ايران امروز

نشريه خبری سياسی الكترونيك

Iran Emrooz (iranian political online magazine)

iran-emrooz.net | Thu, 16.05.2019, 7:12
آقایان خاتمی، موسوی و کروبی! روز مباداتری نداریم!‏

احمد پورمندی

آقای خاتمی! آقای موسوی، جناب کروبی! روز مباداتری نداریم!‏

دیروز خامنه‌ای با اعتماد به نفس عجیب و مشکوکی اعلام کرد که جنگی در نمی‌گیرد و مذاکره هم بی‌مذاکره! همزمان ‏آمریکایی‌ها با شتاب به سمت وضعیت قرمز در منطقه پیش می‌تازند. ترامپ اعلام کرده که اگر لازم باشد، ۱۲۰ هزار نفر و ‏بیشتر از آن را به منطقه گسیل خواهد کرد. نیرو‌های آمریکایی در عراق به آماده باش کامل در آمده‌اند. کاهش پرسنل ‏سفارتخانه و کنسولگری‌های امریکا در عراق آغاز شده و برخی از کشور‌های اروپایی هم به اقدام آمریکا تاسی جسته‌اند.‏

این اظهار اطمینان قاطع خامنه‌ای که جنگی در نمی‌گیرد، علی‌رغم وجود انبوهی از فاکت‌ها، از کجا بر می‌خیزد؟ آیا ‏روس‌ها او را مطمین کرده‌اند؟ اگر چنین است، سخنان امروز پوتین را که جز برداشتن دست از پشت خامنه‌ای معنی ‏دیگری نداشت، چگونه باید تعبیر کرد؟

پیش از حمله صدام به کویت، یکی از مقامات بلند پایه آمریکا، گرا داده بود که آمریکا برای نجات کویت مداخله نظامی ‏نخواهد کرد. در آن زمان بسیاری از مفسران بر این نظر بودند که این سخنان بخشی از تله‌ای بود که برای صدام گذاشته ‏بودند تا در او اعتماد به نفس کاذبی را پدید آورند و او را به تصمیمی برسانند که به نابودی حکومتش و ویرانی عراق منجر ‏شد. آیا خامنه‌ای در تله اطلاعاتی مشابهی نیفتاده است و حرف‌های پوتین را نباید هشداری در این رابطه تلقی کرد؟ هر چه ‏هست، این اعتماد به نفس کاذب خامنه‌ای، به شعار ایران برباد ده «مذاکره، بی‌مذاکره» منجر شده است.‏

ترامپ و خامنه‌ای منطقه را به آستانه آغاز یک جنگ مرگبار سوق داده‌اند. بر خلاف شعار‌های سرداران نادان سپاه، اگر ‏جنگی در بگیرد، ارتش نخواهد جنگید و سپاه هم بدتر از ارتش رضا شاه، از هم خواهد پاشید. دلیل این مدعا بسیار روشن و ‏ساده است. ۸۰ درصد مردم به روایت خود حکومت، از شیوه اداره مملکت و سیاست‌های خامنه‌ای و اعوان و انصار او ‏ناراضی هستند و بخش بزرگی از این ناراضیان، دفاع از جمهوری اسلامی را دفاع از میهن نمی‌دانند و بخش قابل ملاحظه‌ای از این گروه هم دچار چنان نفرتی از حکومت فقها شده‌اند که هر وضعیتی را بهتر از اوضاع امروز خود تصور می‌کنند. ‏به باور من، مشاورین ترامپ از این حقیقت آگاهند و با پرهیز از حمله به تاسیسات زیر بنایی، در خدمت عوام‌فریبی خامنه‌ای ‏قرار نخواهند گرفت. آنها سپاه را هدف گرفته‌اند و استراتژی نظامی خود را بر این پایه طراحی خواهند کرد که سپاه را ‏متلاشی کنند. سرداران برای نجات خود، از مردم ایران دیوار گوشتی خواهند ساخت و در صورت تداوم جنگ و خالی شدن ‏پادگان‌ها، هرج و مرج و ویرانی عظیمی در انتظار ایران خواهد بود.

حتی اگر همه این چشم‌انداز، خیال‌بافانه جلوه کند، همین وضعیت انفجارآمیز منطقه که هر آن می‌تواند آتشی در آن شعله‌ور ‏شود، کافی است تا بپذیریم شعار احمقانه «مذاکره نمی‌کنیم» خیانتی بزرگ‌تر از همه خیانت‌هائی است که تا کنون نظام ‏ولایت فقیه در حق ایران و ایرانی روا داشته است. ‏

رییس دولت در سخنان اخیرش به روشنی گفته که دولت او کاره‌ای نیست و از کلید زنگ زده او نباید امید تدبیری داشت.‏

مردم خسته، فرسوده، عصبی، نومید و بی‌اعتمادند. در پدید آمدن این اوضاع نکبت بار همه مقصریم. اگر اصول‌گرایان و ‏اقتدارگرایان مقصران اصلی هستند- که هستند- اپوزیسیون فرقه‌گرا و بیمار هم مقصر است و بیش‌تر از آن، اصلاح‌طلبانی ‏مقصرند که امید کاذب آفریدند و با خیانت به امید، کمر به نابودی سرمایه‌های اجتماعی بستند.

آقای خاتمی! شما مقصرید! شما که با ندانم کاری دولت اصلاحات را به احمدی‌نژاد تحویل دادید، شما که به «تکرار» وعده ‏دادید و ما را به پای صندوق‌های رای کشاندید، شما که همه این فجایع را می‌بینید و از ترس مرگ خودکشی کرده‌اید، شما ‏مقصرید!‏

آقای کروبی! روز مبادا امروز است! چرا ساکتید؟ مگر ندیدید که تهدید به اعتصاب غذای شما چگونه کارساز بوده است؟ چرا ‏علیه حاکم جایر خروج نمی‌کنید؟ ‏

مهندس موسوی عزیز! شما که با صداقت و ایستادگی، قلب صد‌ها هزار جوان سبز را فتح کردید، چرا به سکوت تان پایان نمی‌دهید! فردا بسیار دیر است. ‏

امروز که اتحادیه اروپا بطور آشکاری در مقابل افراطیون آمریکایی ایستاده و از ضرورت بقای برجام و مذاکره دفاع می‌کند، می‌توان مذاکرات برجام ۲ را در فضایی مثبت آغاز کرد و به گونه‌ای به نتیجه رساند که هیچ یک از طرفین دچار احساس ‏شکست و خفت نشود. این فرصت طلایی نباید سوزانده شود. صدای مردم بشوید. مردم به فراخوان شما پاسخ مثبت خواهند ‏داد.

شما سه بزرگوار تنها کسانی هستید که شاید بتوانید، امید و اعتماد را به جامعه باز گردانید. در دفاع از ضرورت فوری مذاکره ‏قیام کنید و به رهبر بی‌کفایت نظام بفهمانید که اگر این جنگ ناعادلانه سر بگیرد، مردم در کنار او نخواهند ایستاد. این مردم ‏نا امید و خاموش، خواهان صلح و آرامش‌اند. صدای ملت بشوید تا نامتان زمزمه نیمه شب مردم شود و به نیکی در خاطره ملی ‏بماند. ‏