دولت اسرائیل پرونده‌ای را به منظور پیگیری غرامت ۲۵۰ میلیارد دلاری از هفت کشور عرب و ایران به مرحلۀ نهایی خود رسانده است.
طبق این پرونده، هفت کشور عرب در کنار ایران به دلیل راندن اجباری یهودیان ساکن این کشورها پس از جنگ ۱۹۴۸ و تصاحب و ضبط اموال به جا مانده از آنها، مشمول ۲۵۰ میلیارد دلار غرامت به یهودیان می‌شوند. این کشورها شامل مغرب، مصر، سوریه، عراق، یمن و ایران می‌شود و در رأس آنها تونس با ۳۵ میلیارد دلار و لیبی با ۱۵ میلیارد دلار قرار دارد.
تردیدی نیست که این پرونده به منظور مقابله با حق بازگشت یا درخواست غرامت فلسطینیان آواره بر اثر جنگ سال ۱۹۴۸ تدارک دیده شده است. اسرائیلی‌ها برای آنکه کشورهای عرب و مسلمان را از پیگیری حق بازگشت یا پرداخت غرامت منصرف کنند، با پیش کشیدن موضوع دارایی‌های یهودیان رانده شده، در صدد ایجاد ابزاری برای چانه‌زنی و یا اعمال فشار در این مورد هستند.
طبق گفتۀ اسرائیلی‌ها، با آغاز جنگ ۴۸ حدود ۸۰۰ هزار یهودی ساکن کشورهای عربی و ایران، به اجبار اموال‌شان را به جا گذاشته و به اسرائیل مهاجرت کرده‌اند و از این رو مشمول دریافت غرامت می شوند.
همانطور که گفته شد به نظرم این پرونده به قصد اجرا تهیه نشده و هدف آن اعمال فشار بر سر بحث حق بازگشت و یا پرداخت غرامت به آوارگان فلسطینی در آستانۀ اعلام علنی طرح صلح دونالد ترامپ موسوم به معاملۀ قرن است.
واکنش کشورهای عرب و ایران به این پرونده مشخص نیست؛ ولی ای بسا که برخی از آنها با خشم موضعی را در پیش گیرند که از آن بوی نژادپرستی و یا یهودستیزی برخیزد؛ یعنی همانچه راستگرایان اسرائیلی برای بسیج افکار عمومی غربی‌ها به نفع خود، برای آن نقشه کشیده‌اند.
به نظر من به جای این نوع مواضع نادرست، می‌توان پاسخ انسان‌دوستانه و در عین حال مؤثری به اسرائیل در این مورد داد و آن اینکه اعلام شود هر خانوادۀ یهودی در اسرائیل که مدعی کوچ اجباری و ضبط ناعادلانۀ دارائی‌های خود است، می‌تواند به محل سکونت قبلی خود بازگردد و با ارائۀ مستندات حقوقی اموال خود را پس بگیرد. در مقابل، اسرائیل نیز باید دقیقاً همین فرمول را بپذیرد؛ یعنی تمام خانواده‌های آوارۀ فلسطینی به زادگاه خود در شهرهای اسرائیلی باز گردند و با ارائۀ اسناد و مدارک اموال و دارائی‌های خود را صاحب شوند.
طبعاً کشورهای عرب و ایران با پذیرش اتباع یهودی سابق خود، مشکلی پیدا نمی‌کنند؛ اما اسرائیل به دلیل ماهیتی که تحت عنوان «کشور یهود» برای خود تعریف کرده است، اگر آوارگان را بپذیرد، ماهیت آن عوض می‌شود و اگر نپذیرد که به نظر من هرگز و در هیچ شرایطی نخواهد بپذیرفت، ادعای دریافت غرامت‌اش برای جمعیت مهاجر یهودی در مقابل نادیده گرفتن حق بازگشت یا پرداخت غرامت به آوارگان فلسطینی، نیرنگی پوچ و نمایشی از کار در خواهد آمد!