امید حسینی، نویسنده اصولگرا و مدیر کانال «آهستان»، در یادداشتی تلگرامی نوشت:
به گفته وکیل استاد شجریان، ظاهرا شکایت چند سال پیش استاد از صداوسیما بابت پخش بدون مجوز و دستکاری‌های پی‌درپی در آثار و آلبومهای وی، در دادگاه رد شده. دادگاه محترم گفته است که صداوسیما نه تنها هیچ جرمی مرتکب نشده؛ بلکه با انتشار آثار استاد به او خدمت کرده و باعث شهرت ایشان شده!
اگر اظهارات وکیل استاد شجریان درست باشد و رای دادگاه هم واقعا همین باشد، هیچ‌چیز نمی‌توان گفت جز ابراز تأسف از این‌همه بی‌احترامی و بی‌توجهی به حقوق هنرمند.
عملا به حرف‌های سال‌ها پیش استاد شجریان می‌رسیم که کمترین چیزی که برای صداوسیما (و انگار برای اکثر مسوولان و نهادها و سازمانهای فرهنگی و هنری) اهمیت ندارد، حقوق هنرمند است.
قبلا چندین بار درباره اختلافات شجریان و صداوسیما نوشته‌ام. متاسفانه در سال‌های اخیر مخصوصا بعد از مصاحبه‌های استاد شجریان در سال ۸۸، برخی افراد و جریان‌های سیاسی، بد‌اخلاقی و بی‌انصافی و اهانت و توهین را به حد اعلی رساندند و بدون توجه به علل و عوامل اصلی ناراحتی‌ها و گلایه‌های شجریان، انواع اتهامات را به او نسبت دادند.
برای آدم‌هایی که اهل بازی‌های سیاسی هستند و همه‌چیز را از دریچه تنگ سیاست می‌بینند، تکرار این حرفها هیچ فایده‌ای ندارد؛ اما کسانی که دنبال انصاف و عدالت و حقیقت هستند، باید به ریشه‌های اختلاف توجه کنند.
ریشه اختلافات هم از ابتدا چیزی نبود جز همین عدم توجه و عدم احترام به مقام هنرمند. آنهم هنرمندی تکرارناشدنی مثل شجریان.
خوب است به این دو مصاحبه استاد توجه کنید که مربوط است به سال‌ها قبل از ۸۸. اولی مربوط به سال ۷۴، دومی سال ۷۷:
شما دو سال پیش در نوروز ۷۲ در تلویزیون حضور پیدا کردید. این حضور بعد از ۱۷ سال بود. الان رابطه شما با رادیو و تلویزیون چطور است؟
من از وضعیت موسیقی در رادیو و تلویزیون راضی نیستم. حدود بیست سال پیش کاری را به نام «گر به تو افتدم نظر» اجرا کردم که اخیرا دیدم تلویزیون برداشته مطابق سلیقه خودش روی آن تفسیری و تصاویری گذاشته است. این یک توهین است. تلویزیون حق ندارد این کار را بکند. اصلا آن چیزی که برای رادیو و تلویزیون مطرح نیست، حقوق معنوی هنرمند است. یا در زمان جنگ کاری را اجرا کردم که رادیو و تلویزیون این کار را پخش می‌کند ولی آنجا که با سلیقه آنها متفاوت است، بخشی را حذف کرده‌اند. منظور آهنگ «میهن ای میهن» است. متاسفانه هرچه هم به تلویزیون می‌گویم توجه نمی‌کنند. اصلا حقوق هنرمند برای آنها مطرح نیست. به همین خاطر مدتهاست که دیگر نه رادیو گوش می‌کنم، نه تلویزیون می‌بینم.
زمانی که شما به صداوسیما اعتراض کردید، در جواب گفتند آقای شجریان دنبال این است که تلویزیون در انحصار موسیقی ایرانی باشد و فقط موسیقی سنتی ایرانی پخش شود. درحالیکه موسیقی‌های دیگری هم هست. آنها هم باید پخش شود.
این حرفها مغرضانه بود. کاملا مشخص است که من چنین نظری نداشتم. آنها عصبانی بودند و به همین خاطر به من تهمت زدند. البته آنها آزادند هرچه می‌خواهند بگویند. مردم قضاوت خواهند کرد. مردم با شناختی که دارند درک می‌کنند حق با کیست. حرف من این بود و هست که اگر می‌خواهید موسیقی پخش کنید، از هر نوع که باشد، نوع خوب و باکیفیت را پخش کنید. دوم آنکه حقوق هنرمند را نادیده نگیرید. به حقوق معنوی و مادی هنرمند احترام بگذارید. بدون اجازه هنرمند اثر او را دستکاری نکنید، حذف نکنید و بر روی آن تفسیرهای دلخواه و تصویرهای نامربوط نگذارید. همه حرف من این بود ولی آنها سعی کردند این حرف را به یک اختلاف شخصی تبدیل کنند و بگویند شجریان با فلان هنرمند رقابت دارد. صداوسیما به جای این کار باید سیاست احترام به هنرمند را در پیش بگیرد. احترام به حقوق هنرمند، احترام به هنر است.