در کالیفرنیا که یکی از سرسبزترین و زیباترین ایالت‌های امریکاست، دانشمندان از ۵ سال پیش خطر خشکسالی را پیش‌بینی کرده بودند. همه نهادها احساس خطر کردند، به کارواش‌ها و استخرها دستور داده شده‌اند که از دستگاه‌های تصفیه آب استفاده کنند تا از همان آب مصرفی دوباره استفاده کنند.
شهرداری استاندارد شیرهای دستشویی‌ها و حمام‌ها را عوض کرد و همه ساختمان‌ها موظف شدند از شیرآلاتی استفاده کنند که حجم کمتری از آب را از خود بیرون می‌کنند. آب آپارتمان‌ها محاسبه هزینه‌اش بر اساس تعداد نفر شد، خانه‌هایی که اتومبیل یا چمن زیاد آب می‌دهند جریمه‌های سنگین می‌شدند.
همه دانشگاه‌ها و ادارات دولتی موظف شدند تا سه سال آینده از چشم‌های الکترونیک برای شیر دستشویی‌های خود استفاده کنند و حتی استانداردهای حجم سیفون توالت‌ها هم تغییر کرد. شرکت‌های تحقیقاتی روی شیوه جدید آبیاری کشاورزی کار کردند و میزان آب مصرفی کشاورزی ۴۱ درصد کمتر شد. خلاصه همه چیز در جهت صرفه‌جویی آب. امروز گفته می‌شود خطر کم آبی در کالیفرنیا نسبت به دیگر ایالت‌ها ۷ سال عقب‌تر می‌افتد.
اما اصل ماجرا، شاهکار کالیفرنیایی‌ها روی پدیده‌ای بود به اسم Embodied water، یا آبی که به چشم نمی‌آید. داستان چه هست؟
شما حجم زیادی برگه در پرینترتان دارید یا چرک‌نویس‌های روزانه. آیا می‌دانید برای تولید هر برگه A4 تا رسیدن به شما،۱ لیتر آب مصرف می‌شود؟ آیا می‌دانید برای تولید هر کفش چرم زنانه یا مردانه تان ۸۱۱ لیتر آب مصرف شده؟ آیا می‌دانید برای تولید یک عدد نان سنگگ که هر روز خانواده می‌خورند ۲۰۱ لیتر آب صرف شده؟ و آیا می‌دانید هر شلوار لی (دنیم) که هر یک از ما می‌پوشیم برای تولیدش ۱۰۰۰ هزار لیتر آب صرف شده است؟
این‌ها آب پنهان در زندگی ما هستند. مصرف آب پنهان ما انسان‌ها، ۹۱ درصد مصرف آبی است که. هر روز مصرف می‌کنیم. و بخش زیادی از آن مربوط به محصولات خوراکی و پوشش و لوازم زندگی می‌شوند.
وقتی یک کشور می‌گوید با خطر خشکسالی روبروست، معنی‌اش این است که تاثیرش پشت همه این خوراکی‌ها و لباس‌ها و حتی مانیتور و کتاب و یک لیوان شیر روی میز شماست. اگر تمام شود، این محصولات هم کم کم دیگر تولید نمی‌شوند. این یک بحران است. به آن توجه کنید.
دفعه بعد که یک کیلو سیب زمینی خریدید، حواس‌تان باشد در مصرف‌اش دقت کنید، برای تولید آن یک کیلو، ۱۱۱ لیتر آب از آب ایران کم شده است و آن ۱۱۱ لیتر به سختی جایگزین می شود!
همه باید صرفه‌جویی کنیم و بیشتر از همه باید مسئولین به فکر مدیریت منابع و بکارگیری روش‌های علمی و منطقی باشند، روش‌هایی که تابه امروز کمتر بهش بها داده شده و بعد از این امید است که بدان توجه شود!...