-
ايران امروز
iran-emrooz.net | Fri, 17.12.2021, 11:31

عکاس و موتورسوار حامی سگ‌های خیابانی


الهه سالاری/ خبرگزاری آناتولی

جایی دور از تهران و در حومه شهریار، در میان انبارها و کارخانه‌ها، زنی در یک گوشه پناهگاهی درست کرده تا محل امنی باشد برای سگ‌های خیابانی و بی‌سرپرست. سگ‌هایی که عموما از معلولیت و بیماری رنج می‌برند اینجا در محل امنی که مریم طلایی ساخته، درمان می‌شوند و با حمایت‌های او به زندگی خود ادامه می‌دهند تا هم از تکثیر بی‌رویه‌ آنها جلوگیری شود و آسیبی به محیط زیست نرسد و هم ادامه زندگی خود را در این مکان حمایت شوند.

مریم طلایی، ۴۱ سال سن دارد، او به عنوان یکی از حامیان حیوانات به ویژه سگ‌های خیابانی و بی‌سرپرست شناخته می‌شود. با داغ شدن خبر طراحی قانون صیانت از حقوق عامه در مقابل حیوانات خطرناک به ویژه سگ در مجلس ایران، با مریم در مرکز نگهداری و حمایتی سگ‌های بی‌سرپرست گفت‌وگو کردیم که در ادامه می‌خوانید.

در محل نگهداری سگ‌ها را که باز می‌کند، سگ‌هایی با نژادهای مختلف به استقبال‌ می‌آیند. دور و بر مریم می‌چرخند و هر کدام برای اینکه خود را در بغل مریم جا کند با دیگری رقابت می‌کند. برای همه آنها اسم گذاشته، سابقه بیماری و مشکلاتشان را می‌داند. حتی به خاطر دارد هر کدام را کجا پیدا کرده و به این مرکز آورده است. شبیه یک مادر مهربان این حیوانات را سرپرستی می‌کند تا در این محیط زندگی آرامی داشته باشند و از طرفی آسیبی به محیط زیست وارد نشود.

مریم درباره نحوه حمایتش از این سگ‌ها می‌گوید: حدود ۷ سال است که یک پناه‌گاه کوچک دارم که به صورت خانوادگی و شخصی اداره می‌شود. من کانادا زندگی می‌کردم و آنجا همیشه داوطلب کمک به پناه‌گاه‌ها بودم و در ایران هم به مراکز بزرگ کمک می‌کردم. تعداد سگ‌هایی که امداد کردم زیاد شد و مجبور شدم جایی را برای نگهداری آنان اختصاص دهم. چرا که اکثر آنها ناتوانی دارند و نمی‌توانند رها سازی شوند. مکانی را اجاره کردم و با امکاناتی خیلی کم اینجا را راه اندازی کردم تا درمان شوند.

وی با اشاره به اینکه تا زمانی که توان دارد سعی می‌کند از این حیوانات حمایت کند، اضافه می‌کند: سگ‌ها همه در مرحله اول عقیم می‌شوند. خیلی از سگ‌ها بعد از درمان وابستگی برای کمک دارند چون یا دست و پا از دست دادند یا محدودیت بینایی دارند. مجبورم آنها را نگه دارم. اما سگ‌هایی که عقیم می‌شوند را پلاک می‌زنیم و در مکان‌های امن رها سازی می‌شوند.

البته به گفته مریم دیگر مکان امنی برای رها سازی سگ‌ها وجود ندارد و ادامه می‌دهد: در حقیقت من و امثال من کار شهرداری را انجام می‌دهیم. اما متاسفانه آنها کار را به صورت صحیح انجام نمی‌دهند و تعداد سگ‌ها بسیار زیاد شده است. فرهنگ‌سازی اشتباهی در این زمینه شده و در حق این حیوانات زبان بسته ظلم می‌شود. در حقیقت به جای اینکه دولت بیاید و کنترل جمعیت سگ‌ها را انجام دهد و به فرهنگ‌سازی درست کمک کند برعکس هر روز یک کار اشتباه می‌کنند و به مشکلات خودشان اضافه می‌کنند. شخصی مثل من به تنهایی تمام سگ‌های منطقه را عقیم کرده‌ام. سعی کردم آنها را از منطقه‌های مسکونی دور کنم و جایی به آنها غذا رسانی کنم که وارد منطقه شهری نشوند. اما این معضل روز به روز بیشتر می‌شود. از طرفی دیگر افرادی هم هستند که به واسطه عشق به حیوانات ولی به دلیل تجربه نداشتن راه اشتباهی را می‌روند که این هم ظلمی به حیوانات است و این زنجیره اشتباه در سرزمین ما تکرار می‌شود.

