این را برای آن گروه از نمایندگان مجلس می گویم که پیش و پس از رای گیری در باره ی لایحه ی الحاق ایران به کنوانسیون منع پولشویی ، پیامکی تهدید به قتل شده اند اگر رای موافق بدهند یا داده باشند.
دوره ی ششم مجلس ،زمانی که رییس کمیسیون فرهنگی بودم و لایحه ی الحاق ایران به کنوانسیون منع انواع تبعیض علیه زنان در صحن مجلس مطرح بود، به عنوان موافق با آن، نطق مفصلی کردم و در پایان هم با لحنی مزاح آلود خطاب به متشرعان مجلس گفتم: به این لایحه رای بدهید که حسنه ای در نامه ی اعمال تان ثبت شود. اکثریت مجلس، رای مثبت داد و البته همچون بسیاری از مصوبات مترقی مجلس ششم، در قلاب شورای نگهبان، گیر کرد.
یکی دو روز پس از تصویب، حوالی عصر در نوبت صف نانوایی سنگکی محله مان ایستاده بودم که ناگهان یک آقای مزین به ریش نامرتب با ابروان تا به تا آمد کنارمن و یواشکی گفت: پورنجاتی هستی؟
گفتم: اینجوری میگن.
گفت: چند لحظه باهات کار دارم.
به نفر پشت سری گفتم نوبت من محفوظ، بر می‌گردم. آمدم کمی با فاصله از نانوایی. جایی که خودروی پژو جی. ال. ایکس شخصی ام را پارک کرده بودم و همسرم نیز داخل آن نشسته بود به انتظار.
جناب ریشوی ابرو تابیده ناگهان و بی مقدمه رفت سر اصل مطلب:
«اگه همین حالا یه تیر خالی کنم توی اون قلب سیاهت، چه غلطی میتونی بکنی؟ خائن بی‌دین... همه‌ی هیکلتو از نظام داری، حالا واسه ما شدی طرفدار حقوق بشر. بزنمت کی به دادت میرسه؟ هان؟ ...»
لبه کت خودش رو کنار می‌زد و هی کلت کمری رو نشون می‌داد.
همسر من که با فاصله‌ای کم، شاهد ماجرا بود انگاری احساس کرد که اوضاع کیش میشیه. از ماشین بیرون آمد. من برای رفع نگرانی اش بلند گفتم: الان نوبت منه. نان رو می‌گیرم و میام.
بعد رو کردم به طرف مسلح و آهسته گفتم: فکر کنم اون موقعی که اولین بار کسی منو با اسلحه تهدید به مرگ کرد، شما در ستون فقرات پدرت بودی. جرات داری، بیارش بیرون...
بعد، یقه‌اش را گرفتم و با صدای بلند گفتم: تروریست!
جماعت در صف نانوایی برگشتند به طرف صدا و همسرم هراسان آمد نزدیک و طرف هم فلنگ رو بست و الفرار.
فلذا (کوفت و فلذا) خواستم به این نمایندگان تهدیدشده با پیامک یادآوری کنم که: شما به دوران متمدنانه‌ی این جانوران مقدس رسیده اید که به جای تهدید حضوری با کلت، پیامک می فرستند، عزیزان برادر..!