جامعه نو / شورای سردبیری
از اخباری که دستگاه تبلیغات حکومت پخش می‌کند چنین برمی‌آید که تدارکات وسیعی برای برگزاری چهلمین سالگرد انقلاب اسلامی در جریان است. جلسات عریض و طویل و پرشمار تدارکاتی برگزار می‌کنند و اینطور که می‌گویند، قرار است جشن بزرگی همراه با نمایش و بیان دستاوردهای انقلاب برای مردم برپا شود و از سالهای پیش بسیار چشمگیرتر باشد.
بدیهی است در کشوری که از نگاه حکومت آن شاد بودن مردم در اکثر موارد جرم است کسی نمی‌تواند با تدارک جشن و شادی از سوی حکومت مخالف باشد اما واقعیتش این است که شادی سالگرد انقلاب اسلامی سالهاست به شادی بخش کوچکی از ما تبدیل شده است که در آن انقلاب حضور داشتیم. درست مانند انقلاب مشروطیت که هر چه از وقوع آن گذشت توجه کمتری را در اذهان نسل بعد به خود اختصاص داد و اکنون سالگردش که در گذشته از معدود تعطیلات سالانه ایران بود نه تنها تعطیل نیست، بلکه صرفاً در حد انتشار مقاله‌ای در برخی مطبوعات پاس داشته می‌شود. درباره انقلاب ۲۲بهمن نیز نسل‌های بعد از آن انقلاب فقط میراث آن را دیده‌اند و واقعیت ملموس این است که رضایتی هم از ماترک پدران خود ندارند. آنقدر ناراضی هستند که با پرسش‌هایی درباره انبوه ناکارایی، بی‌خردی و فساد حکومت مدعی میراث‌داری آن انقلاب از پدران و مادران خود، هر روز آنها را شرمنده‌تر از روز پیش می‌سازند.
به این ترتیب، تدارک وسیع برای تبدیل دهه فجر به چند ماه، کار عبثی است و زحمتی پر هزینه که دستاورد مناسبی ندارد. آشکار است که هدف دستگاه حکومت از این زحمت آن‌هم در دوره‌ای که کشور دچار مشکلات فراوان است تبلیغات بیشتر و ثبات‌نمایی است که می‌تواند در شرایط مختلفی به ضد خود بدل شود. به یاد بیاوریم که سال گذشته دهه فجر در شرایطی برگزار شد که تنها چند هفته از شورش‌های دی ماه می‌گذشت و همه هنوز در شوک آن بودند. عده‌ای عزادار، عده‌ای زندانی، گروهی دلزده، سلطنت‌طلبان مشغول پایکوبی و حکومتیان مشغول بافتن ریسمان به آسمان برای توضیح چرایی برپایی تظاهرات علیه خود بودند. تنها چیزی که به کشور نمی‌آمد شادی برای ۳۹ سالگی انقلاب بود. آیا مطمئن هستیم تا فرا رسیدن بهمن و یا حتی در ماه بهمن دوباره ده‌ها شهر کشور شاهد تظاهرات، آشوب، بلوا، و درگیری حکومت و مردم نخواهیم بود؟ آیا به مصلحت نزدیکتر نیست به جای تدارک جشن گسترده، به تدارک مقابله با تحریم گسترده برویم؟ تحریمی که از الان تا ماهی پیش از جشن معهود گره‌های تنگ‌کننده آن هر روز محکم‌تر خواهد شد.
زمان جشن برای حکومت ما روزی‌ست که توانسته باشد گریبان خود را از دست سیاستمداران لات ایالات متحده در آورد، پای کشور را از میان درگیری‌هایی که به مردم ما مربوط نیست بیرون بکشد، شر فساد و وابستگان فاسد حکومت را از سر مردم کم کند و به چنان حدی از بلوغ حکمرانی رسیده باشد که مردم دامان حکومت را حریم امن برای آزادی و رفاه خود ببینند و نه سایه‌ای که باید از آن گریخت.