جنبش صهیونیسم با تکیه بر معجون پیچیده و غامضی از قومیت و دیانت، کشوری را به نام اسرائیل در خاورمیانه پایه‌گذاری کرده که کمتر کسی در دنیا قادر به فهم دقیق «ماهیت» آن است!
من در کتاب «دین و دولت در اسرائیل» کوشیده‌ام تا میزانی از پیچیدگی رابطۀ مذهب یهودی و دولت مدرن در اسرائیل را به فهم متعارف نزدیک کنم و در کتاب «الزامات سیاست در عصر ملت - دولت» نیز که منتظر مجوز وزارت ارشاد برای انتشار است؛ به طور مختصر به تناقضات نهفته در ماهیتی به نام «دولت - ملت یهود» پرداخته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ام.
نمی‌خواهم آنچه را که منتشر کرده یا در صدد انتشار آن‌ام در این جا بازگو کنم؛ اما همین اندازه اشاره می‌کنم که اسرائیل برای بقای خود به عنوان یک «کشور دمکراتیک یهود» فقط می‌تواند خود را به عنوان «ملت - دولتی با اکثریت یهود» تعریف کند.
ملی‌گرایان افراطی اسرائیل اما با تصویب «قانون ملت - دولت یهود» در کنست، از این موضع فراتر رفته و عملاً در راهی گام نهاده‌اند که فرجام آن چیزی جز نظام آپارتاید و نابودی دمکراسیِ مورد فخرفروشی آنها نخواهد بود.
در حقیقت، ماهیت دولت اسرائیل به اندازه‌ای پیچیده و بغرنج است که بعید می‌دانم هیچ دولتمردی در سطح دنیا از ترامپ و پوتین گرفته تا خانم می و مرکل، حوصلۀ تمرکز بر این موضوع برای فهم دقیق و روشن آن را داشته باشند! به گمانم ملی‌گرایان افراطی اسرائیل نیز از همین سخت‌فهمی و بغرنجی و پیچیدگی سود می‌جویند تا سر رهبران دیگر کشورها را در مورد قانونی که تصویب کرده‌اند؛ کلاه بگذارند و مصوبۀ خود را امری طبیعی و عادی مشابه مصوبات سایر کشورها جلوه دهند.
به فرض که آنها در این امر موفق شوند؛ اما با تناقضات عملی که از این پس از چشم و چارشان بیرون خواهد زد؛ چه می‌کنند؟
تازه اینها همه در صورتی است که فلسطینی‌های کرانۀ باختری و بیت‌المقدس شرقی کشور مستقل و مجزای خود را تشکیل دهند؛ در غیر این صورت، آنچه در انتظار اسرائیل است؛ به معنای واقعی کلمه واویلاست!
به راستی که در این دنیا هیچ دشمنی غدارتر و خطرناک‌تر از مدعیان دو آتشۀ اصطلاحاً دلسوز اما سفیه و متعصب یافت نمی‌شود!