ايران امروز

همایش وارثان دو تمدن قدیمی در برلین

محمود کرد - برلین
روز ۲۵ بهمن پایتخت آلمان شاهد گردهمائی بزرگی از حامیان جنبش سبز مردم ایران و نمایندگان خیزش ضددیکتاتوری مردم مصر بود. در این اجتماع که علیرغم هوای بسیار سرد چندصد نفر در میدان اصلی شهر برلین گردهم آمده بودند علی عبدالوهاب روشنفکر سرشناس مصری ودبیر جامعه مصری های مقیم این شهر ضمن ستایش از همبستگی جنبش سبز ایران با قیام مردم در کشورش، از تاریخی بودن مناسبات و قدمت فرهنگی دو ملت بزرگ ایران و مصر سخن گفت. او بدرستی این نکته را تصریح کرد که این دو ملت علیرغم همه ملالت هائی که در طول تاریخ برسرشان رفت، کم و بیش پابرجا ماندند و با افت و خیزهایشان نشان دادند که کماکان حامل فرهنگ وسنن قدیمی‌ترین تمدن های بشری‌اند واتفاقآ از همین رو از تحولات هم تاثیر می‌پذیرند. نقش این دو ملت بزرگ در منطقه بگونه‌ایست که وقوع هر تحول جدی در این دوکشور نه تنها در بین ملت های همسایه بلکه در تمام منطقه خاورمیانه تا شمال آفریقا تاثیرات انکار ناپذیری برجای گذاشته ومی گذارد.

او تاکید کرد که حمایت مردم ایران از مبارزات مردم شمال آفریقا و بخصوص مصر آنهم در شرایطی که در ایران جنبش سبز به بدترین شکل ممکنه سرکوب می شود تحسین برانگیز و غرورآفرین است. او در ادامه گفت آنچه که امروز ما در داخل ایران ویا درخارج از سرزمینتان شاهد هستیم نویدبخش شکلگیری یک جبهه وسیع ضد دیکتاتوری به گستره تمامی منطقه است او درپایان سخنانش تصریح کرد که همه آزادیخواهان بخصوص درمصر حامیان مبارزات مردم ایران در راه آزادی شان هستند.

نگاهی گذرا به تاریخ همین یک قرن گذشته این دو ملت ، بخصوص در دوره هائی که آنها در رآس مبارزات ضد استعماری آسیا و آفریقا قرار داشتند این ادعارا اثبات می‌کند. جنبش ملی شدن نفت در ایران و بلافاصله پس از آن جنبش ملی شدن کانال سوئز نقشی تعیین کننده در رشد وارتقاء آگاهی مردم در آسیا و آفریقا داشتند که منجر به تحولات سیاسی بسیاری در آ ن دو قاره شد و بیهوده نیست که شکل‌گیری سازمان کشورهای غیرمتعهد در جهان دوقطبی آن‌روز بخصوص مدیون تلاشهای دو کشور مصر و ایران است و از همین روست که تحولات کنونی در این کشورها را باید با حساسیت مورد بررسی قرار داد.

در نگاه اول اینگونه بنظر می‌رسد که قیام ضد دیکتاتوری مردم مصر به برخی جهات شبیه انقلاب بهمن سال ۱۳۵۷ با بیش ازسه دهه تآخیر است که همین امر موجبات بروز برخی نگرانی ها بخصوص از بابت احتمال هژمونی اخوان‌المسلمین را در جامعه مصر فراهم کرده است. بی دلیل نیست که سردمداران جمهوری اسلامی در ایران و سازمان حماس در غزه بلافاصله پس از آغاز این قیام با ندیده گرفتن عرف دیپلماتیک به شعف آمدند و آن را از جنس خود قلمداد کردند، فارغ از اینکه این فقط یک جنبه از انقلاب مردم در تونس و بخصوص مصر بوده است.

وجود شباهت های بسیاری بین قیام مردم مصر و جنبش سبز در ایران از یک سو و تغییر اوضاع جهان نسبت به سی و دو سال قبل از سوئی دگر، همراه عوامل دیگری ازجمله حضور یک ناسیونالیزم قوی عربی- مصری در جامعه که بویژه در کالبد ارتش مصر جا گرفته و بعنوان یک رقیب تاکنون کمتر مجال حیات سیاسی و برخآ فیزیکی به اخوان المسلمین داده است یا حضور یک اقلیت قوی بیست درصدی مسیحیان قطبی در مصر، عملآ امکان بازگشت به عقب و استقرار حکومتی مذهبی از نوع ایران را کاهش داده است.

البته نقش اسرائیل در آینده تحولات منطقه بخصوص در ارتباط با مصر بسیار مهم خواهد بود، مواضع توسعه طلبانه اسرائیل درگذشته و سنگ اندازی در راه برقراری صلح از طریق گسترش شهرک سازی و تشدید خصومت در منطقه، عملآ نقشی تعیین کننده به این کشور در بحرانی نگاهداشتن خاورمیانه و بالاخره به تآخیرانداختن تحولات دمکراتیک در این کشورها داده است، اسرائیلی ها و بزرگترین حامی شان آمریکا امروز در شرایطی قرارگرفته اند که اگر قطار صلح راکه مدتهاست ازحرکت انداخته اند را دوباره به راه نیاندازند می توانند فرصت های ایجاد شده درراه استقرار صلح ودمکراسی را به فضائی نا روشن و تاریک برای همه از جمله برای اسرائیل مبدل سازند.

امروز اما این جنبش سبزما وایران ماست که در نتیجه تآثیر مستقیم آنچه که در تونس و مصر رخ داد جان تازه ای میگیرد وتجدید قوا میکند ، آنچه را که تا دیروز کودتاچیان پایان کارش را در بوغ وکرنا کرده بودند یکباره پدیدار شده وآنها را پریشان کرده است .

جنبش سبز توانست با پیشنهاد به موقع آقایان موسوی و کروبی در اعلام راه پیمائی به منظور حمایت از این قیام نه تنها حربه به اصطلاح دفاع از مردم کشورهائی مصر و تونس را رهبران کودتا خارج سازد، بلکه با نشان دادن هرچه بیشتر چهره واقعی آنان، منجر به رسوائی بیشترشان شد.
سیلی که از تونس و مصر راه افتاد دیر یا زود، کم یا زیاد در تمام منطقه جاری خواهد شد و ازاین پس هیچ دیکتاتوری از سرهنگ قذافی گرفته تا علی خامنه‌ای از علی عبدالله صالح تا بشار اسد هیچکدام خواب راحت نخواهند داشت.

۲۵ بهمن
محمود کرد - برلین