدر و مشروبات الکلی، کودکان کار و خيابانی، تن فروشی، همسرکشی، قتل، خودکشی، چاقوکشی، کيف‌‏قاپی و جيب‌‏زنی است که هر يک از معضلات اساسی جامعه به شمار می‏رود. جامعه‌‏شناسان از آسيب‌‏های اجتماعی به عنوان بيماری‌‏های اجتماعی ياد می‌‏کنند و پيشگيری از بروز آن را بهتر از درمان آن می‌‏دانند؛ زيرا پيشگيری از بروز و گسترش آسيب‌‏های اجتماعی بسيار آسان‌‏تر و کم‌‏خرج‌‏تر از درمان آن است. دکتر رييس دانا، پژوهشگر ارشد دانشگاه در اين باره می‌‏گويد: يکی از نتايج افزايش آسيب‌‏های اجتماعی، از بين رفتن هويت مردم و جامعه و به خطر افتادن کرامت انسانی است که به طرفداران جهانی سازی فرصت می‌‏دهد تا بگويند؛ "ديگر همه چيز از بين رفته است و بايد همه چيز را به قدرت‌‏های آمريکايی واگذار کنيد." افزايش ضريب ناامنی اجتماعی، بی‌‏اعتمادی در جامعه و ايجاد فضای رعب و وحشت در جامعه، تبديل شدن کودکان و نوجوانان به بازوهای قوی آسيب‌‏های جديد اجتماعی و ايجاد مصيبت‌‏های اقتصادی، از ديگر آثار افزايش آسيب‌‏های اجتماعی هستند. دکتر بهروز معبوديان، جامعه‌‏شناس، درباره افزايش ضريب ناامنی اجتماعی و آثار آن در جامعه، می‌‏گويد: افزايش ضريب ناامنی اجتماعی باعث مهاجرت، فرار مغزها، کاهش ارتباط افراد با اجتماع، ايجاد استرس پنهان و هميشگی در جامعه و ايجاد بی‌‏سازمانی در جامعه می‌‏شود. دکتر داور شيخاوندی، استاد دانشگاه نيز، در خصوص آثار افزايش بی‌‏اعتمادی و ايجاد فضای رعب و وحشت در جامعه، می‌‏گويد؛ افزايش بی‌‏اعتمادی و ايجاد اين فضا در جامعه، بيش از هر چيز سبب ايجاد نگرانی و اضطراب زنان و دختران و حمل کارد و اسلحه‌‏های سرد توسط آنان هنگام حضور در خيابان‌‏ها شده است که چون آنها نحوه استفاده از کارد و اسلحه‌‏های سرد را نمی‌‏دانند، هنگام مقابله با مهاجم به خود صدمه می‌‏زنند و يا از شدت ترس، موجب قتل مزاحم می‌‏شوند. به گفته دکتر رييس دانا، ايجاد مصيبت‌‏های اقتصادی باعث تقويت گروه‌‏های فشار، مافيايی و قلدرمآب می‌‏شود که اين امر باعث به خطر افتادن امنيت اقتصادی و سرمايه‌‏گذاری، ترويج اخلاق و فرهنگ فساد در جامعه می‌‏شود که ترويج فرهنگ رشوه‌‏خواری در جامعه از جمله اين فرهنگ‌‏ها است. از بين رفتن نيروهای انسانی به عنوان سرمايه‌‏های ملی، به خطر افتادن بهداشت و امنيت فردی، روانی، خانوادگی، شغلی، از بين رفتن امنيت، حيات، رفاه، سلامت اجتماعی، کاهش قدرت نظارتی و قدرت انتقال هنجارهای جامعه به افراد از آثار ديگر افزايش آسيب‌‏های اجتماعی هستند. دکتر رييس دانا، در توضيحی درباره چگونگی از بين رفتن نيروی انسانی و توانمندی‌‏های اجتماعی، می‌‏گويد: وجود ۸/۲ ميليون معتاد به مواد مخدر در جامعه، باعث به خطر افتادن ۲۴ تا ۲۵ نفر به ازای هر معتاد، بی‌‏هويتی، از هم‌‏گسيختگی و در نتيجه پوسيدگی درونی جامعه می‌‏شود که ديگر آسيب‌‏های اجتماعی نيز چنين تاثيری بر جامعه می‌‏گذارند. همچنين، وی، درباره چگونگی از بين رفتن امنيت بهداشت و سلامت جامعه، می‌‏گويد: وجود اعتياد و مصرف مواد مخدر در جامعه باعث بيماری‌‏های مقاربتی از جمله