دريغ است ايران كه ويران شود

تا انتخابات رياست جمهورى كمتر از دوهفته باقى است، مشاهدات در تهران و نيز اخبار شهرستان‌ها حاكى از آن است كه جنبش مدنى خودجوش در كشور – كه بيشتر مى‌توان نام جنبش سبزها بر آن نهاد - مى‌رود تا به موج سهمگين مدنى در مقابله با تحجر و قدرت‌طلبى بدل شود.
مردم در كوچه و خيابان‌هاى شهر از جوانان مبلغ موسوى"نشان سبز" او را مى‌خواهند، نشانى كه گروه‌هاى مختلف جوانان تعابير خاصى از آن دارند و تعريف‌هاى طرفداران محيط زيست، طيف‌هاى چپ، طرفدارن حقوق بشر و جوانان مذهبى و... از رنگ سبز متفاوت است. "رنگ سبز" در مدت كوتاهى به نشان صلح‌طلبى و سبزانديشى بدل شده است.

با اينكه هشدارهاى دلسوزان و طرفداران اصلاح‌طلب از احتمال تقلب در انتخابات حكايت دارد از طرف ديگر اقبال عمومى به كانديداى شاخص اصلاح‌طلبان هر روز بيشتر و بيشتر مى‌شود و مى‌رود تا هر گونه تقلب احتمالى را نيز خنثى سازد.

اخبار موثق حكايت از آن دارد حتى در استانى مثل مازندران كه در دور قبل، جناح راست رأى اكثريت را دارا بود، با اينكه در حال حاضر هم ۸۰ هزار تومان "سود سهام عدالت!!" را روزانه در روستاها توزيع مى‌كنند، اقبال عمومى به اصلاح‌طلبان، حتى در روستاهاى آنجا بسيار بيشتر از دور قبل شده است. مردم به راه افتاده‌اند و مثل هميشه حتى جلوتر از برخى از روشنفكران حركت مى‌كنند.

با اينكه اعلاميه‌هاى رسمى تحريم انتخابات از طرف گروه‌هاى مختلف سياسى در اين دوره به مراتب كمتر از دور قبل است، برخى از روشنفكرانى كه همچنان بر طبل قهر و تحريم مى‌كوبند در مصاحبه با برخى از رسانه‌هاى حامى و مشوق تحريم، سعى دارند موج ايجاد شده را ناديده گرفته و درست در راستاى اهداف سردمداران جناحى كه از حضور ميليونى سبزانديشان در هراس و واهمه هستند عمل نمايند.

از طرفداران وضع موجود انتظارى به غير از اين نيست اما عجبا از كسانى كه گويا قرار است همچنان در دهه ۶۰ باقى بمانند و اتفاقات آن سال‌ها را دليل اصلى تحريم و اجتناب از هرنوع همراهى و همنوايى با عموم مردم در انتخابات اعلام مى‌كنند. آنچنان در توهم توطئه و دشمن پندارى باقى مانده‌اند كه در مصاحبه با رسانه‌هاى همسو با افكار خود، مطالبات جامعه مدنى در اين دوره در حوزه محيط زيست، زنان و كودكان و... كه با طرح سوال از كانديداها مطالباتشان را مطرح كرده‌اند، به تمسخر گرفته و حتى اعتقاد دارند "كسانى كه با علم بر اينكه جمهورى اسلامى نا كار آمد است، در انتخابات شركت مى‌كنند، يا براى خود كيسه‌اى دوخته‌اند و يا خط خيانت به آرمان‌هاى راستين خلق را در پيش گرفته‌اند".

از اين كه در دهه ۶۰ هزاران انسان دگرانديش جان عزيزشان را در راه عقايدشان فدا كرده‌اند هميشه براى ما ناگوار بوده و بايد به خاطر ايستادگى و عظمت آنان سر تعظيم فرود آورد اما چه كسى گفته كه مرگ آن عزيزان بايد سد راه هرچه تحول و نوخواهى باشد؟ و اگر با خودمان صادق باشيم و اگر اين جانباختگان زنده بوده و در كوران مطالبات جامعه مدنى و نيز شور و علائق مردم عادى به تغيير وضع موجود قرار مى‌گرفتند با سكوت و تحريم از مقابل انبوه مطالبات تحول‌خواهى رد مى‌شده‌اند؟

آن دسته از منتقدين وضع موجود كه براى حضور در انتخابات اعلام آمادگى كرده‌اند نه براى خود كيسه‌اى دوخته‌اند و نه قصد خيانت به امثال اين روشنفكران را دارند، بلكه اعتقاد دارند شركت و حضور موثر در انتخابات تنها گزينه ممكن براى ايجاد حداقل تغييرات در وضع موجود است.

اما شما در طى اين سال‌ها براى بالندگى جنبش‌هاى مدنى چه كرده‌ايد؟ آيا جز اين است كه به دليل بسیارى از مسائل شخصى و ذهنى خود هيچ تشكلى صنفى و مدنى را نتوانستيد راهبرى كنيد؟ و آيا جز اين است كه انشعاب‌هاى متعدد نتيجه فعاليت‌هاى بسيارى از روشنفكران در داخل و خارج از كشور- همان‌هايى كه در شرايط كنونى سعى در تحريم انتخابات و انحراف خواست عمومى مردم ايران گام بر مى‌دارند - بوده است؟ براى جوانانى كه مى‌خواهید از شما تبعيت كرده و در خط تحريم شما درآيند چه آلترناتيوى پيشنهاد مى‌كنيد؟ قهر در جايى كارساز است كه توانسته باشيد آلترناتيوی جدى و توانمند در مقابل موافقان حضور در انتخابات ايجاد كرده باشيد.

جامعه ايران در راه تلاش براى رسيدن به دموكراسى و آزادى در مرحله حساس و تاريخى قرار گرفته است كه در نوشته‌ها مقالات و مصاحبه‌هاى مختلف اهميت حضور در انتخابات دوره دهم رياست جمهورى به كرات بازگو شده است و شايد اين دوره، آخرين فرصت براى تجديد شور اصلاح‌طلبى باشد. تحريم و نيز تشويق هموطنان به عدم حضور در انتخابات دقيقاً در خط جناح تماميت خواه مى‌باشد كه از حضور ميليونى – شبيه آنچه كه در دوم خرداد ۷۶ اتفاق افتاده است – در هراس هستند.

تحريمى‌ها با عدم حضور در انتخابات آب به آسياب دشمنان تحول خواهى مى‌ريزند و انتقام خود را به خاطر تمامى ناملايمات گذشته از مردمى مى‌گيرند كه با پيوستن به جنبشى مدنى قصد تغيير مسالمت‌آميز وضع موجود را دارند. تمامى شواهد حكايت از آن دارد كه ايران عزيز ما به خاطر اتخاذ سياست‌هاى نادرست اقتصادى و اجتماعى با شيب بسيار تند به سمت تباهى و فلاكت مى‌رود و اين در حالى است كه تنها گزينه موجود براى جلوگيرى از اين تباهى- و يا حداقل كم كردن شيب سقوط - حضور موثر هموطنان در انتخابات است. با قهر و تحريم هزينه آبادانى مجدد ايران ما صدچندان خواهد شد، پس براى يارى به "ايران" درنگ نكنيد.