iran-emrooz.net | Fri, 03.06.2016, 5:57
جنبش سبز ایران زنده است. حفظ ارتباط ما در مسیر حرکتِ جنبش مهم و حیاتی، و در این روزها، اساساً، همۀ این حرکت است. خیابان تنها عرصۀ مبارزۀ ما نیست. برای مبارزه با ناامیدی و مرگ، ما می‌باید بیشتر و زیباتر زندگی کنیم، خوب‌تر ببینیم، درست‌تر و خردمندتر اعتراض کنیم؛ خردمندترینی که می‌شناسیم، تا لحظه‌ای شبیه ذهنیتی که با آن در مبارزه‌ایم نشویم. ما برای ساختن برخاسته‌ایم، برای آفریدن، پیش رفتن، زیبا شدن و تازه کردن.
اگر خواست اصلاح‌طلبان آزادی و دمکراسی است، در ساختار ولایت مطلقهٔ فقیه و کشورداری در چارچوب فقه اسلامی امکان دسترسی به آن و حقوق برابر شهروندی وجود ندارد. اساس احکام فقهی که سهم و حق مؤمن، مسلمان سنی و شیعی، و غیر مسلمان، زن و مرد را رسماً نابرابر می‌داند، بر تبعیض استوار است. در حالی‌که در دمکراسی همهٔ این‌ها شهروندند و باید از حقوق برابر برخوردار باشند. این موانع قانونی باید برداشته شود.
سکوتمان را کشتند / تنی را که با دهان به خیابان کشانده بودیم / دستی را / که سلاح سردمان بود / صدایمان را کشتند / نه / ما هیچ چیز را پنهان نکرده بودیم / نه در جیب‌ها / نه در مشت / نه در دهان خالی‌مان / تنها / چراغی می‌خواستیم / که تاریکی این بغض را روشن کند /...