ايدز، کزاز، هپاتيت B در جامعه می‌‏شود. اين کارشناس امور اجتماعی، درباره به خطر افتادن امنيت فردی، خانوادگی و روانی، می‌‏گويد: فرد معتاد با درجه بالای اعتياد، برای تامين مواد مصرفی خود به انواع بزه‌‏کاری‌‏ها از جمله آدم‌‏کشی، سرقت خانگی و بانک زنی دست می‌‏زند. افزايش ميزان مرگ و مير، کاهش رشد، ترقی و بالندگی از ديگر آثار آسيب‌‏های اجتماعی به شمار می‌‏روند. اما رشوه‌‏خواری کارمندان سازمان‌‏ها و جرائم طبقاتی صاحبان قدرت، هر يک اثر جداگانه‌‏ای بر جامعه می‌‏گذارند. به گفته رييس دانا, رشوه‌‏خواری کارمندان سطح پايين دولت باعث ايجاد زمينه‌‏ای برای فعاليت‌‏های قلدرمآبانه گروه‌‏های مفسد در منسب‌‏های بالا می‌‏شود که باعث حبس شدن نيروهای انسانی و فعال شدن آنها در رشته‌‏های دلالی, شيادی, ضد توسعه بالا رفتن سطح تورم و افزايش بيکاری در جامعه می‌‏شود. اثر جرائم طبقاتی صاحبان قدرت که مانع رشد و توسعه جامعه و به هدر رفتن تلاش‌‏های معلمان, کارشناسان, نيروی انتظامی, استادان دانشگاه و نظريه‌‏پردازان می‌‏شود، بايد مورد توجه بيشتر مسوولان قرار گيرد. با توجه به آثاری که آسيب‌‏های اجتماعی بر روی جامعه می‌‏گذارند, بايد برای حفظ جامعه و سلامتی آن، در پی يافتن راه‌‏کارهای اصول کنترلی باشيم. بديهی است که راه يافتن راهکارهای کنترل جز با ريشه‌‏يابی و يافتن علل بروز و افزايش آسيب‌‏های اجتماعی امکان‌‏پذير نخواهد بود. آنچه مسلم است اينکه آسيب‌‏های اجتماعی تمام آثار خدمات ارزنده گذشته و حال را از بين خواهد برد و همه آنها را در اختيار صاحبان قدرت غيرقانونی که منشاء فساد هستند، قرار می‌‏دهد. ناگفته نماند که ريشه‌‏يابی درست آسيب‌‏ها بايد توسط مراکز تحقيقاتی بزرگ, صاحبنظران, مراکز دانشگاهی و دگرانديشان صورت گيرد و به مسوولان منتقل شود، همچنين دگرانديشان و محققانی که يافته‌‏های راديکالی دارند، بايد فرصت يابند تا نظريه‌‏های خود را بگويند. دکتر رييس دانا، بهترين ديدگاه برای يافتن راهکارهای اساسی کنترل آسيب‌‏ها را ديدگاه سيستمی عنوان می‌‏کند و می‌‏گويد: با نگرش کلی بر سيستم اجتماعی و شناسايی عوامل سياسی پديد آورنده بيشتر انحراف‌‏های اجتماعی و توصيف آنها در سطح جامعه و يافتن شاخص‌‏ها, آثار,‌‏ ريشه‌‏های انحراف‌‏ها و از بين بردن ريشه‌‏ها، می‌‏توان آسيب‌‏ها را از بين برد. جامعه‌‏شناسان معتقدند که افزايش بيکاری, فقر, کمی درآمد و تورم در جامعه از مهمترين علل افزايش آسيب‌‏های اجتماعی هستند که ناشی از حاکميت به ستمگرانه و طبقاتی گروهی رانت‌‏خوار و سوء استفاده‌‏چی در جامعه است. دکتر رييس دانا در اين باره می‌‏گويد: به رغم تمهيدات جداگانه, پراکنده و گاه فداکارانه سياست‌‏گذاران و کارگزاران,‌ قدرتمندان غيردموکراتيکی در جامعه حضور دارد که حضور آنها موجب عدم تعادل اقتصادی و گسترش کادر فقر در جامعه شده است و اين امر جامعه را هر چه بيشتر در معرض انحطاط قرار داده است. کارشناسان معتقدند که وجود ظلم, نابسامانی و سلطه‌‏گری‌‏های غيرقابل قبول در جامعه، موجب افزايش نارضايتی و اعتراض مردم و در نتيجه برپايی تظاهرات