ايران امروز

نشريه خبری سياسی الكترونيك

Iran Emrooz (iranian political online magazine)

iran-emrooz.net | Tue, 04.12.2018, 13:58

چرا می‌گویند «مسعود نیلی» دشمن مردم است؟


«توماس استوکمان» پزشک بود. پزشکی در شهری نه‌چندان ثروتمند. شهری که چشمه‌های آب‌معدنی زیادی داشت. انجمن شهر و شهرداری روی چشمه‌های آب‌معدنی سرمایه‌گذاری کردند تا اینکه گردشگری شهر بی‌رمق، رونق گرفت و مردم دسته‌دسته از گوشه و کنار برای آب‌تنی در چشمه‌ها به این شهر می‌آمدند. مدتی گذشت و وضع مردم خیلی بهتر شد. شهر رنگ تازه‌ای گرفت و زمین‌ها ارزش پیدا کرد.

همه خوشحال و خرسند بودند تا اینکه دکتر استوکمان کشفی کرد. او متوجه شد آب‌تنی در چشمه‌های آب گرم شهر، سلامتی مردم و توریست‌ها را به خطر می‌اندازد و احتمال دارد آنها برای همیشه عقیم شوند. او که مامور کنترل بهداشت حمام‌های عمومی شهر بود به دیدار برادرش پیتر استوکمان، شهردار همین شهر رفت. موضوع را به شهردار اطلاع داد اما او از توماس خواست هیچ‌جا این موضوع را مطرح نکند.

توماس اما بی‌توجه به این توصیه و بر حسب رسالتی که در خود احساس می‌کرد، نتیجه تحقیقات خود را به انجمن شهر اطلاع داد. اعضای انجمن شهر هم از او خواستند این موضوع را مسکوت نگه دارد. روزنامه شهر هم حاضر نشد صحبت‌هایش را منتشر کند. فشارها به او زیاد شد و مردم هم در کوچه و خیابان به شماتت او پرداختند و در نهایت، او را دشمن مردم خطاب کردند. آنقدر در کوچه و خیابان به او سنگ زدند و دشمن مردم خطابش کردند تا اینکه خانه‌نشین شد.

حکایت «مسعود نیلی» چیزی شبیه حکایت «توماس استوکمان» است. مسعود نیلی از طیف اقتصاددانانی است که متوجه یک آفت ضدمردمی در اقتصاد ایران شده‌اند که این آفت هر از چند سالی به صورت جهش ارزی و مسکن همراه با یک شوک تورمی به مردم تحمیل می‌شود و باعث فقیرتر شدن عده زیادی از مردم می‌شود. مسعود نیلی چاره کار را یافته است اما وقتی آن را می‌گوید عده‌ای با ایجاد نویز، مانع شنیده شدن صدای او می‌شوند.

اگر در پنج سال گذشته راهکار مسعود نیلی و عالمان اقتصادی اجرا می‌شد الان نرخ دلار حداکثر ۶۰۰۰ تومان بود اما اکنون حدود دو برابر این رقم است و در برخی ماه‌های گذشته رکوردهای بالاتری هم ثبت شده است. نیلی و اقتصاددانان متوجه شده‌اند که دولت‌ها با چاپ پول باعث ایجاد تورم می‌شوند و همزمان با استفاده از لنگر نرخ ارز (بخوانید بر باد دادن دلارهای نفتی) بخش اصلی تورم را به آینده پرتاب می‌کنند که تجمیع آن به صورت «شوک ارزی» و «جهش تورم» نمود می‌یابد.

نیلی و اقتصاددانان می‌گویند این جهش ارزی و شوک تورمی بزرگترین مخرب اقتصادی است و باید از بروز آن ممانعت کرد. راهکار آن است که دولت‌ها یا پول بدون پشتوانه (فراتر از رشد اقتصادی) منتشر نکنند یا اگر منتشر کردند تورم را به آینده پرتاب نکنند تا به صورت تجمیع شده بر سر مردم آوار شود.

حرف نیلی این بود که اگر نرخ ارز در طول چهار سال گذشته (۱۳۹۲ تا ۱۳۹۶) به تدریج (تاکید می‌کنیم به تدریج) به ۶۰۰۰ تومان می‌رسید شوک ارزی و جهش تورمی غیرممکن می‌شد و این فرمولی است که هرکس الفبای اقتصاد را بداند بر آن مهر تایید می‌زند. اما با او و اقتصاددانان همان معامله می‌شود که با «توماس استوکمان» شده است. چرا؟ چون این فرمول منافع ذی‌نفعان زیادی را مختل می‌کند که داستانی مفصل دارد...