ايران امروز

نشريه خبری سياسی الكترونيك

Iran Emrooz (iranian political online magazine)

iran-emrooz.net | Thu, 09.01.2020, 11:10

مهم‌ترین درس‌ها از هفته‌ای که بوی خون داد / احسان محمدی


۱. اگر «تنها» منبع خبری و فکری‌تان منوتو،  بی بی سی، ایران اینترنشنال یا صدای امریکاست، تحلیل‌هایتان احتمالاً اشتباه است، اگر «تنها» منبع تحلیلی‌تان صدا و سیما یا امثال احسان محمدی است، حتماً اشتباه است.

هر وقت یک نفر، یک جریان یا رسانه‌ شد منبع اصلی خبری و فکری‌تان و ذره‌ای به آن تردید نکردید اشتباه خواهید کرد.

۲. بیشتر آدم‌ها وقتی فشار می‌آورند حقیقت را بگو، منظورشان این است چیزی که من به آن اعتقاد دارم و حقیقت محض است را تکرار کن! چون هر چیزی را غیر از تصور من بگویی مزدوری و دروغگو!

۳. اتفاقات این چند روز باز یادم آورد چه با حمله آمریکا ما منقرض بشویم و چه خنده را در دهان ترامپ به خاکستر تبدیل کنیم، راه درازی داریم تا یاد بگیریم کنار هم زندگی کنیم. چه در فضای مجازی، چه خیابان و چه زیر یک سقف. راهی طولانی، پر سنگلاخ، با دره‌های عمیق نفرت.

شعور، فرهنگ، تحمل نگاه مخالف، پرهیز از فحاشی و هتاکی به کسی که نظر و نگاهش را نمی‌پسندیم، “عالیس” نیست که برویم فروشگاه و بگوییم هلوشو بده، لیموشو بده، همه شو بده!

بدبختانه یاد گرفتنی است، تمرین‌کردنی است، با خون دل به دست می‌آید. برای همین کمتر کسی حوصله دارد به رنج یاد گرفتنش و یاد دادنش به نسل بعد از خود تن بدهد، به قول شازده کوچولو «آدم‌ها همه چیز را حاضر و آماده می‌خواهند».

بیشتر ما گرفتار  سندرم نتیجه فوری هستیم. همه چیز را زود و زیاد می‌خواهیم. بیشترین اطلاعات در کمترین زمان. حداکثر پول و زیبایی با صرف کمترین انرژی، هزینه و درد. این خاصیت عصری است که سرعت در آن حتی جای خدا را هم گرفته.

در چنین فضایی بیشتر آدم‌ها می‌گویند زود بگو! خب که آخرش چی؟ من حوصله ندارم بخونم، بگو چی می‌خوای بگی؟ تکلیفت رو روشن کن!

به جای اینکه آدم از صبح تا شب منتظر جا افتادن قورمه سبزی بماند، می‌شود رفت فست فود و گفت کدوم یک از غذاهاتون زودتر آماده میشه! می‌شود خرید، خورد و سیر شد اما برای شعور، فرهنگ و پیشرفت واقعی یک جامعه، فروشگاهی فست وجود ندارد. میانبر و دوپینگ وجود ندارد.

این موبایل و ماشین و ماکروفر و ... نیست که بشود پول داد و خرید و مدرن به نظر رسید، مدرنیته با خون دل به دست می‌آید، با تمرین، با تحمل، با پرهیز از هتاکی.

از رانندگی ما شهروندان گرفته تا مدیریت یک تشییع پیکر توسط حکومت، ما مستعدیم که خشم، توهین و حتی جنازه تولید کنیم.

بیشتر ما همان کارهایی را می‌کنیم که از حکومت ایراد می‌گیریم، حیف مثل آنها اسلحه و کلید زندان نداریم تا از شر مخالف‌مان راحت شویم!