خيابانی, خونريزی, کشتار, پديد آمدن شورش بی‌‏صدا (سپيد) در جامعه می‌‏شود. دکتر رييس دانا, در توضيحی درباره شورش بی‌‏صدا (سپيد)، می‌‏گويد: شورش سپيد متوسل شدن مردم به ويژه جوانان به راه‌‏های خود ويرانگری يا انتقام‌‏جويی در حيطه قدرت فردی مانند حمل اسلحه, حمله به طلافروشی‌‏ها, خودکشی, قتل, دزدی, اعتياد و ... است. کارشناسان علل افزايش ايجاد مزاحمت برای دختران و زنان را افزايش تجرد در جامعه عنوان می‌‏کنند و درباره علت آن، می‌‏گويند: لازمه شروع زندگی مشترک, داشتن هويت شغلی, درآمد مناسب و مسکن است؛ در حالی‌‏که بيشتر جوانان از داشتن همه اين موارد محروم هستند؛ لذا برای ارضای نياز جنسی خود اقدام به متلک‌‏گويی, آزار و اذيت, ربودن و تجاوز به دختران و زنان می‌‏کنند. دکتر قرايی‌‏مقدم، در توضيحی درباره علت رشوه‌‏خواری افراد در جامعه می‌‏گويد: کارمندان سازمان‌‏ها و اداره‌‏ها به دليل کمی درآمد، رشوه‌‏خواری می‌‏کنند. وی در توضيحی درباره علت افزايش سرقت, اعتياد و خيابان‌‏گردی در جامعه می‌‏گويد: افراد بيکار برای تامين مالی زندگی خود سرقت می‌‏کنند و برای کاهش فشارهای روحی خود به اعتياد و خيابان‌‏گردی روی می‌‏آورند. دکتر معبوديان، کارشناس مسائل اجتماعی، ديگر علل وجود بيکاری را ناشی از سياست‌‏های تعديل نيرو و خصوصی‌‏سازی دولت بدون ملاحظه‌‏های خاص عنوان می‌‏کند. همچنين هنگامی که از به کارگيری معتادان در ادارات و سازمان‌‏ها, طبق قوانين جلوگيری می‌‏شود و آنها برای تامين مالی مواد مصرفی خود به دزدی‌‏های جزئی روی می‌‏آورند. گفتنی است؛ چيزی پيش سازمان بهزيستی اعلام کرد: ۴۰ درصد دزدی‌‏ها در جامعه توسط معتادان انجام می‌‏شود. جامعه‌‏شناسان قانون عدم به کارگيری معتادان در سازمان‌‏ها و اداره‌‏ها را دارای اشکال و نياز به بازنگری می‌‏دانند و بيکاری آنان را موجب انزوای آنها و اقدام آنها به کارهای خطرناک‌‏تر عنوان می‌‏کنند و می‌‏گويند: وارد شدن معتادان به يک جمع سازمانی می‌‏تواند از انزوای آنها جلوگيری کرده و حتی به ترک اعتيادشان منجر شود. دکتر هزار جريبی، جامعه شناس، با اشاره به اينکه معتادان به دو گروه تقسيم می‌‏‌‏شوند, می‌‏گويد: گروه اول افرادی هستند که به تازگی معتاد شده و بدنشان هنوز درگير اعتياد نشده است, لذا برای ترک اعتياد, آنها فقط بايد ماده مصرفی خود را ترک کنند؛ اما گروه دوم افرادی هستند که سال‌‏ها است معتاد هستند و لذا برای ترک اعتياد به دارو, درمان و بيمارستان نياز دارند که استخدام گروه اول در پست‌‏های درجه دو و سه حساسيت‌‏های خاصی ندارند و امکان‌‏پذير است و از اين طريق می‌‏توانيم آنها را تحت کنترل داشته باشيم و در ضمن از انزوای آنها جلوگيری کنيم. دکتر آخوندی نيز معتقد است: اگر هم شرايط استخدام آنها در سازمان‌‏های مختلف ايجاد نشود؛ اين افراد بايد تحت حمايت‌‏های مالی, اقتصادی و نظارت‌‏های حکومتی و انتظامی باشند. همچنين کارشناسان علت فرار دختران از خانه را فشارهای خانوادگی عنوان می‌‏کنند و درباره علت وجود فشارهای خانوادگی می‌‏گويند: فشارهای خانوادگی ناشی از بيکاری, کمی