اعتماد ۲۱ مرداد ۱۳۹۹
چندی پیش در یادداشتی نوشتم که به چه علت فساد در جامعه ما عمیق‌تر و ریشه‌ای‌تر از آن است که با مبارزه‌ای سطحی برچیده شود و نکته مهم‌تر اینکه بسیاری از اقدامات ضد فساد بیش از آنکه یک اقدام اساسی باشند، یک نمایش سطحی است، نمایشی که برای سر کار گذاشتن مردم طراحی می‌شود. حتی می‌توان سناریوی آن را هم حدس زد. آخرین و خنده‌دارترین آنها سخنان رییس بنیاد مستضعفان است که متولی ایفای چنین نقشی بود. نقشی که به سرعت به علت ناآشنایی بازیگر آن لو رفت.
وی با اشاره به یک سری اسامی و اینکه فلان ملک بنیاد دست این است و دست آن بوده، خواست تصویری ضد فساد از خود نشان دهد. در حالی که بخش مهمی از آنچه که گفت اصلاً مهم نبود و حتی فساد هم نبود. حتی اگر همه‌اش هم فساد باشد، جزء فرعی و کوچکی از ماجرای تاریخ فساد در این بنیاد است که طرح این موارد موجب به حاشیه رفتن موارد اصلی فساد می‌شود. سعی می‌کنم ابعاد ادعای خود را بشکافم.
۱- وجود ساختمان‌های بنیاد در دست ارتش و سپاه چه وجهی از معنای فساد دارد؟
این دو نهاد صدها و هزاران مکان در دست دارند که از بودجه عمومی و دولت است، اصولاً چه اهمیتی دارد که یک مکان بنیاد هم دست آنان باشد یا نباشد. مگر اموال شخصی است که به جیب فرماندهان آنان برود. در بهترین حالت آنها را پس‌می‌گیرید برای بنیاد. سپاه و ارتش هم اگر جا کم بیاورند از پول و بودجه ملت یک جای دیگر را می‌خرند. این ارتباطی با فساد ندارد.
۲- بودن یک ساختمان دست روسای جمهور قبلی چه معنایی از فساد دارد؟ این وظیفه دولت است که برای روسای جمهور قبلی خود دفتری را حتی با هزینه متعارف تأمین کند. روسای جمهور قبلی هر کشوری فارغ از گرایش سیاسی آنان، نوعی سرمایه سیاسی محسوب می‌شوند. اصولاً تخصیص این حد از امکانات هم برای آنان؛ هیج ایرادی ندارد.
باید جلوی اتلاف آن ۸۰۰ میلیارد دلار را می‌گرفتید که در زمان ریاست‌جمهوری دود شد رفت هوا. جلوی آن را نگرفتید چون خودتان هم شریک آن اتلاف عظیم بودید. حالا از آنان می‌خواهید که یک ساختمان را ترک کنند. آن هم به این صورت نمایشی که آنان هم بگویند چشم می‌خواهیم برویم جنوب شهر مثلاً در عبدل‌آباد دفتر بزنیم!! شما هم تشکر کنید. آقا نقش‌بازی کردن هم قلق دارد نه این قدر ابتدایی.
۳- حالا فرض کنید که یک مرکز مطالعاتی و آموزشی خبرنگاری هم که هر دو غیر انتفاعی هستند از ساختمان‌های بی‌حساب و کتاب بنیاد استفاده کنند، به کجای عالم بر می‌خورد؟ حتی اگر این استفاده درست هم نباشد، فساد به معنای مورد نظر مردم و جامعه نیست. مگر اینکه سوءاستفاده‌های دیگری در این میان باشد. البته مدرسه آقای حداد تنها مورد جدی در این ماجرا است، آن هم در اندازه‌های کوچک است که در ادامه به اصلی‌ها می‌رسیم.
۴- از سوی دیگر گفته‌اند که هزاران ملک توسط نهادها و سازمان‌ها تصرف شده است. کلمه “تصرف” بار معنایی منفی دارد. اگر رفته‌اند و انجا را به زور گرفته‌اند چرا شکایت کیفری نمی‌کنید؟ ولی اگر تصرف آن مکان‌ها با اجازه یا توافق بنیاد و مسئولین آن بوده اول بفرمایید چه کسانی این اجازه‌ها را داده‌اند و آیا مسئولین قبلی تخلفی کرده‌اند یا خیر؟ اگر تخلف کرده‌اند آنها را دادگاهی کنید اگر نه، این نمایش بی معنا است و فقط برای رد گم کردن است.
۵- ابتدای سال ۱۳۷۵، مجلس چهارم تحقیق و تفحص از بنیاد مستضعفان نمود، که به صورت تصادفی حدود ۱۵۰ پرونده واگذاری از هزاران پرونده بنیاد را رسیدگی کرد، افتضاحی تمام‌عیار بود. لطف کنید آنها را رو کنید. بفرمایید ساختمان‌های فروخته شده به اشخاص حقیقی و نه اشخاص حقوقی و عمومی کدام‌ها است؟
بفرمایید لیست کلیه دارایی‌های بنیاد از ابتدا تا حالا داده شود و معلوم کنید کدام‌ها در اختیار کی هست؟ بفرمایید لیست اموال منقول بنیاد را بدهند و معلوم کنید به چه قیمتی و به چه کسانی فروخته شده‌اند؟ همان‌هایی که در پرونده مشهور به بانک صادرات وجود داشت و گوشه‌ای از آنها در روزنامه سلام طرح شد. بفرمایید قراردادهای موجود این بنیاد شفاف شود.
آیا خبر منتشر شده در باره پرداخت هزار میلیاردی برای تبلیغات با صداوسیما را رد می‌کنید؟ بفرمایید که سهام بنیاد مستضعفان در اپراتوری‌های تلفن همراه و افزایش تعرفه استفاده از اینترنت چگونه است؟ و مواضع آقای رییس بنیاد در باره افزایش سرسام‌آور تعرفه‌های اینترنت چیست؟ ارقام یک ماهه این افزایش تعرفه‌ها معادل خرید همه این ساختمان‌ها است.
مسأله این است که این نوع نمایش‌های سیاسی، نتیجه‌ای جز لوث شدن مفهوم مبارزه با فساد ندارد، و نتیجه‌ای جز به انحراف بردن افکار عمومی و زمینه‌سازی تبلیغاتی برای انتخابات ندارد. به همین علت در باره انتخابات سال آینده پیشنهادی دارم که در یادداشت جداگانه‌ای آن را شرح خواهم داد.
ضمنا خوب است به این پرسش هم پاسخ دهید که چگونه می‌شود در این مجمع‌الجزایر فساد یک جزیره کوچک سالم و ضدفساد سربرآورد؟