رویترز به نقل از یک مقام امنیتی آمریکا گفته است که ایران مظنون اصلی حمله به نفتکش‌ها در بندر فجیره است. برخی دیگر از اخبار که ساعاتی پیش منتشر شدند پا را از این فراتر گذاشته و با قاطعیت ایران را عامل این حملات معرفی کردند. دیروز هم یک مقام اماراتی ادعا کرده بود که امارات در فاصله میان تکذیب تا تایید این حمله طی تماسی با مسکو از روسیه خواسته بود تا پاسخ صریح تهران در مورد رابطه با این عملیات را بگیرد اما تهران پاسخی به این درخواست نداده است.
این ادعا در حالی مطرح می‌شود که موسوی سخنگوی وزارت امورخارجه به صراحت ماجرای فجیره را عامل بی‌ثباتی منطقه دانسته بود.
اگر طی ساعت‌های آتی موضوع فجیره با تمرکز بر نقش ایران محور خبری رسانه‌های جهان قرار بگیرد می‌توان حدس زد که امید ترامپ برای مذاکره ناامید شده و فاز اول سناریویی که ایالات متحده را برای اقدام نظامی علیه ایران توجیه می‌کند فراهم شده است.
نکته مهم در این ماجرا آن است که هرچند در روزهای گذشته برخی مقام‌ها و تریبون‌های رسمی کشور از حزم و صبوری و نیفتادن به دام دشمن سخن می‌گفتند اما ماجرای فجیره که هنوز ابعاد آن مبهم و اخبار مربوط بدان متناقض و مشکوک است، چنان برخی را هیجان زده کرده است که بدون اندیشه‌ی ابعاد اظهارنظر خود از هم‌اکنون بر سر پیام این ماجرا و توانایی‌های ایران؛ داد سخن داده و در حال تکمیل پازلی هستند که تبعات منفی آن متوجه کشور خواهد شد.
نکته مهم دیگر مفروض قطعی عدم حمله نظامی آمریکاست که اگر برای ایجاد آرامش و کاستن از فشارها باشد قابل درک است، اما اگر واقعا مبنای عمل باشد کاری چندان عاقلانه نیست و دست‌کم نباید پنداشت که ماجراهایی چون فجیره (واقعی یا ساختگی) نمی‌تواند مبنای بروز یک حمله نظامی تمام‌عیار شود.