درآمد و تورم است. گفتنی است؛ مهاجرت, حاشيه‌‏نشينی, خشونت در خانواده, طلاق, عملکردهای نامناسب ناپدری يا نامادری,‌‏ نابالغی ويژگی‌‏های شخصيتی, بی‌‏کيفيتی تعاملات بين فردی, نمايش برنامه‌‏های جنايی از صدا و سيما, وابستگی و مصرف مواد مخدر در والدين, مشکلات اخلاقی والدين و شکل‌‏گيری ازدواج‌‏های آسيب‌‏زا از ديگر علل افزايش آسيب‌‏های اجتماعی هستند. دکتر شيخاوندی، استاد دانشگاه، درباره چگونگی تاثير مهاجرت‌‏ها در افزايش آسيب‌‏های اجتماعی، می‌‏گويد: عدم فرهنگ شهرنشينی مهاجران و رفتار آنها براساس فرهنگ خودی که بر اساس همان فرهنگ غريبه‌‏ها می‌‏توانند مورد تهاجم قرار گيرند، يکی از علل افزايش آسيب‌‏ها است. دکتر قرايی مقدم، در توضيحی درباره اثر طلاق بر افزايش آسيب‌‏ها، می‌‏گويد: وجود طلاق در جامعه باعث از هم پاشيده شدن خانواده‌‏ها, افزايش فحشا و در نتيجه افزايش جرم و جنايت در جامعه شده است. دکتر معبوديان، در تعريفی در خصوص ازدواج‌‏های آسيب‌‏زا، می‌‏گويد: ازدواج‌‏های دانشجويی از جمله ازدواج‌‏های آسيب‌‏زا است که بدون هيچ تحقيق و پژوهشی از سوی سازمان‌‏های مختلف شکل گرفته است. وی علت آسيب‌‏زا بودن چنين ازدواج‌‏هايی را نداشتن شغل, مسکن و درآمد عنوان می‌‏کند. کمبود وقت در کادر قضايی برای رسيدگی به پرونده‌‏ها, ناهماهنگی عملکرد حوزه‌‏های اقتصادی, اجتماعی, روانی, اخلاقی, نبود فضای عمومی سالم در جامعه, سياسی نگری دولت به آسيب‌‏های اجتماعی از ديگر علل افزايش آسيب‌‏های اجتماعی هستند. نيره توکلی، درباره نبود فضای عمومی سالم و افزايش آسيب‌‏ها می‌‏گويد: نبود فضای عمومی سالم در جامعه که در آن رفتارهای طبيعی و نشاط انگيز انجام شود، باعث عدم نظارت ملايم جامعه و انتقال هنجارهای واقعی به جوانان شده است. وی، در توضيحی درباره فضای عمومی سالم، می‌‏گويد: ورزش دختران و شادی آنان در فضای عمومی که از ابتدايی‌‏ترين نياز آنها است و وجود عشق و محبت در فضاهای عمومی، ضامن سلامتی فضای عمومی است. همچنين وی معتقد است؛ وجود قانون‌‏های سخت در جامعه که از ورزش دختران و شادی آنان در فضای عمومی جلوگيری می‌‏کند، موجب سرخوردگی آنان و سوء استفاده منحرفان از آنها و در نتيجه ارتکاب جرم يا گناه توسط جوانان شده است که به دليل نبود راه بازگشت, آنها تا نهايت آلودگی پيش می‌‏روند. همچنين جامعه‌‏شناسان نبود موسسه‌‏های حمايتی از آسيب‌‏ديدگان و متولی خاص آسيب‌‏های اجتماعی را، از ديگر علل افزايش آسيب‌‏ها می‌‏دانند. دکتر معبوديان در اين باره می‌‏گويد: ۳۰ تا ۳۵ سازمان متولی آسيب‌‏های اجتماعی هستند که نقش موازی دارند و نبود سياست درونی که شکل جامعتی به آنها بدهد، مشکل دو دهه اخير است. معبوديان، درباره علت سياسی نگری دولتمردان به آسيب‌‏های اجتماعی، می‌‏گويد: مشکل عمده آسيب‌‏های اجتماعی سياسی نگری دولتمردان به آنها است و متاسفانه دولتمردان هنوز نپذيرفته‌‏اند که آسيب اجتماعی يک واقعيت اجتماعی است که بايد به آن به صورت يک مقوله علمی نگريست، بدون آنکه نسبت به آن جهت‌‏گيری سياسی داشت. وی می‌‏افزايد: سياسی نگری به