از او خواستیم تا نظرش را درباره طرح مجلس در خصوص صیانت حقوق عامه در مقابل حیوانات بگوید. مریم اینگونه پاسخ داد: من واقعا متاسفم با وجود این همه مشکلاتی که در کشور داریم مجلس به قوانینی می‌پردازد که اصلا هیچ منطقی نه در سطح بین‌المللی و نه برای شهروندان دارد. خانم پیری که همه عمرش را گذاشته برای یک سگ که در خانه‌اش زندگی می‌کند و مونس و همه کس او هست چرا باید سگش را از دست بدهد؟ این سگ چه آزار و اذیتی برای دیگران دارد؟ اگر صحبت بر سر این است که تعداد سگ‌ها در سطح شهر زیاد شده است خب بیاید ریشه یابی کنید و درست کنید اما به سگ شهروندان نباید کاری داشت. این قانون همه جوره به فرهنگ ما لطمه می‌زند، باعث می‌شود همه آدم‌ها و همسایگان به خودشان اجازه می‌دهند در حق و حقوق دیگران دخالت کنند. همچنین خیلی از شغل‌ها را از دست می‌دهیم. پزشکانی که برای حیوانات کوچک تحصیل کرده‌اند بیکار می‌شوند. در عین حال هم اتفاقات اشتباه دیگری در کشور ما می‌افتد. یک نفر می‌تواند برود مجوز مرکز پرورش و تکثیر سگ بگیرد و با تمام حق و حقوق آنجا را تاسیس کند و از این راه تجارت داشته باشد. اما کسی مثل من که کار امداد می‌کنم، کار شهرداری را کم می‌کنم و به دولت کمک می‌کنم هیچ حق و حقوقی ندارم. سگ‌ها را جمع آوری می‌کنم، درمان و غذا رسانی می‌کنم آن هم با هزینه شخصی خودم. به جای این قانون چرا ریشه یابی نمی‌کنند؟ پرورش‌دهنده‌های سگ میلیاردی پول درمیاورند. در بدترین حالت تکثیر می‌کنند و حتی خیلی از این سگ‌ها تبدیل می‌شوند به حیواناتی که در ماسبقات شرط بندی و قمار از آنها استفاده می‌کنند. یک تجارت سیاه در جامعه درست کرده‌اند. چرا جلوی آنها را نمی‌گیرند.

معدوم سازی سگ‌ها به جای ساماندهی و عقیم کردن

به گفته مریم در حال حاضر ارگان‌هایی هستند که وظیفه آنها ساماندهی حیوانات شهری است. او در این باره توضیح می‌دهد: سالانه برای ساماندهی حیوانات رقم‌های مالی بزرگی در نظر گرفته می‌شود. اما اصلا مدیریت درستی ندارند و به جای ساماندهی معدوم سازی می‌شوند.

به عنوان مثال سایت کهریزک وجود دارد که همیشه هم خبرساز می‌شود. با اسید، طناب و یا سیم سگ‌ها را معدوم می‌کنند. اکیپ‌های پیمانکاران هر بار یک رفتار بدی انجام می‌دهند و در نهایت حامیان می‌روند آنجا و بعضی‌ها را نجات می‌دهند. حرف ما این است وقتی بودجه‌ای تعریف می‌شود چرا آدم‌های تحصیل‌کرده و متخصص این کار را برای ساماندهی واقعی استفاده نمی‌کنند؟ معدوم کردن یک سری حیوان در حالی که دو عدد یا سه عدد حیوان باقی بماند هیچ تاثیری ندارد. همین‌ها می‌توانند تولید مثل کنند. از هر یک سگ نر و ماده در طول یک تا پنج سال 67 هزار سگ به وجود می‌آید. وقتی روش اشتباه باشد هر چقدر معدوم سازی کنید این زایش و این زنجیره ادامه دارد. پس چرا روش درست را انتخاب نمی‌کنید؟

طلایی در پاسخ به این سوال که چرا تا این حد سگ خیابانی و بدون صاحب در ایران وجود دارد توضیح می‌دهد: چون بودجه‌ها صرف عقیم سازی نمی‌شود و صرفا سگ‌ها را می‌کشند. یا اینکه یک‌سری افراد حیوان می‌خرند و بعد مدتی که نمی‌توانند نگهداری کنند در خیابان رها می‌کنند. همین سگ باعث شروع یک زنجیره می‌شود. سوال این است که چرا درباره هر کاری اصولی عمل نمی‌کنیم؟

مریم در فضای ۸۵۰ متری که اجاره کرده است، فضایی برای زندگی سگ‌های خیابانی ایجاد کرده است. او سگ‌ها را از مکان‌های مختلفی آورده است به عنوان مثال در زمان زلزله کرمانشاه دو توله سگ را که آسیب دیده بودند امداد کرده و در مرکز خودش نگهداری می‌کند و یا دو سگ نابینا را از کنار خیابان پیدا کرده است.

او کارهای درمانی ابتدایی همچون دارو دادن و یا تزریقات واکسن را خودش انجام می‌دهد و برای جراحی‌های مختلف سگ‌ها را نزد پزشک می‌برد. البته اتاقی برای درمان نیز ساخته است که در زمانی که تعداد جراحی‌های کوچک زیاد باشد تیم درمان به مرکز بیاید.

این حامی حیوانات درباره هزینه‌های پناهگاه سگ‌ها که به صورت خصوصی از سوی خودش پرداخت می‌شود می‌گوید: هزینه‌های اینجا بیشتر مربوط به غذا می‌شود که اسکلت مرغ را می‌پزیم. با کشتارگاه‌ها قرارداد داریم. همچنین نان هم به آنها می‌دهیم. البته انرژی، آب، کارگر و دارو و پزشک هم خیلی هزینه‌های بالایی دارد. همه آنها را خودم پرداخت می‌کنم و گاهی چند نفر از دوستانم هم در پرداخت‌ها کمک می‌کنند. من در گروه‌های مختلف شغلی فعال هستم تا بتوانم درآمدی داشته باشم و هزینه‌های سگ‌ها تامین شود. اما پیش آمده که دو بار ماشینم را فروخته‌ام تا هزینه‌ها را بتوانم پرداخت کنم. وقتی اینها تحت مسئولیت من هستند من باید اینها را سیر و سلامت نگهدارم.



 

ايران امروز (نشريه خبری سياسی الکترونیک)
«ايران امروز» از انتشار مقالاتی كه به ديگر سايت‌ها و نشريات نيز ارسال می‌شوند معذور است.
استفاده از مطالب «ايران امروز» تنها با ذكر منبع و نام نويسنده يا مترجم مجاز است.
Iran Emrooz©1998-2024