آسيب‌‏های اجتماعی، امکان تحقيق‌‏های مناسب و ارائه راه‌‏حل‌‏های بهينه را با مشکل روبرو کرده است. دکتر رييس دانا، بهترين راه برای يافتن راهکارهای کنترل را نگرش سيستمی عنوان می‌‏کند و می‌‏گويد: کنترل‌‏های نهايی توسط نيروی انتظامی, قوه قضائيه, کارگران اجتماعی, امدادگران و مددکاران صورت می‌‏گيرد که اثرگذاری آن منوط به هماهنگی نيروها و حوزه‌‏های مختلف با يکديگر است. وی می‌‏افزايد: همچنين نيروی انتظامی بايد بپذيرد که در برخورد با آسيب‌‏ديدگان اجتماعی, نگرش سيستمی و ريشه‌‏يابانه انجام دهد و با دستگيری و زندانی کردن مفسدان بزرگ و قدرتمند صاحب منسب آسيب‌‏ها را به کنترل در آورد. دکتر شيخاوندی معتقد است؛ نيروی انتظامی در کنترل جرائمی همچون تجاوز, دزدی, فحشا, توزيع مواد مخدر, جيب‌‏زنی و کيف‌‏قاپی نمی‌‏تواند به تنهايی موفق باشد، بلکه بايد از مردم کمک بگيرد و آنها را به همکاری دعوت کند. وی در توضيحی درباره نحوه همکاری مردم با نيروی انتظامی، می‌‏گويد: بايد در هر محله شخصی به عنوان ديده‌‏بان و نگهبان از خود همان محل، به طور هميشگی حضور داشته باشد تا خاطيان نتوانند به آن محله تجاوز کنند. کارشناسان معتقدند؛ حقوق مالی نيروی انسانی نيروی انتظامی نسبت به کار سخت و زياد آنان بسيار کم است و اين موضوع مانع از آن می‌‏شود که آنها بتوانند موفق عمل کنند. به گفته دکتر رييس دانا، موفقيت بيشتر نيروی انتظامی منوط به تقدير و تشکر مددکاران اجتماعی و نظريه پردازان از نيروی انتظامی به خاطر برخورد و دستگير کردن مافيا و واردکنندگان مواد مخدر است. راهکار ديگر کنترل آسيب‌‏های اجتماعی، حل معضل بيکاری و ايجاد اشتغال است و ايجاد اشتغال در جامعه وابسته به افزايش سرمايه‌‏گذاری اقتصادی در جامعه است. دکتر شيخاوندی، درباره راهکار افزايش سرمايه‌‏گذاری در جامعه می‌‏گويد: تصويب قانون‌‏هايی برای تامين اجتماعی, مقررات کار و تضمين سرمايه در کشور، باعث افزايش سرمايه‌‏گذاری‌‏های خارجی و داخلی می‌‏شود و اين امر موجب کاهش نرخ بيکاری, افزايش استخدام, توليد و رونق اقتصادی می‌‏شود. با توجه به اينکه توزيع ناعادلانه ثروت و درآمد در جامعه و در اختيار بودن منابع ملی در دست قدرتمندان، از ديگر علل افزايش آسيب‌‏های اجتماعی هستند، راهکار آن عادلانه شدن توزيع ثروت و درآمد در جامعه و انتقال يافتن منابع ملی به نفع نيازهای اجتماعی است. دکتر رييس دانا، متوليان اين امر را سازمان برنامه و بودجه, وزارت اقتصاد و دارايی, وزارت کشور و وزارت کار و امور اجتماعی معرفی می‌‏کند. بديهی است؛ تامين اجتماعی و حفظ شرافت کارمندان و کارگران در جامعه راهکاری مهم در کنترل آسيب‌‏های اجتماعی است. رييس دانا، وزارت کار را مسوول حفظ حقوق و شرافت کار کارمندان و کارگران عنوان و خاطرنشان می‌‏کند: وزارت کار مسوول حفظ شرافت تمام کارمندان و کارگران در هر رده و مکان کاری, حتی در روستاها و تامين اجتماعی و حمايت از آنها و خانواده‌‏هايشان است؛ به صورتی که خود و خانواده‌ آنها از آسيب‌‏پذيری کمتری برخوردار باشند. عدم توانايی مالی جوانان برای ازدواج, عدم ارضای جنسی و ناتوانی آنها در خويشتن‌‏داری، سبب افزايش تهاجم به زنان و دختران, فحشا, گسترش ايدز در جامعه شده است. شايد توصيه‌‏های بسياری از جامعه‌‏شناسان و نظريه‌‏پردازان در گذشته برای ايجاد خانه عفاف به مذاق برخی از دينداران و علمای دينی خوش نيامد و تشکيل خانه عفاف با موانع و مشکلات بسياری روبرو شد. اما واقعيت اين است که ايجاد چنين مکانی علاوه بر اينکه مکانی برای ارضای جنسی مجردان خواهد بود, مکانی برای تحت کنترل قرار گرفتن روابط جنسی در جامعه و تامين بهداشت افراد و کنترل ايدز در جامعه است. بديهی است؛ وجود فحشا در هر جامعه‌‏ای با ميزان‌‏های متفاوت غير قابل انکار است, اما کنترل آن در مکانی خاص برای عدم انتقال آن به جامعه از اهميت خاصی برخوردار است. دکتر قرايی مقدم, دراين باره می‌‏گويد: يکی از اقدامات اشتباه گذشته از بين بردن مراکز ارضای جنسی بود که باعث پخش شدن افراد آن در جامعه و غير قابل کنترل بودن آن شد. فراوانی مواد مخدر در جامعه، باعث ايجاد پاره‌‏ای از آسيب‌‏های اجتماعی شده است که راهکاری جز کاهش مواد مخدر در کشور ندارد. رييس دانا، درباره چگونگی کاهش مواد مخدر در جامعه می‌‏گويد: سازمان‌‏های غيردولتی با هماهنگی و همکاری‌‏های بين‌‏المللی با سازمان‌‏های غير دولتی کشورهای ديگر برای کاهش مواد مخدر و تشکيل صندوقی برای خريد مواد مخدر از کشور افغانستان و از بين بردن آنها بايد اقدام کنند تا ميزان وجود مواد مخدر در کشور کاهش يابد. مهاجرت به شهرهای بزرگ که به عنوان يکی از علل آسيب‌‏های اجتماعی معرفی شد؛ راهکاری جز کنترل مهاجرت ندارد، شيخاوندی در خصوص نحوه کنترل مهاجرت‌‏ها، می‌‏گويد: جلوگيری از افزايش مهاجرت‌‏ها منوط به تصويب قانونی در مورد حفظ حقوق شهروندان بومی و محدوديت استخدام مهاجران در دستگاه‌‏ها است. به گفته توکلی، ايجاد فضای عمومی سالم راهکار مهم کنترل آسيب‌‏های اجتماعی است. وی، در مورد نحوه ايجاد فضای عمومی سالم در جامعه می‌‏گويد: ايجاد فضاهای عمومی همراه با عشق و محبت, گسترش فرهنگسراها و محل‌‏های ورزشی دختران راهکار کنترل آسيب‌‏های اجتماعی در جامعه است. به گفته رييس دانا، اجرای راهکارها و کنترل آسيب‌‏های اجتماعی در جامعه در صورتی ممکن است که نظام حاکم بر جامعه، نگاه خود به جهان و جامعه را تغيير دهد و تا زمانی که مسوولان جامعه حاضر نباشند که برای کنترل قدرت‌‏های مالی پديد آورنده‌ تبعيض, فقر, نابسامانی‌, بی‌‏تعادلی و رها کردن کارگران به امان بازارهای کور و کر خصوصی‌‏سازی اقدام می‌‏کنند, نمی‌‏توان انتظار داشته باشد که با نابسامانی‌‏های اجتماعی و آثار آن روبرو نشود. به اميد روزی که مسوولان به کنترل آسيب‌‏های اجتماعی بيانديشند و اقدامی موثر در کنترل آسيب‌‏های اجتماعی انجام دهند و جامعه سلامتی خود را باز يابد.


 

ايران امروز (نشريه خبری سياسی الکترونیک)
«ايران امروز» از انتشار مقالاتی كه به ديگر سايت‌ها و نشريات نيز ارسال می‌شوند معذور است.
استفاده از مطالب «ايران امروز» تنها با ذكر منبع و نام نويسنده يا مترجم مجاز است.
Iran Emrooz©1998-2024